نویسنده و کارگردان سینما، گفت: فیلم سینمایی «دشت خاموش» با نمایش طبقه کارگر نظام سرمایه داری را نقد می‌کند و آن را به چالش می‌کشد، در حقیقت او با استفاده از تکنیک‌های بسیار ساده ما را از جز به کل یک روایت وارد کند.
امیر توده‌روستا در گفت‌وگو با ایرنا، با اشاره به اینکه دشت خاموش به کارگردانی احمد بهرامی که این روزها در سینماهای «هنروتجربه» روی پرده است، فیلمی به ظاهر ساده اما در عین حال هنرمندانه، اظهار داشت: طبیعتا دشت خاموش از انتخاب سوژه تا فرم بسیار متناسبی که فیلمساز انتخاب کرده، پر از نقاط قوت است.
وی ادامه داد: همه این موارد یک هارمونی ایجاد و دشت خاموش را تبدیل به فیلمی بسیار مدرن کرده است. همچنین فیلم پر از جزییات است. مثلا آقاخان با بازی فرخ نعمتی خطابه ای را نسبت به تمام کارگرانی که برایش کار می کنند، چند بار تکرار می کند و دائما به استفاده نشدن خشت و آجر و روی کار آمدن سیمان تاکید دارد که نشان می دهد فیلمساز روی این مساله تاکید دارد.
این فیلمساز افزود: اما زمانی که آقاخان را در لوکیشن دفترش می بینیم با دیوارهای سیمانی مواجه می شویم که حتی اگر فیلمساز این کار را از سر عمد هم انجام نداده باشد نشان از این دارد که این لوکیشن را به دلیل آنکه تاثیر بسزایی روی ذهنش داشته، انتخاب کرده چراکه جهان فیلم در حال خلق روابط درست بوده است.
توده‌روستا تاکید کرد: فیلمساز با نمایش طبقه کارگر نظام سرمایه داری را نقد می کند و آن را به چالش می کشد در حقیقت او با استفاده از تکنیک های بسیار ساده ما را از جز به کل یک روایت وارد کند.
به گفته وی، فیلمساز با آگاهی از اطراف، فضای سیاسی و اجتماعی و شناخت تاریخ فیلمی ساخته که به ظاهر ارزان قیمت است اما پرمغز و و قدرتمند رفتار می کند، تمام مرزها را می شکند و مخاطب را وارد مرحله ای می کند که کمتر تجربه کرده است.
کارگردان پات (کارگردان و نویسنده امیر توده‌روستا ۱۳۹۲) با اشاره به اینکه قصه اصلی فیلم بسیار درست و جهان شمول است، تصریح کرد: شخصیت لطف الله با بازی علی باقری نماینده مخاطب در فیلم است و اگر کسی جزو افرادی باشد که نگاه سرمایه داری را می پسندد باز هم لطف الله نماینده او می شود و وقتی از طریق لطف الله وارد قصه دشت خاموش می شود تازه می فهمید نظام سرمایه داری چگونه فساد می کند و جهان را تحت سیطره خود قرار می دهد.
توده روستا ادامه داد: طبقه ای که آقاخان نماینده آن است، افراد را به استعمار می کشد اما در ظاهر بانی خیر و نان رساندن به زندگی شان است در حقیقت همین قصه اصلی که جهان شمول است و بسیار دقیق کار و اجرایی شده، فرصتی است که مخاطبان جهانی را ترغیب به دیدن فیلم می کند و می توان یکی از دلایل موفقیت فیلم در فستیوال‌ها دانست.
وی با بیان اینکه از نظر او اگر فیلمی قابل قبول است، تمام ارکان فیلم کارشان را عالی انجام داده اند، گفت: از نظر من در این فیلم بازیگران به اندازه کارگردان، کارگردان به اندازه مدیر فیلمبرداری و همه عوامل به اندازه تهیه کننده رویکرد بسیار هوشمندانه ای پیش گرفته و انجام داده اند که در نهایت تبدیل به فیلمی شده است که می بینیم. قطعا بازی بازیگران قابل ستایش است چراکه در سکانس پلان بازی کردن کار سختی است. از سوی دیگر بخشی از بازی بازیگران طبیعتا انتخاب کارگردان است یعنی کارگردان وقتی انتخاب درستی انجام می دهد بخش اعظمی از آن مسیر تکامل شخصیت بازیگر را طی کرده است.
به گفته این تهیه کننده، کارگردان و نویسنده سینما، اگر اغراق نباشد مخاطب فیلمی را می بیند که تا به حال ندیده است و چیزهایی را می شنود که تا به حال نشنیده است.
توده روستا با اشاره به اینکه تفاوت سینمای «هنروتجربه» و بدنه در این است که برای دیدن فیلم های سینمای «هنروتجربه» مخاطب باید برنامه ریزی کند و این موضوع تماشاگر را با مشکل مواجه می کند، مطرح کرد: طبیعتا اگر یک فیلم تبلیغات تلویزیونی داشته باشد و از سوی پخش کنندگان حمایت شود، مخاطبان بیشتری پیدا می کند همچنین فراموش نکنیم که مخاطبان سینمای ایران یعنی مخاطبانی که غالبا فیلم های سینمای بدنه را می پسندد هر از گاهی این فیلم ها را می بینند و تحلیلشان بسیار مثبت است. هرچند که «هنروتجربه» کمک کرده است برخی فیلم های در صف اکران روی پرده بروند اما معتقدم مخاطب عام و بدنه از تماشای دشت خاموش لذت خواهند برد.
وی خاطرنشان کرد: من احمد بهرامی را از انجمن سینمای جوانان کرج می شناسم و معتقدم او برای دشت خاموش جایزه ای را گرفت که سینمای ایران با همه افتخاراتش تا این لحظه نگرفته بود باید بگویم من اگر توان و قدرتی داشتم، تلاش و یا شرایطی را فراهم می کردم که فیلمساز از ساخت فیلم دور نیفتد چراکه سختی های بسیاری کشیده و صبوری کرده است اما در نهایت با بودجه بخش خصوصی این فیلم را ساخته است در نهایت توصیه من این است که از اینگونه فیلم ها حمایت شود.
بدون دیدگاه