غفلت‌های آزاردهنده؛ …برای مازیار فلاحی که «مهاجر» شد!

بانی‌فیلم: در میان خوانندگان موسیقی پاپ مازیار فلاحی از معدود هنرمندانی است که سبکخاصی را در کار موسیقی پیش گرفت.
این‌ نوازنده، ترانه سرا و تنظیم‌کننده هرچند مانند بسیاری دیگر از هنرمندان موسیقی به عرصه بازیگری هم ورود پیدا کرد اما برخلاف همکارانش در عالم موسیقی، حضورش نه تنها مقطعی نبود بلکه با بازی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف توانست قابلیت‌های خود در بازیگری را نیز به اثبات برساند.
فلاحی فعالیت رسمی‌اش در سینما را با آهنگسازی و خوانندگی فیلم «مجنون لیلی» قاسم جعفری آغاز کرد.
او سپس فعالیت‌اش را در فیلم‌ها و سریال‌هایی مانند «پروانگی»، «دلواپسی»، «اسب سفیدپادشاه»، «قلب یخی» و «یادم تو را فراموش» ادامه داد.
شاید در مملکت ما بی‌اعتنایی کردن به توانمندی و قابلیت‌های یک هنرمند، به رویه‌ای رایج مبدل شده باشد، غافل از اینکه این سیاست‌های غلط و بی‌اعتنایی‌ها، چه به روز و روزگار هنرمندان می‌آورد و سرنوشت و مسیرشان را به ورطه‌هایی دشوار و سخت می‌کشاند. چنین شیوه‌های سلبی و حذفی، شخص هنرمند را به سمت‌وسویی سوق می‌دهد که تنها راه پیش رو آنها مهاجرت کردن و ترک وطن است.
مهاجرت مازیار فلاحی به خارج از ایران و تدارک برای ادامه کارهایش و برگزاری کنسرت‌در اروپا، وضعیتی دوگانه را در برابر هنرمندانی مانند او قرار می‌دهد؛ چنین هنرمندانی ناچارند یا در برابر سیل هجوم گرفتاری‌های بی‌امان مقابل فعالیت‌شان قرار گیرند یا اینکه برخلاف خواسته و میل‌ قلبی‌، تن به کوچ و سفر دهند تا شاید بتوانند در دیار غربت راه‌شان را ادامه دهند.
بروز و استمرار چنین غفلت‌هایی، آزاردهنده است و موجب عصبیتی می‌شود که به اجبار و با تاسف باید شاهد از دست دادن هنرمندانی باشیم که برای رشد و شکوفایی‌شان سال‌ها هزینه و وقت صرف شده است.
مازیار فلاحی امروز وارد چهل‌وهفتمین سال زندگی‌اش می‌شود، سن‌وسالی که مرحله‌ بلوغ هنری برای یک هنرمند به شمار می‌آید.
با اطمینان می‌توان گفت اگر برای فلاحی هم مانند خیلی‌های دیگر، فرصت‌های برابری در ایران وجود داشت او نیز رنج کوچ و مهاجرت را بر خود هموار نمی‌کرد تا راه هنری‌اش را در چارچوب‌های جدید ادامه دهد.