علی ناصری کارگردان مستند «کی‌پاپ» با اشاره به اینکه باید شناخت درستی از پدیدهکی‌پاپ در جامعه وجود داشته باشد گفت که ما در تولیدات فرهنگی و هنری‌مان درایران نوجوانان را نمی‌بینیم.
علی ناصری کارگردان مستند «کی‌پاپ» در گفت‌وگو با مهر، درباره اکران آنلاین اینمستند گفت: من هنوز به صورت مستقیم از اکران آنلاین مستند «کی‌پاپ» بازخوردیدریافت نکرده‌ام، اما در گروه‌های کی‌پاپرها در این مدت دیدم که افراد ۲ نظر متفاوتداشتند؛ بخشی مستند را تماشا نکرده بودند و درباره آن منفی می‌گفتند. این عدهمعتقد بودند که ما می‌خواهیم به واسطه کی‌پاپ معروف شویم و ذهنیتشان این بودکه قصد داریم درباره کی‌پاپ منفی صحبت کنیم. در مقابل، عده‌ای از مستند تعریفمی‌کردند و می‌گفتند که فراتر از انتظارشان بود.
وی درباره ایده ساخت مستندی درباره کی‌پاپ توضیح داد: من با کی‌پاپ در دوراندانشگاه آشنا شدم و با کی دراماها (درام‌های کره‌ای) در دوران دبیرستان. در آن زمانمتوجه شدم که فارغ از سریال‌های کره‌ای که تلویزیون پخش می‌کند، سریال‌هایدیگری هم وجود دارد. چندتایی از آنها را تماشا کردم و در دانشگاه به‌صورت جدی باپدیده کی‌پاپ آشنا شدم. از همان دوران، پژوهش در این حوزه را شروع کردم و اینموضوع برایم جالب شد. در ابتدا قصد نداشتم مستندی در این زمینه بسازم، بلکهبه‌صورت شخصی برایم جذاب بود که درباره دنیای کی‌پاپ بخوانم و تحقیق کنم.
این کارگردان با اشاره به اینکه قصد نداشته است علیه کی‌پاپ فیلم بسازد، گفت: دردوران پژوهشِ ساخت این مستند، نگاه و رویکرد من چندبار تغییر کرد. در نهایت به ایننتیجه رسیدم که کی‌پاپ پدیده‌ای است که تقریبا ۲۰ سال با آن مواجه هستیم، اما هیچشناخت درستی از آن در جامعه ما وجود ندارد. اگر هم شناختی هست، ذهنیتی غلطدر افراد ایجاد کرده است. چندین مستند و کلیپ در جاهای مختلف درباره کی‌پاپساخته شده است، اما اکثر آنها می‌خواستند این پدیده را تخریب کنند و علیه آن اثرتولید می‌کردند. هیچ‌کدام قصد نداشتند شناختی از کی‌پاپ در سطح جامعه ایجادکنند.
وی افزود: از طرف دیگر، کی‌پاپرها گروه‌های مخصوص به خودشان را تشکیل دادند وبه‌تدریج ارتباط برقرار کردن با دنیای آنها سخت شد. من در این مستند نمی‌خواستمعلیه کی‌پاپ حرف بزنم، بلکه قصد داشتم ابعاد مختلف آن را برای کسانی که شناختیاز کی‌پاپ ندارند، روشن کنم.
ناصری درباره مخاطبان این مستتد تصریح کرد: مخاطب من در مستند «کی‌پاپ» خانواده‌ها، معلمان، مربیان پرورشی و کسانی بودند که در تعامل روزمره با نوجوانانسروکار دارند.
وی درباره چالش‌های زمان تولید گفت: ما در مرحله تولید مستند با مشکلاتی مواجهشدیم؛ ازجمله ارتباط با کی‌پاپرها. بعضی از آنها در ابتدا همکاری نمی‌کردند و فکرمی‌کردند ما از طرف صداوسیما هستیم و می‌خواهیم مستندی علیه کی‌پاپ بسازیم. عده‌ای هم معتقد بودند که پرداختن به پدیده کی‌پاپ به نوعی ترویج این فرهنگاست، درحالی که چنین حرفی در عصری که همه به اینترنت دسترسی دارند، منطقینیست.
ناصری درباره مصاحبه با گروه موسیقی ماکان در این مستند توضیح داد: ما برایمصاحبه با ماکان بند در این مستند، هفت ماه تلاش و دوندگی کردیم. درواقع در ابتدادو نوع فیلمنامه داشتیم؛ یکی بدون مصاحبه با آنها و دیگری با مصاحبه. در لحظاتآخرِ ضبط مستند، موفق به مصاحبه با این گروه شدیم و آن را به مستند اضافه کردیم.
این کارگردان جوان در پایان در پاسخ به این پرسش که چرا در تولیدات سینمایی وموسیقی ما کمتر به نوجوانان توجه می‌شود، گفت: با چندتا از مدیران فرهنگی صحبتکرده‌ام و متوجه شدم که شناخت چندانی نسبت به نوجوانان وجود ندارد. از طرفی،تعداد افرادی که در حوزه موسیقی ترانه‌هایی مختص نوجوانان بنویسند، بسیار کماست. ترانه‌هایی که هم مخاطب نوجوان داشته باشد و هم مناسب دنیای این گروهسنی باشد. درکل، ما در تولیدات فرهنگی_هنری‌مان بسیار کم به نوجوانان توجهمی‌کنیم. مثلاً سریال مخصوص نوجوانان نداریم، یا اگر هم چیزی هست دربارهنوجوانان است، نه برای نوجوانان.
در مستند «کی‌پاپ» دختری جوان به عنوان راوی به دنبال کشف رمز و راز علتگستردگی طرفداران موسیقی کی پاپ میان جامعه ایرانی است و در این مسیر با برخیاز طرفداران این نوع موسیقی، معلمان، کارشناسان و خوانندگان گفتگو کرده و بهمحیط‌های مختلفی می‌رود تا ابعاد مختلف این موسیقی و چرایی گسترش ومحبوبیتش را در کشورمان کشف کند و به تصویر بکشد.
بدون دیدگاه