محمد حقیقت / ونیزیکی از فیلم‌های خوب بخش مسابقه امسال ونیز، فیلمی از دانمارک به نام «سرزمین موعود» ساخته نیکلای ارسل است این فیلم پس از نمایش در کاخ جشنواره توجه بسیاری جلب کرد. این اثر به مقاومت در برابر قدرت حاکمه می‌پردازد؛ پادشاه جوان و متکبر دانمارک در قرن هفدهم، به عنوان تنبیه یکی از افسران پایین‌رتبه خود را به ناحیه‌ای می‌فرستد که در زمینی بسیار سخت، به کار کشاورزی بپردازد و انجا را به اصطلاح آباد کند. این افسر مجبور است تک و تنها به این کار بپردازد، اما بدون اجازه دربار دانمارک، دو نفر خارجی را به کار می‌گیرد تا زمین متروکه را آباد کند. زمین بسیار سخت و غیرقابل کشت است و حاصلخیز نیست اما شخصیت اصلی فیلم، سخت تر از زمین است! وی سرانجام با یاری آن دو خارجی موفق به کشت سیب زمینی می‌شود و زمین شروع به محصول دادن می‌کند، اما جاسوسان و بادمجان دور قاب چینان، دربار را در جریان قرار می دهند و تنبیه سختی در انتظار ان دو خارجی است… فیلم ساختار کلاسیک با سناریو و دیالوگ نویسی بسیار خوب و میزانسن قابل توجه دارد که به شیوه آثار کلاسیک ساخته شده و سخت به دل می‌نشیند. پادشاه جوان که مثل همه حاکمان، خودپسند، جبار و بسیار مغرور است بسیاری از اطرافیانش را از خود می‌راند، جمعیتی از دهقانان که برای در امان بودن از گزند پادشاه به دوردست‌ها رفته‌اند بعداً به افسر جوان می‌پیوندند، دیری نمی‌پاید که جاسوسان به حاکم خبر می‌دهند و وی یک شبه همه دستآورد دهقانان به آتش می‌کشد. پادشاه که شخصی بسیار کینه‌توز است، افراد سرکش را به فجیع‌ترین شکل شکنجه کرده و می‌کشد، تا اینکه روزی یکی از مستخدمه‌های دربار درصدد است نقشه علیه پادشاه را عملی کند… کارگردان در این فیلم انگشت روی نیروی قوی و مثبتی که در شخصیت اصلی وجود دارد می‌گذارد و به ویژه دیدگاه «امید داشتن با وجود همه سیاهی‌ها» را هسته اصلی اثر خود قرار می‌دهد. فیلمساز یافتن روزنه‌ای در زندگی را ، به خوبی نشان می‌دهد. داستان فیلم در قرن هفدهم و در دوران خونین دانمارک می‌گذرد و گاهی تماشاگر را به یاد «هملت، پادشاه دانمارک» در نمایشنامه پرقدرت شکسپیر می‌اندازد! فکر می‌کنم اگر کشور دانمارک «سرزمین موعود» را به عنوان نماینده خود به آکادمی اسکار پیشنهاد کند، می‌تواند شانس بزرگی حداقل برای قرارگرفتن در جمع پنج نامزد نهایی اسکار بهترین فیلم بین‌المللی به دست آورد.
یکی از فیلم‌های خوب بخش مسابقه امسال ونیز، فیلمی از دانمارک به نام «سرزمین موعود» ساخته نیکلای ارسل است این فیلم پس از نمایش در کاخ جشنواره توجه بسیاری جلب کرد.
این اثر به مقاومت در برابر قدرت حاکمه می‌پردازد؛ پادشاه جوان و متکبر دانمارک در قرن هفدهم، به عنوان تنبیه یکی از افسران پایین‌رتبه خود را به ناحیه‌ای می‌فرستد که در زمینی بسیار سخت، به کار کشاورزی بپردازد و انجا را به اصطلاح آباد کند. این افسر مجبور است تک و تنها به این کار بپردازد، اما بدون اجازه دربار دانمارک، دو نفر خارجی را به کار می‌گیرد تا زمین متروکه را آباد کند. زمین بسیار سخت و غیرقابل کشت است و حاصلخیز نیست اما شخصیت اصلی فیلم، سخت تر از زمین است!
وی سرانجام با یاری آن دو خارجی موفق به کشت سیب زمینی می‌شود و زمین شروع به محصول دادن می‌کند، اما جاسوسان و بادمجان دور قاب چینان، دربار را در جریان قرار می دهند و تنبیه سختی در انتظار ان دو خارجی است…
فیلم ساختار کلاسیک با سناریو و دیالوگ نویسی بسیار خوب و میزانسن قابل توجه دارد که به شیوه آثار کلاسیک ساخته شده و سخت به دل می‌نشیند.
پادشاه جوان که مثل همه حاکمان، خودپسند، جبار و بسیار مغرور است بسیاری از اطرافیانش را از خود می‌راند، جمعیتی از دهقانان که برای در امان بودن از گزند پادشاه به دوردست‌ها رفته‌اند بعداً به افسر جوان می‌پیوندند، دیری نمی‌پاید که جاسوسان به حاکم خبر می‌دهند و وی یک شبه همه دستآورد دهقانان به آتش می‌کشد.
پادشاه که شخصی بسیار کینه‌توز است، افراد سرکش را به فجیع‌ترین شکل شکنجه کرده و می‌کشد، تا اینکه روزی یکی از مستخدمه‌های دربار درصدد است نقشه علیه پادشاه را عملی کند…
کارگردان در این فیلم انگشت روی نیروی قوی و مثبتی که در شخصیت اصلی وجود دارد می‌گذارد و به ویژه دیدگاه «امید داشتن با وجود همه سیاهی‌ها» را هسته اصلی اثر خود قرار می‌دهد.
فیلمساز یافتن روزنه‌ای در زندگی را ، به خوبی نشان می‌دهد.
داستان فیلم در قرن هفدهم و در دوران خونین دانمارک می‌گذرد و گاهی تماشاگر را به یاد «هملت، پادشاه دانمارک» در نمایشنامه پرقدرت شکسپیر می‌اندازد!
فکر می‌کنم اگر کشور دانمارک «سرزمین موعود» را به عنوان نماینده خود به آکادمی اسکار پیشنهاد کند، می‌تواند شانس بزرگی حداقل برای قرارگرفتن در جمع پنج نامزد نهایی اسکار بهترین فیلم بین‌المللی به دست آورد.
بدون دیدگاه