نمایشگاه نامی پتگر افتتاح شد؛ صدای غزل و نجوای عرفان از بوم نقاشی

به گزارش ایرنا، نمایشگاه انفرادی نقاشی و طراحی زنده یاد نامی پتگر با عنوان سفر رهایی روح جمعه ۳۱ فروردین آغاز به کار کرد و تا دوشنبه ۱۰ اردیبهشت در گالری کاما میزبان اهالی و علاقه مندان هنر است.

آثار این هنرمند در زمینه‌ی طبیعت بی‌جان، منظره، پرتره و شناخت معنای مظهر زن است که سعی کرده با ایجاد خلاقیت‌های هنری به آن‌ها بپردازد.

او در کارهایش آزادانه عمل می‌کرد، این موضوع حتی در شیوه‌ی رنگ گذاری او نیز دیده می‌شود. یکی از آثارش که پرتره‌ی خودش می‌باشد نگاهی نافذ به مخاطب دارد. کارهای او هم از لحاظ ایده و هم از لحاظ اجرا نتیجه‌ی خلاقیت‌های جامعه شناسانه‌ی او هستند.

نامی پتگر سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد و نقاشی را از پدرش آموخت. او اگرچه تا لحظه آخر عمرش نقاشی می کرد، اما بیش تر شهرتش را مدیون حضور پیگیرش در آموزش نقاشی است .

نامی پتگر از سال ۱۳۴۴ با تاسیس آموزشگاهی در زمینه آموزش نقاشی فعالیت داشت . حضورش در آموزش نقاشی آن قدر پر رنگ بود که حتی جنبه نقاشی او را تحت تاثیر قرار داده بود و در میان نقاشان برجسته ایرانی از این نظر یک استثنا است.

او تنها در آموزشگاه خصوصی اش به امر آموزش نمی پرداخت و با تدریس در دانشگاه و حتی حضور در تلویزیون به این امر می پرداخت . او هم چنین در زمینه تالیف مقالات اموزشی و نظری فعال بود.

آثار نامی پتگر متاثر از فضاهای ایرانی است و در نقاشی های او رنگ و بوی ایران کاملا به چشم می خورد . او که تحت تاثیر پدر از نقاشی واقع گرا آغاز کرده بود و به آثار کمال الملک متمایل بود ، در سال های اخیر به نقاشی های انتزاعی علاقه پیدا کرده بود و در آثارش موضوعات تجریدی پر رنگ شده بود ، با این همه نشانه های ایرانی در نقاشی اش برجسته بود و به راحتی از کارهای غیر ایرانیان آثارش متمایز می شد.

 

نامی پتگر در سفرهایی به رم، واتیکان، فلورانس، و پاریس، از هنر کلاسیک ومدرن اروپا بسیار آموخت، با این حال همه کارهایش هم چنان ایرانی ماند و تاثیر از هنر غربی در او به گونه ای نبود که آثارش کاملا رنگ و بوی ایرانی اش را از دست بدهد.

حضور موثر او در امر آموزش نقاشی باعث شده بود که توجه کم تری به نقاشی های او بشود و به خصوص آثارش در مطبوعات بازتاب چندانی نداشت.

پتگر پس انقلاب در دانشگاه تهران در رشته‌ی هنر تدریس می‌کرد و در کار خود موفق بود.

او در کارهایش نگاهی شخصی نسبت به موضوع داشت و سعی می‌کرد تا لایه‌هایی از طبیعت را در آثارش حفظ کند از همین جهت نیز دقیق نگاه کردن به پیرامون اطراف را به شاگردانش می آموخت اما از طبیعت تقلید نمی‌کرد.

نامی پتگر یازدهم آذرماه سال ۱۳۲۴ در محله ری تهران دیده به جهان گشود وی فرزند علی‌اصغر پتگر و برادرزاده جعفر پتگر از نقاشان برجسته بود.

عموی او جعفر پتگر نیز از نقاشان معروف دوره خود بود. پدرش در کنار نقاشی روابطی نزدیک با اهل ادب ایران داشته در خیابان منوچهری تهران کارگاهی افتتاح کرد که محل دیدار بسیاری از شاعران و نویسندگان، از جمله شهریار، نیما، صادق هدایت و بزرگ علوی شد.

رفت و آمد با چهره های برجسته ادبیات در زندگی نامی پتگر نیز تاثیرگذار بوده و او نیز از نقاشانی است که رابطه ای نزدیک با اهل ادبیات داشت.

او در پنج سالگی اولین قطعه موسیقی خود را ساخت و آن را با ساز دهنی اجرا کرد تا نشان دهد که استعداد هنری از همان دوران کودکی در او وجود داشته است. البته فضای هنری خانواده نیز در شکل گیری این استعداد هنری بی‌تاثیر نبوده است.

در سال ۱۳۳۱ به دبستان «مجمع هنرستان عالی موسیقی تهران» وارد شد و پس از شش سال در سال ۱۳۳۷ به «دبیرستان کمال» راه یافت و نقاشی را نزد پدر خود علی اصغر پتگر آموخت.

این هنرمند ابتدا تحت تأثیر پدر و عموی خود، نقاشی واقع گرا را در پیش گرفت اما پس از سفر و تحصیل در اروپا به نقاشی انتزاعی روی آورد.

وی عمده شهرت خود را به دلیل فعالیت‌های آموزشی در زمینه آموزش نقاشی کسب کرد. نامی پتگر در سفرهایی به رم، واتیکان، فلورانس، و پاریس، از هنر کلاسیک و مدرن اروپا بسیار آموخت، با این حال همه کارهایش هم چنان ایرانی ماند و تأثیر از هنر غربی در او به گونه‌ای نبود که آثارش کاملاً رنگ و بوی ایرانی را از دست بدهد.

در آثار نقاشی و طراحی وی همواره نگاه تغزلی و عارفانه با ترکیب‌بندی و رنگ‌پردازی‌های ویژه وجود داشت و در نقاشی‌های فیگوراتیو نیز جنبه‌های از تفکرات سمبولیک را ارائه می‌داد.

از سال ۱۳۴۱ به عنوان دستیار پدر آموزش نقاشی را شروع کرد و یک سال بعد دیپلم خود را از رشته طبیعی اخذ نمود و تحصیل در رشته هنر را به صورت مکاتبه‌ای در دانشکده آی‌سی‌اس لندن دنبال کرد.

نامی پتگر در سال ۱۳۴۴ آتلیه شخصی خود را در سه راه جمهوری درست در کنار آتلیه پدرش تاسیس کرد و همان سال در نمایشگاه نقاشی هنرمندان خاورمیانه در سفارت ترکیه در تهران حضور پیدا کرد.

از سال ۱۳۴۵ سفر خود را به شهرهای مختلف ایران برای مطالعه و شناخت فرهنگ‌ و هنر سنتی اقوام سراسر ایران آغاز کرد.

از دید او هنر در اسلام وسیله‌ای برای اشراق بود. در آثارش نیز می‌توان این امر را مشاهده کرد. او همین گونه هم زیست و با نگاهی موشکافانه به طبیعت و محیط اطرافش، نه فقط شاهد ظاهر آن‌ها، بلکه در پی آن چیزی می‌گشت که جوهر روح طبیعت بود. چشم اندازهایش که مقطع مهمی از آثار اوی به شمار می‌آیند، درخت‌ها و صخره‌ها هستند. آسمان، آب و رود و امثال این‌ها ار می‌توان در آثارش دید ولی نباید انتظار دیدن مناظر نقاشی‌هایش را در این جهان داشت. نامی در اثارش به دنبال کمال مطلق بود و دنیا را آن‌گونه می‌دید که در ذهن ساخته بود.

در سال ۱۳۵۱ و در سن ۲۷ سالگی نخستین نمایشگاه انفرادی خود را تالار نقش برپا گرد. این نمایشگاه یکی از مهم‌ترین نقاط در زندگی نامی پتگر به شمار می‌آید و به واسطه نمایش آثارش کم‌کم توانست در بین نقاشان معاصر و هم‌رده خود جایی را پیدا کند.

در سال ۱۳۵۷ به چندین کشور اروپایی سفر کرد و بر تجربیات هنری و دانش خود افزود. با وجود اینکه فرهنگ و هنری اروپا و غرب را به خوبی می‌شناخت، ولی همواره بر فرهنگ اصیل شرقی خود پایبند ماند.

تکه کلامش هم همواره یک چیز بود «الله جمیل و یحب الجمال». گویی که به سرچشمه‌ای وصل بود و از آنجا تغذیه می‌شد.

این هنرمند برای رسیدن به فضایی که کمی نزدیک به آثارش باشند، از تهران به نوشهر مهاجرت کرد و سال‌ها در آنجا زندگی کرد و شاگردان زیادی را نیز تربیت نمود.

او در طول عمر خود نمایشگاه‌های مختلفی را در گالری‌های تهران برگزار کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به گالری الهه، نگارخانه دریابیگی، نگارخانه شیخ، نگارخانه سبز، موسسه صبا، فرهنگسرای نیاوران، موزه هنرهای معاصر و… اشاره کرد.

این هنرمند سرانجام در ۸ مرداد در سن ۶۳ سالگی هنگام تدریس در آتلیه شخصی خود بر اثر سکته قلبی در حال کشیدن نقاشی درگذشت.

گالری کاما تا دوشنبه ۱۰ اردیبهشت میزبان آثار این هنرمند است. گالری کاما واقع در تهران، جردن ،خیابان دیدار شمالی کوچه کیش شرقی پلاک ۲۰ ،طبقه اول است.