شبنم قلی‌خانی این روزها مشغول بازی در سریال «قصه‌ی هزار افسون» به کارگردانی سعید عباسی است. قلی‌خانی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته کارگردانی تئاتر از دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد مرکز تهران دریافت کرد.
بازی در 23 فیلم سینمایی و 29 سریال تلویزیونی، سه سریال شبکه خانگی و چندین تئاتر و ساخت و کارگردانی ُنه فیلم کوتاه و مستند، از جمله فعالیت‌های قلی‌خانی در طی دو دهه و نیم در دنیای سینما، تلویزیون و تئاتر است.
روابط عمومی سریال «قصه‌ی هزار افسون» به انگیزه تولید این سریال با این بازیگر گفت‌وگویی انجام داده‌است که می‌خوانید:
شبنم قلی‌خانی در خصوص جذابیت این سریال برای کودکان و بزرگسالان اعتقاد دارد فیلم‌نامه‌ی این سریال به دلیل این‌که نه تنها فقط برای کودک، بلکه به نوعی بزرگسالان را هم مخاطب قرار می‌دهد و درگیر داستان می‌کند. معمولا پدر و مادرهایی که بچه دارند، همراه او پای سریال‌های مخصوص کودکان می‌نشینند. این خیلی جالب بود که در این فیلمنامه در کنار این‌که قصه‌ی کودکانه است، برای بزرگسالان هم جذابیت‌های خودش را دارد.
وی در ادامه با تأکید بر این‌که فانتزی بودن این سریال را بسیار دوست دارد، یادآور شد: من به عنوان یک بازیگر فکر می‌کنم بخشی از تعهد و وظیفه‌ام در قبال جامعه‌ام همین است که برای نسل بعدی خاطرات خوب بسازم. این واقعن به نظرم برای یک بازیگر خیلی مهم و در ماندگاری او حیاتی است. چه بهتر که آدم به عنوان یک بازیگر، موقعیتی برایش پیش بیاید که بتواند در کار کودک، بازی کند و این کار کودک بتواند خاطره خوبی برای نسل بعدی‌مان بسازد.
قلی‌خانی می‌گوید: کودکان با دیدن این سریال خیلی چیزها را یاد می‌گیرند. همکاری با یکدیگر، مسئولیت‌پذیری، گذشت، پیگیری و پایمردی و تلاش و… در نهایت بچه‌ها یاد می‌گیرند از چیزهایی که خیلی برای‌شان باارزش است، محافظت کنند، ریشه‌های‌شان را بشناسند و به آیین‌ها و سنت‌ها‌ی‌شان پای‌بند باشند.
او هم‌چنین در پاسخ به این پرسش که به بازی در کدام یک از مدیوم‌های تصویری علاقه‌مند است می‌گوید: برای من به عنوان بازیگر، مدیوم کار فرقی ندارد. مهم نقش است و موضوع فیلمنامه و مسئله محوری آن. این‌که در این اثر چه چیزی قرار است مطرح شود و آیا این کار نتیجه‌اش برای مخاطب به تجربه‌ی مفید یا یادگیری موضوعی ختم می‌شود یا خیر.
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو یادآور می‌شود: هر فیلم‌نامه‌ای خودش به بازیگر یک‌سری چیزهایی را نشان می‌دهد و در واقع مانند یک نقشه راه است. شما وقتی یک نقشه درست دست‌تان است راحت‌تر به مسیر می‌رسید و بیراهه نمی‌روید. فیلمنامه‌های این‌چنینی چون در ژانر کودک هستند و شما می‌دانید که در میمیک و حالات و بازی بدن و صدای‌تان می‌توانید بازی‌ای را انجام دهید که بچه‌ها جذب شوند. در این کار فانتزی بودن فیلمنامه ناخودآگاه در بازی شما هم اثر می‌گذارد. یعنی شما می‌توانید بازی‌تان را کمی از حالت رئال خارج کنید و کمی فانتزی‌تر بازی کنید. این‌ها واقعن می توانند کمک‌کننده باشد.
این بازیگر سینما و تلویزیون در پایان درباره تولید سریال‌های کودک و نوجوان برای شبکههای نمایش خانگی می‌گوید: در همه جای دنیا جدای از تلویزیون شبکههای خانگی، وی. او. دی.ها و پلتفرم‌های زیادی در حال برنامهسازی و پخش آن هستند و مردم هم از آن‌ها استقبال می‌کنند. حتا در ژانر کودک هم وارد شده‌اند و فعالیت موفقی را ادامه می‌دهند. ما سریال نارگیل را پیش از این در وی.او.دی.ها در حال پخش داشتیم و من دیدم که چقدر مخاطبان زیادی داشته، این نشان‌دهنده قدرت مخاطبانش است.
بدون دیدگاه