جبار آذین
به رغم توصیه‌ها، تذکرات، هشدارها و نگارش چندین نقد و تحلیل کارشناسی و تشویق وزیر ارشاد مبتنی بر تعیین و گزینش و منصوب معاونان سینمایی و هنری و نجات سازمان مستعمل سینمایی و حوزه های تئاتر و موسیقی و… و شنوا نبودن گوش آقای صالحی، نامدیرانِ نابحقی که به اشتباه در سازمان یاد شده و زیرمجموعه‌های پر مشغله و مسئله‌دار آن و در راُس آنها بنیاد هزار فامیل فارابی، صندلی نشین هستند و عوامل نفوذی آنها که در دوران ریاست بر سینما، سینمای بیمار کشور را به سوی هرج و مرج و آشفتگی و انحصار سوق داده و با باندبازی، همخط‌های حزبی را در راُس امور گماشته و تولید و اکران فیلم را به خودی‌ها و نخودی‌ها سپرده و درهای سینما را روی اکثر سینماگران کشور بستند و اکران سینما را به زیر سلطه فیلمک های سطحی و بدون ارزش شبه‌کمدی درآوردند، به دلیل تعلل و سردرگمی وزیر ارشاد مجال یافتند تا آنجا که می‌توانند، اوضاع را آشفته‌تر کنند.
آن ها که ساک‌ها را بسته و کاسه‌های خود را پر کرده بودند، در فرصتی که سکوت و خاموشی صالحی در اختیار آنها قرار داد توانستند برخی از عوامل خود را در سازمان سینمایی، فارابی و دیگر زیرمجموعه ها و جای جای سینمای بدحال کشور جاسازی کنند و با آزاد سازی هدفمند سیاسی تعدادی از فیلم‌های توقیفی که خود و یاران و روسای‌شان در توقیف آنها نقش‌آفرین بودند، شرایط کار را برای رئیس بعدی سینما سخت و دشوار نمایند، همچنین موفق شدند، فیلمنامه خودی‌ها را تصویب کنند، به فیلم‌های خودی‌ها مجوز اکران بدهند و…. و آن وقت هنوز وزیر محترم ارشاد در خلسه بسر می برند.
گرچه با رفتن دارودسته کنونی و آمدن دارودسته بعدی، چیزی در سینما تغییر نمی‌کند و تنها یکسری جابه‌جایی صورت می‌گیرد، اما دست کم گزینش و معرفی بهنگام رئیس جدید سازمان سینمایی و یارانش می‌توانست، مانعی برای تخریب بیشتر سینما و سازمان سینمایی باشد و این مجال را به باند کنونی حاکم بر این سازمان ندهد که هر چه را می‌توانند از این سازمان جارو کنند و در کیسه‌های خود بریزند، اما ضعف و سستی و فرصت سوزی صالحی این فرصت و امکان جاروب کردن تتمه دار و ندار سینما را به آنها داد.
این رخداد اسفبار نقطه‌ای سیاه در کارنامه وزیر فعلی ارشاد در پرداختن به سینماست.
بدون دیدگاه