کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان

مهم­ترین یافته‌های دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان، حدود 2500 تا 2300 پیش از میلاد، در بر می‌گیرد که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
به گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حسین سرحدی سرپرست هیأت کاوش و عضو هیئت علمی دانشگاه زابل با اعلام این خبر گفت: تپۀ پیرزال در 60 کیلومتری جنوب زابل قرار دارد و در سال 1387 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید؛ گاهنگاری این محوطه بر اساس یافته­های سطحی به دورۀ IV شهر سوخته منتسب شده است.
او تصریح ‌کرد: به نظر می‌رسد که اهمیت این تپه، بنا به یافته‌های سطحی آن، این است که یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان بوده که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.
عضو هیئت علمی دانشگاه زابل اظهار کرد: این تپه در سال 1402 از طرف دانشگاه زابل جهت آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم، مورد کاوش قرار گرفت.
این باستان‌شناس، با بیان اینکه در فصل دوم کاوشِ این تپه کارگاه شماره 3 به ابعاد 10 در 10 متر مورد کاوش قرار گرفت افزود: یافته‌های به­دست­آمده از کاوش این فصل شامل سفال‌های متعلق به حدود 4300 سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی است.
سرپرست دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان گفت: مهم­ترین یافته­های این فصل کاوش را بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان، حدود 2500 تا 2300 پیش از میلاد، در بر می‌گیرد که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
او اظهار کرد: این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است. همچنین کاوش‌های امسال بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­ها یا خانه­های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه 3 نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­و­ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
عضو هیئت علمی دانشگاه زابل افزود: اشیاء یادشده در ارتباط با مدیریت کالا و نظام دادوستد محلی است که این استقرار با سایر محوطه‌های اطراف برقرار کرده بود. کالاهای مبادلاتی احتمالاً شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو و گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر می‌رسد که مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکرک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.