نمایشگاهی برای آبرنگ‌های نقاش بزرگ منظره

مجموعه‌ای شامل ده‌ها نقاشی منظره اثر «جی. ام. دبلیو ترنر» که سیر تحول هنری این هنرمند بزرگ را نشان می‌دهد در نمایشگاهی واقع در انگلستان به نمایش گذاشته شده‌اند.
به گزارش ایسنا، نمایشگاهی واقع در موزه «هولبرن» شامل ۳۲ منظره‌ خشکی و دریا است که سیر تحول هنری «ترنر»، نقاش نامدار منظره را به تصویر می‌کشند.
«گاردین» نوشت، به گفته‌ متصدی نمایشگاه، ایان واروِل، این نمایشگاه مانند نگاهی از روی شانه‌ی ترنر است؛ گویی داریم می‌بینیم که او چگونه در تلاش است تا مناظر وسیع خشکی و دریا را خلق کند؛ آثاری که او را به یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ بدل کرد.
نمایشگاهی از آبرنگ‌های کمتر دیده‌شده‌ی ترنر در شهر «بث» افتتاح می‌شود که شامل صحنه‌هایی از غرب انگلستان است که در نوجوانی‌اش خلق کرده و مجموعه‌ای از نقاشی‌های منظره دریا که در دوران پیری، هنگام تماشای طوفان‌ها در سواحل کنت، کشیده است را شامل می‌شود.
این نمایشگاه با عنوان «برداشت‌هایی در آبرنگ» نگاهی به روش کار ترنر دارد و یادآوری می‌کند که او چقدر به‌عنوان پلی میان نقاشی منظره‌ی سنتی و انتزاع رادیکال قرن بیستم مهم بود.
نخستین آثار این مجموعه ۳۲ تایی که از جمعه ۲۳ مه در موزه‌ی «هولبرن» به نمایش درمی‌آید، در اوایل دهه‌ی ۱۷۹۰ کشیده شدند، زمانی که ترنر حدود ۱۶ یا ۱۷ سال سن داشت.
یکی از این نقاشی‌ها نمایی از شهر «بث» از بالای تپه‌ای است. کنار آن نمای دیگری از منطقه‌ی وست کانتری دیده می‌شود: ویرانه‌های رمانتیک کلیسای «مالمزبری» در «ویلتشر».
هر دو اثر علاقه‌ی ترنر را به «نظریه‌ی والا (sublime)» نشان می‌دهند؛ مفهومی که بعدها در نقاشی‌های طوفان‌های دریایی و مناظر کوهستانی‌اش به اوج رسید. واروِل، که متخصص آثار ترنر است، می‌گوید: «در این مرحله همه چیز هنوز کاملاً سنتی است، اما می‌توان دید که او بلندپرواز است.»
یکی از نکات برجسته‌ی این نمایشگاه، مجموعه‌ای از نقاشی‌های دریایی است که ترنر در دوران بلوغ هنری‌اش در «مارگِیت»، واقع در کنت، خلق کرده است.
«وارول» می‌گوید: «او در کودکی به مارگیت رفته بود، چون هوای لندن خیلی آلوده بود و خانواده‌اش او را برای تحصیل به آنجا فرستادند. از دهه‌ی ۱۸۲۰ به بعد بارها و بارها به آنجا بازگشت. از محل اقامتش به ساحل نگاه می‌کرد و طلوع و غروب خورشید، قایق‌ها و رفت‌وآمدها را تماشا می‌کرد. ترنر گفته بود آسمان مارگیت و آن منطقه بهترین آسمان اروپا است، حتی بهتر از خلیج ناپل. هرچه هوا طوفانی‌تر بود… او خوشحال‌تر بود.»
او افزود: «او همیشه در حال تجربه بود. برخی از این آبرنگ‌ها بسیار ساده‌اند؛ شاید بیشتر از نیم ساعت وقت نبرده‌اند.»
برخلاف نقاشی‌های مشهور ترنر مثل «تمرر جنگجو» که سالانه صدها هزار بازدیدکننده دارد، این آثار از مجموعه‌های خصوصی هستند و به‌ندرت دیده یا بازتولید شده‌اند.
این آثار نشان می‌دهند که چگونه ترنر همچنان با احساسات و مضامین بازی می‌کند و آن‌ها را صیقل می‌دهد. برای مثال، در نقاشی «کشتی بخار و هلال ماه» که حدود سال ۱۸۴۵ در مارگیت طراحی شد، حلقه‌ای از دود دیده می‌شود که یادآور دودکش آتشین نقاشی بزرگ‌ترش است.
وارول می‌گوید: «او دائماً در حال تمرین دادن دست و چشم خود بود، هماهنگی، آزمودن ایده‌هایی که شاید روزی از آن‌ها استفاده کند. جسورانه کار می‌کرد و رنگ‌هایش با هیچ‌کس در آن دوران قابل مقایسه نیست. همیشه از گسترده‌ترین طیف رنگی استفاده نمی‌کرد، اما زردها و آبی‌هایش کاملاً منحصربه‌فرد بودند. او سعی داشت لحظه‌ای یا فقط حال و هوای آن لحظه را ثبت کند.»
ترنر، که به‌خاطر نقاشی کردن منظره‌های طبیعی و مناظر شهری با فضاسازی‌های شاعرانه‌اش شهرت دارد، چندین بار ونیز را نقاشی کرده است. او که در سال ۱۷۷۵ در لندن به دنیا آمد، در سال ۱۸۴۰ در میانه دهه شصت زندگی‌اش بود و در آن زمان یکی از تحسین‌شده‌ترین نقاشان اروپا به شمار می‌رفت؛ هنرمندی که بسیاری از نوآوری‌های مدرنیسم را از پیش رقم زده بود.
در این نمایشگاه همچنین آثار هم‌دوره‌ای‌های ترنر به نمایش درآمده‌اند. این نمایشگاه از ۲۳ مه تا ۱۴ سپتامبر ادامه دارد.