بقایای استقرار بزرگ دورۀ پیش از تاریخ در دشت زهاب

تپه مای‌خان دشت زهاب در استان کرمانشاه که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دورۀ پیش از تاریخ است به منظور حفاظت و صیانت تعیین عرصه شد.
به گزارش روابط‌ عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی سرپرست هیات باستان‌شناسی 12مهر 1401با اعلام این خبر گفت:در سال 1394 بررسی‌های باستان‌شناختی منطقۀ سرپل زهاب استان کرمانشاه شامل دشت‌های قلعه شاهین، بشیوه و زهاب به انجام رسید و 193 محوطۀ باستانی در این منطقه شناسایی شد.
او یکی از محوطه‌های مهم مورد بررسی در دشت زهاب را تپه مای‌خان عنوان کرد که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دورۀ پیش از تاریخ است.
این باستان‌شناس اظهارکرد: با توجه به وضعیت محوطه و آسیب‌های موجود به واسطۀ عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، تسطیح اراضی و … آسیب‌های جدی به این محوطه وارد آمده و ادامۀ برخی از این فعالیت‌ها به ویژه تعریض جاده و تسطیح اراضی باعث نابودی این محوطه می‌شد، از این رو پژوهشکدۀ باستان‌شناسی تعیین عرصۀ محوطه به منظور حفاظت و صیانت از این محوطه باستانی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داد و در همین راستا با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای تعیین عرصه تپه مای خان راهی دشت زهاب در غرب استان کرمانشاه شد.
خسروی تصریح کرد: مای‌خان بقایای استقراری باستانی از هزارۀ ششم تا چهارم پیش از میلاد و همچنین دورۀ اشکانی است که در حاشیۀ دشت حاصلخیز زهاب قرار گرفته و بر اساس یافته‌های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالاً وسعتی در حدود 6 هکتار داشته است.
این دانش آموختۀ دکتری باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: هیات باستان‌شناسی از نیمه مرداد ماه کار خود را آغاز و با حفر 28 گمانه تلاش کرده که تا حد امکان عرصۀ محوطه را شناسایی کند.
سرپرست هیات باستان‌شناسی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دورۀ پیش از تاریخ در تپه مای‌خان در مطالعۀ باستان‌شناسی دامنه‌های غربی رشته کوه زاگرس، اظهار کرد: دشت زهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرارهای کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده‌اند، با این حال مای‌خان در حاشیۀ دشت و بر روی نخستین تپه ماهورها قرار گرفته و به همین دلیل در زیر رسوبات دفن نشده و این وضعیت فرصت مناسبی برای مطالعۀ بقایای باستان‌شناسی دورۀ پیش از تاریخ را فراهم خواهد کرد.
خسروی با اشاره به کشف سفال‌های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و همچنین قطعاتی از سفال دورۀ اشکانی در محوطه خاطرنشان کرد: در بررسی سطحی محوطه و همچنین در گمانه‌های کاوش شده سفال‌های متعددی از هزارۀ ششم تا چهارم پیش از میلاد به دست آمد که نشان می‌دهد استقرار در این محوطه از دورۀ مس‌وسنگ قدیم آغاز و تا دورۀ مس‌وسنگ جدید ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزارۀ پنج پیش از میلاد و دورۀ عبید بوده به طوری که وسعت محوطه در این دوره به حدود 7 هکتار رسیده است.