‎یک بازیگر رادیو بیان کرد که کمدی های این روزها در تصویر آنقدر سخیف شده است که اگر میلیاردی هم دستمزد بدهند، بازی نمی کند.
‎امیر پارسی که زمانی نمایش های طنز «عبدلی و اوستا» را با جواد انصافی در تلویزیون داشت درباره کیفیت طنزهای امروزی به مهر گفت: احساس می‌کنم که طنز و موقعیت‌های نمایشی و شوخی‌ها در کارهای تصویری امروزه بسیار سطحی شده است و انگار برای مخاطب ارزشی قائل نیستند.
‎وی اضافه کرد: نگذارید درد دل‌هایمان باز شود. واقعاً مدل شوخی ها با آن زمان خیلی فرق کرده است. ما آن زمان می‌دانستیم مردم چه می‌خواهند. مردم هم کارهایمان را بسیار دوست داشتند و در کوچه و خیابان می گفتند اما الان طنز به شکل دیگری شده است؛ طنز به حرف‌های سخیف و نامناسب و حرکات بد تبدیل شده است.
‎این بازیگر با اشاره به نمایش های «عبدلی و اوستا» عنوان کرد: در دوره ای گفتند زمان این مدل نمایش ها به اتمام رسیده است و به اصطلاح هنرمندان، کار «نخ‌نما» شده است، حرفشان هم درست بود اما این روزها هم طنزها چندان چنگی به دل نمی زند.
‎بازیگر نقش اوستا یا آمیرزا درباره اینکه چرا در فیلم و سریال ها بازی نمی کند، گفت: به تازگی، حدود بیست روز پیش، به یک پروژه دعوت شدم و در همان جلسه اول، دیالوگ‌های بسیار نامناسبی مطرح شد و من بلافاصله پیام عذرخواهی دادم که نمی توانم در کار حضور داشت باشم. من معتقد هستم وقتی می‌توان مردم را با کلمات زیبا و حرکات قشنگ خنداند، چه لزومی دارد که حرف بد زد؟ متأسفانه، کمدی های ما الان این‌گونه شده است و من اصلاً دوست ندارم حتی اگر میلیاردها تومان هم پیشنهاد دهند در چنین فضایی بازی کنم.
‎وی اضافه کرد: من شخصاً این روزها رادیو را بیشتر می‌پسندم. دلیلش هم این است که معتقدم در میان هنرهای نمایشی مانند رادیو، تلویزیون، تئاتر و سینما، رادیو از همه دشوارتر است. زیرا در رادیو، شما فقط با کلام و گویندگی باید تمام احساسات خود را به شنونده منتقل کنید. در حالی که در هنرهای نمایشی تلویزیون، سینما و تئاتر، مخاطب بازیگر را می‌بیند، حرکاتش را مشاهده می‌کند، چهره‌اش را می‌بیند و اخم او را متوجه می‌شود. اما در رادیو این‌طور نیست و شما باید این حس را القا کنید.
‎پارسی در پایان درباره رقم دستمزدهای رادیو یادآور شد: دریافتی من از یکی از برنامه‌های رادیویی بعد از یک ماه، یک میلیون و ششصد هزار تومان است که شاید خنده‌تان بگیرد. من ۲ برنامه رادیویی روزانه دارم که مجموعاً چهار و نیم میلیون تومان پرداخت می‌شود. اما من می‌گویم که پول رادیو برایم مهم نیست. مهم این است که در کنار قدیمی‌ها و جوانان خوب باشم و با هم کار کنیم و لذت ببریم. به هر حال من بازنشسته هستم و از جای دیگری حقوق می‌گیرم و زندگی‌ام را می‌گذرانم. اینجا در اصل محل عشق ماست.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *