حمید منوچهری، از پیشکسوتان عرصه صدا در روز تولد رادیو بابت کم و کاستی‌های این رسانه قدیمی از مردم عذرخواهی و تاکید می‌کند که رادیو در میدان ارگ بوده، هست و خواهد بود.
به گزارش ایسنا، ۸۲ سال قبل در چنین روزی یعنی در روز۴ اردیبهشت ۱۳۱۹، رادیو فعالیت رسمی خودش را در ایران آغاز کرد و از آنجا که رادیو نخست فقط در تهران در دسترس بود، نخستین شبکه رادیویی ایران، رادیو تهران نام گرفت. در چهارم اردیبهشت ۱۳۱۹ اولین فرستنده رادیویی در ایران در محل بی‌سیم در جاده قدیم شمیران افتتاح شد. در سال ۱۳۲۷ یک فرستنده در اختیار رادیو قرار گرفت و یک استودیوی کوچک در میدان ارگ برای پخش اخبار ساخته شد. در سال ۱۳۳۶ نام «رادیو تهران» به «رادیو ایران» تبدیل و بعدها در جنب رادیو ایران فرستنده دومی بنام رادیو تهران نیز مشغول به کار شد که در آغازِ امر تنها موسیقی از آن پخش می‌شد. به تدریج و در طول سال‌ها، چندین شبکه رادیویی با عناوین مختلف شروع به کار کردند و شاکله کلی رادیو فعلی در ایران را تشکیل دادند.
حمید منوچهری ـ گوینده، دوبلور و بازیگر پیشکسوت ـ در آستانه هشتاد و دومین سالروز تولد رادیو در ایران، درباره میدان ارگ که به نوعی نخستین پایگاه رادیو در ایران محسوب می‌شود، به ایسنا گفت: میدان ارگ رادیو است، هیچ جای دیگری رادیو نیست. اولین و آخرین رادیوی مملکت ارگ است. میدان ارگ فراز و فرودهای بسیاری داشته، حتی در دوره‌ای می‌خواستند آن جا را بفروشند که اصلا قابل تصور نیست.
منوچهری افزود: اولین بار که رادیو به ایران آمد، به جز مدت بسیار کوتاهی که در بی سیم پهلوی بود، محل اولیه‌اش ارگ بود. رادیو میدان ارگ بوده، هست و ان شاءالله خواهد بود. زمانی می خواستند این جا را بفروشند. در زمان معاونت آقای کردان این اتفاق می خواست بیفتد که حقیر فهمیدم و توسط دوستان پیگیری کردیم و طی صحبت با مدیر وقت رادیو متوجه شدیم چنین اتفاقی قرار بوده بیفتد اما انجام نشد و با پیگیری ایشان ساختمان ارگ جزو میراث فرهنگی و غیرقابل فروش شد.
این هنرمند پیشکسوت رادیو درباره جایگاه فعلی رادیو در میان مردم عنوان کرد: رادیو می‌بایست جایگاه بسیار بسیار بزرگی را داشته باشد. اگر نداشته باشد، تقصیر ماست؛ ما نتوانستیم آنچه را که می‌بایست به تمام مردم در ایران عزیزمان می‌گفتیم، بگوییم؛ چون اولین چیزی که در تمامی خانه‌های ایران وارد شد رادیو بود. به عنوان کسی که ۶۰ سال در میدان ارگ بوده می‌گویم، اگر احیانا رادیو کمی و کاستی دارد شاید از جانب من و امثال من بوده است وگرنه می‌بایستی تاثیر به سزایی در زندگی مردم داشته باشد؛ چون معمولا رادیوها ساخته می‌شوند برای انسان سازی‌ها، اگر احیانا ما نتوانستیم چنین کاری را انجام دهیم، کمی و کاستی از خود ماست نه رادیو.
منوچهری با انتقاد از تعدد شبکه‌های رادیویی، گفت: به نظر من شبکه‌های بسیاری ایجاد شده و این شبکه‌های بسیار، بدون اینکه در موردشان فکر شود، آغاز به کار کرده‌اند. شبکه‌ها را ایجاد کردند و بعدا سراغ پیدا کردن خوراک این شبکه‌ها رفتند؛ اینکه چقدر توانستند موفق باشند را نمی‌دانم.
این هنرمند نمایش‌های رادیویی درباره رادیو نمایش هم گفت: یکی از چیزهایی که ما بسیار دوست داشتیم در رادیو اتفاق بیفتد، داشتن شبکه نمایش بود و این شبکه نمایش حدود ۱۱ سال پیش حادث شد. این شبکه با فراز و فرودهایی که داشته است الان در حال حاضر با مدیریت نازنین فعلی احمدالله راه اصلی خودش را دارد طی می‌کند.
او اضافه کرد: شبکه نمایش زبان گویای رادیوی مملکت است. اگر احیانا در این مورد قصوری حادث شده، می گوییم متأسفیم. در رادیو نمایش، برای انتقال فرهنگ‌های مختلف و چیزهایی که در دوره خودمان می‌گذرد، در طول این سال‌ها بسیار گفته شده و باز هم گفته خواهد شد.
منوچهری در پاسخ به این سوال که برنامه‌ای برای روز رادیو دارد یا نه؟ گفت: برای این روز برنامه ای ندارم، این کار برای جوان ترهاست. آن‌ها باید این کارها را انجام دهند و ما باید از دور گوش دهیم. هر از گاهی هم نمایشی اجرا می‌کنم. آخرین نمایشی که برای رادیو ضبط کردم، اواسط فروردین بود به نام «کمی خشونت کمی نفرت» که در قالب ۱۰ قسمت، از بیستم فروردین پخشش آغاز شد.
این هنرمند در پایان گفت: برای همه مردم به ویژه برای جوانان آرزو می‌کنم بهترین‌های جهان نصیبشان شود و زندگی بسیار باشکوهی داشته باشند و آنچه را که می‌خواهند به دست بیاوردند.
بدون دیدگاه