جبار آذین
هنرمندان نامدار و کم‌نام، پشت و جلوی دوربین‌های سینما و سیما و عرصه‌های تئاتر و موسیقی و تجسمی به‌ویژه بزرگان و پیشکسوتان حوزه‌های هنر و قلم که با شور و عشق و علاقه و تعهد و انگیزه خدمت به هنر و فرهنگ و مردم و کشور، سالها به هنرآفرینی پرداخته و بر انسان‌ها و زندگی‌ها و تکامل فرهنگی و اجتماعی تاثیر گذاشته و نقش‌آفرین بوده‌اند و با سربلندی از کوه‌ها و دره‌های مشکلات و معضلات عبور کرده و با هنر خود کاسبی نکرده و بازیچه دست فرصت طلبان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نشده و با عزت و حرمت به رغم دست‌های تهی از مال و مکنت و ثروت، شرافتمندانه زیسته‌اند، در تاریخ فرهنگ و هنر ایران زمین و قلب‌های ملت هنر و هنرمند دوست، جایگاهی رفیع دارند و مورد احترام‌اند.
درست بر خلاف نداشتن جایگاه و ارجمندی نزد نامدیران و نامسئولان سینما و سیما و فرهنگ و هنر که اغلب مجریان سیاسی اهداف و سیاست‌های غیر ملی و غیر مردمی هستند و سال تا سال حال و احوال هنرمندان را نمی‌پرسند و به مسائل و گرفتاری‌های آن‌ها که جزو وظایفشان است، رسیدگی نمی‌کنند. آن‌ها اصلا هنرمندان وهنر را نمی‌شناسند، مگر فقط آن عده هنرفروش و بله قربانگو را که فیلم‌ها و سریال‌های بی‌مسمای فرمایشی بودجه بر باد ده می‌سازند.
امروز و متاسفانه بیش از دیروز، جامعه، شاهد حضور هنرمندان بیکار و بیمار و منزوی و گرفتار است و این مشکلات آن‌ها بیش از هر چیز حاصل غفلت و نادانی،سهل‌انگاری و خود و منفعت و صندلی پرستی همان نامدیران و نامسئولان است.
اوس محمود دو روز قبل موفق شده بود به اتفاق چند تن از دوستانش که اغلب کارگر و کارمند و راننده تاکسی بودند به عیادت استاد و پیشکسوت تئاتر و تلویزیون و سینما عنایت بخشی که در بیمارستان بستری بود بروند و عرض ارادت هنرمند دوستی مردمی خود را به نمایش گذارند.
با سپاس از اوسا و رفقایش و ملت هنر و هنرمند پرور کشور،خطاب به نامسئولان و نامدیران فقط می‌گوییم:
“خجالت بکشید و بساط نامردمی و غیرانسانی خود را جمع کنید!”
بدون دیدگاه