بازیگر، گوینده، دوبلور؛ اینها عناوینی است که منوچهر والی‌زاده در حدود ۷ دههفعالیت حرفه‌ای خود در سینما، تئاتر، سینما، تلویزیون و رادیو با خود یدک کشید. یکیاز معدود بازماندگان نسل طلایی دوبله ایران که تا روزهای پایانی عمر خود را دراستودیوها سپری کرد تا یادگاری‌های بیشتری از هنر خود را برای مردم به جا بگذارد.
به گزارش ایرنا، منوچهر والی‌زاده از آن دست هنرمندانی است که با عشق به این حوزهورود پیدا کرد و عمر خود را از ابتدای جوانی در استودیوها گذراند. در ابتدای انقلاب، بااصرار و پشتکاری بالا، سهم قابل‌توجهی در هنر دوبله و صداپیشگی ایفا کرد و اجازهنداد تا در رکود تولیدات ملی، آثار خارجی نیز از دسترس مخاطب خارج شود.
والی‌زاده صدای گرم و جوانی داشت و تلورانس ویژه صدایش به او این امکان را می‌داد تا طنازی‌های مختلفی داشته باشد
او تفکر گشایش‌گری داشت؛ درست در اوج شهرت بود که صداپیشگی انیمیشن «لوکخوش‌شانس» به او پیشنهاد شد. پیشنهادی که او با چشم تیزبین و حرفه‌ای خود بهآن نگاه کرد و همان کار، حالا به‌عنوان یکی از ماندگارترین‌ها در کارنامه‌اش باقی ماندهاست.
والی‌زاده صدای گرم و جوانی داشت. تلورانس ویژه صدایش به او این امکان را می‌دادتا طنازی‌های مختلفی داشته باشد. کش و قوس‌های آوایی را به خوبی می‌دانست وشخصیتی مستقل به سوژه‌هایش می‌داد. این جان‌بخشی مضاعف به شخصیت، سببارتباط صمیمانه مخاطب با اثر می‌شد و به یکی از مولفه‌های علاقمندی مخاطب برایپیگیری اثر تبدیل می‌شد.
این مجموعه خصایص، سبک خاص والی‌زاده در هنر دوبله بود. استقلال و تشخصهنری او سبب شد تا سینمادوستان، تصور صدای تام کروز را با صدایی دیگر، آزاردهندهببینند. بی‌اغراق نیست اگر ادعا کنیم والی‌زاده سهم بسیاری در محبوبیت تام هنکس درایران داشته است. گرچه او هنرنمایی‌های دیگری را نیز در کالبد هریسون فورد، جان تراولتا، نیکلاس کیج و… آفریده است.
یکی از انتخاب‌های درست و هوشمندانه والی‌زاده در کارنامه خود، انحصارطلبی درحوزه دوبله بوده است. والی‌زاده در سال‌های پیش از انقلاب، سابقه حضور در مقابلدوربین را داشت، کار در رادیو را نیز قبل از دوبله آغاز کرده بود اما از یک جایی به بعد،تمرکز اصلی خود را بر روی دوبله گذاشت. گویندگی را به دلیل ارتباط مستقیمی که بادوبله داشت، تا سال‌های پایانی عمر خود حفظ کرد اما از بازیگری، به‌درستی فاصلهگرفت. خود او نیز بارها بر این رحجان اعتراف کرده بود و اصالت ویژه‌ای به هنر دوبلهداشت.
بی‌اغراق نیست اگر ادعا کنیم والی‌زاده سهم بسیاری در محبوبیت تام هنکس در ایران داشته؛ گرچه او هنرنمایی‌های دیگری را نیز در کالبد هریسون فورد، جان تراولتا، نیکلاس کیج و… آفریده است
یکی دیگر از خصایص ویژه والی‌زاده، ارتباط بهینه و مستقیم با فناوری‌های روز اینحوزه بود. او هیچ‌گاه ورود مدرنیته به این عرصه را منکر نشد و تلاش کرد تا خود رامتناسب با این ظرفیت جدید، به‌روز کند. به کارش شتاب بیشتری داد تا مرز دوبلهسنتی و مدرن، شامل حال او نشود. به همین دلیل بود که تا آخرین روزهای عمر،مشغول کار بود و پیشنهادات بسیاری برای اجرا داشت که این قابلیت، او را از بسیاریاز همکارانش منفک می‌ساخت.
والی‌زاده متاسفانه از یک سال پیش، درگیر عوارض ناشی از اختلالات تنفسی و ریویشد که او را چندبار به بیمارستان کشاند؛ اراده و تعصب او اما اجازه نداد تا خانه‌نشینشود. رفت‌وآمدهای خود به رادیو و استودیوهای دوبله را بیشتر کرد و برای ما خاطراتبیشتری ساخت.
جنس صدای این هنرمند و غیرتی که در این ساحت تخصصی داشت، سبب شد تاامروز به این حقیقت تلخ اعتراف کنیم که والی‌زاده جایگزینی نخواهد داشت تا کرسیچنین صدایی در رادیو، سینما و تلویزیون کشورمان، تا همیشه خالی بماند.
بدون دیدگاه