نتایج مقدماتی فصل دوم کاوش به منظور لایه‌نگاری در اشکفت قدبرمشور شیراز، بیانگر استفاده کوتاه مدت ولی متناوب غار توسط انسان در اواخردوران پارینه‌سنگی میانی و اوایل پارینه‌سنگی جدید است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، فصل دوم کاوش به منظور لایه‌نگاری در اشکفت قدبرمشور شیراز به سرپرستی مشترک محسن زیدی از دانشگاه توبینگن آلمان و سیروس برفی انجام گرفت.
سیروس برفی سرپرست هیأت باستان‌شناسی 7 دی 1400، با اعلام این خبر، هدف از انجام گمانه‌زنی در اشکفت قد برمشور را مشخص کردن وضعیت توالی فرهنگی محوطه و تعیین عرصه و حریم به منظور پیشگیری از تخریب‌های بیشتر در محوطه و اطراف آن اعلام کرد.
این باستان‌شناس افزود: با توجه به اهمیت یافته‌های به دست آمده در طی فصل اول که در پاییز و زمستان سال 1399 انجام شد و همچنین نا تمام ماندن لایه‌نگاری داخل غار، فصل دوم کاوش با هدف ادامه لایه‌نگاری در داخل غار با مجوز پژوهشگاه انجام گرفت.
او اظهارکرد: استان فارس و به خصوص دشت میانکوهی شیراز در جنوب کوههای زاگرس جزو اولین مناطق ایران است که طی بررسی‌های باستان‌شناختی حدود 80 سال پیش، استقرار انسان در دوران پارینه‌سنگی در آن گزارش شده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی، اشکفت قدبرمشور را یکی از مهمترین این محوطه‌ها خواند که غاری بزرگ در 10 کیلومتری جنوب‌شرقی شهر شیراز و در حاشیه شمال‌غربی دریاچه مهارلو است.
او گفت: بر اساس نتایج اولیه جالب و بسیار مهم به دست آمده از فصل دوم کاوش در اشکفت قدبرمشور، بقایای گیاهی و جانوری و دست‌ابزارهای سنگی، کاوش در محوطه در آینده ادامه پیدا خواهد کرد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: هرچند نتایج مقدماتی مطالعه دست‌ابزارهای سنگی حاصل از کاوش حاکی از این است که اشکفت قدبرمشور در دوران انتقالی از پارینه‌سنگی میانی به جدید توسط انسان مورد سکونت قرار گرفته، ولی به تاریخ‌گذاری‌های دقیق نیاز است تا درک بهتری از لایه‌نگاری و گاهنگاری محوطه به دست آید.
برفی گفت: با این وجود، تصویر کلی ما بیانگر استفاده کوتاه مدت ولی متناوب غار در طی اواخردوران پارینه‌سنگی میانی و اوایل پارینه سنگی جدید است.
این باستان‌شناس در پایان تصریح‌کرد: پژوهش‌های آتی هیأت کاوش برای هرچه روشن‌تر ساختن جنبه‌های مختلف زندگی جوامع شکارگر و جمع‌آوری کننده غذا در طی دوران پلیستوسن در این محوطه متمرکز خواهند شد.
بدون دیدگاه