محمدعلی بهمنی در کلام دیگران

سیدحسن خمینی: بهمنی شاعر روزگار خود بود

حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی درگذشت محمدعلی بهمنی را تسلیت گفت.
به گزارش ایسنا، متن پیام حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی به شرح زیر است:
«درگذشت اسفناک شاعر بلندآوازه سرزمین‌مان، استاد محمدعلی بهمنی طاب ثراه موجب تاثر شد.
بی‌تردید زبان مستحکم و توانای آن مرحوم در کنار قالب‌بندی‌های نو و تسلط وی بر زبان فاخر فارسی نام این فقید سعید را در تاریخ ادب فارسی جاودانه خواهد ساخت. بهمنی شاعر روزگار خود بود و با خلق مضامین جدید و ورود به عرصه‌های نوین سهمی به‌سزا در شعر و ادب معاصر ما دارد. ایستادگی بر ارزش‌های انقلاب اسلامی نیز در کنار بیان شیوا، او را در میان اقران خویش ممتاز ساخته بود.
اینجانب این مصیبت را به دوستان و خانواده ایشان و همچنین به جامعه فرهنگی کشور تسلیت عرض نموده و با طلب علو درجات برای ایشان، از زبان آن مرحوم می‌نویسم
رفتنت آینه آمدنت بود ببخش
شب میلاد تو سخت است که ما گریه کنیم

سعید بیابانکی: غزل بهمنی مالِ همه است

سعید بیابانکی می‌گوید: غزل آقای بهمنی، غزلی نیست که وامدار زمان و مکان باشد یا حتی به طیف فکری و سیاسی و اجتماعی تعلق داشته باشد. غزل بهمنی مال همه است.
این شاعر در پی درگذشت محمدعلی بهمنی در گفت‌وگو با ایسنا، خاطرنشان کرد: بهمنی یکی از مهم‌ترین غزل‌سرایان سده اخیر بودند؛ یکی از شاعرانی که به غزل‌نیمایی و یا پسانیمایی شُهره بود. دلیل این که می‌توان آقای بهمنی را شاعر غزل نیمایی معرفی کرد، این است که خیلی از شاعران بعد از طرح نظریات نیما (یوشیج) مسیر قبل را رفتند و تلاش کردند شعر گذشتگان را سرمشق شعر خود، قرار دهند اما امثال آقایان بهمنی و منزوی و خانم بهبهانی سرمشق غزل خود را، زندگی انسان امروز قرار دادند. این موضوع عمده‌ترین تفاوت آقای بهمنی با امثال آقای ابتهاج است.
او افزود: به گمانم در حوزه ترانه‌سرایی هم همین‌طور است. ترانه‌های آقای بهمنی ورد زبان خاص و عام است و خاصه ترانه «بهار بهار چه اسم آشنایی/ صدات میاد اما خودت کجایی» که نوید سال نو را می‌دهد و در حافظه‌ها جا خوش کرده و این جا خوش کردن، مهم است.
بیابانکی با بیان اینکه بهمنی خیلی‌ها را به شعر علاقه‌مند کرد، توضیح داد: او نسلی را با زبان ساده و روان و مفاهیم عاشقانه و انسانی به شعر نزدیک کرد و آن‌ها را با شعر آشتی داد. بهمنی خیلی‌ها را شاعر کرد. شاعران نسل جوان امروز که در شعر نامی دارند و صاحب سبک و ذوقی هستند، قطعا با واسطه یا بی‌واسطه وام‌دار آقای بهمنی هستند.
این شاعر خاطرنشان کرد: غزل آقای بهمنی، غزلی نیست که وامدار زمان و مکان باشد یا حتی به طیف فکری، سیاسی و اجتماعی تعلق داشته باشد. غزل بهمنی مال همه است و این موضوع مهم است و باعث شده شعرش جایگاهی مانند جایگاه شاعران بزرگ فارسی را پیدا کند.
بیابانکی با بیان اینکه بهمنی با شعرش در سطح کشور در جریان بود، گفت:حضور آقای بهمنی در خیلی از کنگره‌ها، همایش‌ها، مجامع کشوری چه کوچک و بزرگ، حضور در رسانه و ارتباط با جامعه موسیقی یک بسته فرهنگی از ایشان درست کرده و شخصیت او را تشکیل داده بود. نمی‌توان در گوشه خانه بنشینی و با چاپ کردن کتاب شعر خودت را در قلب مردم جای بدهی. جای گرفتن در قلب مردم مرارت و رنج دارد، باید سفر بروی. آقای بهمنی این کار را کرد. من به اتفاق او چند سفر ادبی رفتم. با اینکه سنش بالا بود، به خاطر علاقه، شوق و به‌خاطر شعر، رنج راه را بر خود هموار می‌کرد. خیلی‌ها این کار را انجام نمی‌دهند و فکر می‌کنند باید کنج خانه بنشینند و مخاطب سراغشان برود. آقای بهمنی با شعر خود در سطح کشور در حرکت و در جریان بود و همین مردمی بودن و مردم‌داری‌اش باعث شد، خیلی‌ها با شعرش آشنا شوند.
او یادآور شد: شخصیت و مهربانی بهمنی و مهربان شعرش یکجا جمع شده و این موضوع به توفیق او موج داد.
بیابانکی درباره امیدی که در شعرهای بهمنی وجود دارد، گفت: به‌نظرم شعر بهمنی، شعر شفاف و روشنی است، شعر تیره و تاریکی نیست. معتقدم انتشار یأس وظیفه هنرمند نیست، یأس توسط دیگران تولید می‌شود و وظیفه هنرمند انتشار امید است، آقای بهمنی این وظیفه را به شکل اعلی انجام داد.