نقد سریال؛ رستگاری، تلاش برای تلنگری جدی

مجموعه «رستگاری» در ژانر ماورائی ماحصل تلاش کارگردانی است که می‌خواهد بازتاب کارهای بد و گناهان آدم‌ها را در آن سوی دنیای مادی و در برزخ به صورت حدودا عینی به تصویر بکشد.
به گزارش ایرنا، پس از گذشت سال ها از اکران فیلم ها و مجموعه هایی با حال و هوای معنوی ماه مبارک رمضان که تاچند سال از تولید و پخش این چنین مجموعه هایی در رسانه ملی خبری نبود، تلویزیون در ایام ماه مبارک رمضان امسال به سراغ مجموعه‌ای رفت که فضای متفاوت تر از دیگر مجموعه های این رسانه در ایام این ماه مبارک امسال داشت.
بینندگان سیما معمولا در ماه مبارک رمضان به پخش مجموعه های متناسب با حال و هوای این ایام عادت کرده اند، رویه ای که چند سالی کمرنگ شده بود، «رستگاری» به کارگردانی مسعود ده نمکی یکی از این مجموعه های تدارک دیده شده برای رمضان ۱۴۰۳ بود که از شبکه ۲ سیما پخش شد.
این مجموعه به نظر توانست آن ارتباط قرآنی و معنوی مورد نظر را تاحدودی با بیننده روزه دار برقرار کند، ده نمکی با بهره گیری از بازیگران باتجربه و حرفه ای مثل محمود پاک نیت، علیرضا استادی، پوراندخت مهیمن، محمد رضا رهبری، مهدی سلوکی، مهدی امنیی خواه، پویا امینی، رامبد شکرآبی، رضا توکلی، حمیدرضا هدایتی، رامین راستاد و برخی از هنرمندان جوان و همچنین با بهره‌گیری از آیات قرآنی و احادیث تلاش کرد که یک فضای ماورایی را در این مجموعه بوجود بیاورد.
بگونه ای که انسان ها در پی گناهانی که در دنیای مادی انجام می دهند در مقطعی از زندگی و در شرایطی قرار می گیرند که می بایست ضمن طلب آمرزش از سوی پروردگار خویش خانه آخرت خود را آباد کنند، محمود پاک نیت که در این مجموعه در نقش حافظ رستگاری مدیرعامل یک کارخانه ظاهر شده است در واقع یک مرد پرهیزگار و با ایمان است که هرگز دوست ندارد که بدنبال کسب مال حرام باشد و کاملا مراقبت می کند که زندگی سالم و با معنویت داشته باشد.
این مجموعه به موضوع برخی از آدم هایی پرداخت که در مواقعی از زندگی از همه چیز و همه کس خود غافل می شوند و بدنبال کسب روزی حرام هستند، ده‌نمکی با نقش دادن آدم بد و نقش منفی داستان به علیرضا استادی که بخوبی توانست از عهده آن بربیاید، خواست نشان دهد که برخی آدم ها برای رسیدن به اهداف شوم خود همه دار و ندار، حتی فرزندان خود را فدای زیاده خواهی های خود می کنند و حاضر می شوند که به نزدیکترین قوم و خویش خود خیانت کنند و از عاقبت کار خود هم پشیمان نمی شوند.
اما نکته بسیار جالب در این مجموعه، پرداخت خوب فضای ماورایی قصه است که ده نمکی سعی کرده است در سکانس هایی بازتاب کارهای بد و گناهان آدم ها را در آن سوی دنیای مادی و در برزخ به صورت حدودا عینی به تصویر بکشد که گاها این صحنه ها می تواند تاثیر بسیار خوبی بر روی مخاطبان و بیننده های تلویزیونی داشته باشد و در واقع تلنگری جدی است که ما آدم ها از خواب بیدار شویم و به کارهای خوب و بد خود در این دنیای مادی بیندیشیم که یقینا در آخرت باید حساب و کتاب پس بدهیم.
بنظر می آید که قصه مجموعه «رستگاری» در بازتاب عملکرد دنیایی آدم ها موفق عمل کرده است، همینطور نمایش دنیای برزخ آدم ها که به خود بیایند و شاید به لطف الهی بازگشت به دنیای مادی مجددا برایشان رقم بخورد و در واقع به نوعی دیگر بتوانند جبران مافات کنند.
«رستگاری» تلاش داشت صدا و تصویر آدم هایی باشد که برخی از آنها به این دنیای مادی کاملا وابسته شده‌اند و اعتقادشان به آخرت و روز معاد بسیار ضعیف است و از طرفی نگاهی هم به انسان هایی دارد که معنا و مفهوم مال حرام و حلال را در زندگی می دانند و به معاد و روز آخرت اعتقاد دارند و برای دنیای ماورایی خود توشه جمع می کنند.
این مجموعه تلاش داشت مفاهیم روز معاد و رستاخیز بشری را تا حدودی به تصویر بکشد، اگرچه در بعضی از بخش ها با ضعف هایی هم روبرو بوده است اما در مجموع توانسته است حرفی برای گفتن داشته و نگاهش عرفانی، خدایی و عبرت آموز برای مخاطبان و روزه داران ماه ضیافت الله باشد.
بازی های خوب بازیگران با تجربه در این مجموعه و با بهره گیری از تصاویر بصری قابل لمس با مفهوم و معنای قرآنی توانسته «رستگاری» را به عنوان یک مجموعه با تعداد مخاطبان رضایت بخش روی آنتن سیما ببرد.