رئیس هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران گفت: در غیبت استادان مجسمه‌سازی، طبیعتا کار در دست آدم‌های دیگری که شان و منزلت و جایگاه هنر و مجسمه سازی را ندارند، می‌افتد که الفبای هنر و مجسمه سازی را هم نمی دانند.
عباس مجیدی در گفت‌وگو با ایرنا در تشریح شرایط هنرهای تجسمی کنونی کشور گفت: امروز کارهای خوبی توسط افراد مختلف صورت می گیرد؛ کارهایی که در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی ارائه می‌شوند اما از سوی دیگر مشکلاتی وجود دارد که مهمترین آن اقتصادی است؛ البته در این دوسال کرونا هم بر این داستان دامن زد و این موارد موجب می شوند که هنرمند نتواند به خوبی به کارهایش برسد.
این هنرمند مجسمه‌ساز ادامه داد: با توجه به گرانی متریال تولید اثر و این که مجسمه سازی واقعا کار گرانی است، در حوزه هنرهای تجسمی و به خصوص مجسمه سازی انتظار داریم حمایت بیشتری صورت گیرد؛ به خصوص در حوزه شهری که هنرمندان بسیاری منزوی هستند به دلیل این که هم در قرارداهایی که با آنها بسته می شود و هم در موضوع زمان و هم هزینه، کم لطفی صورت می گیرد.
در حوزه شهر، انتظارت به خوبی برآوده نمی شوند و شاهد آثاری هستیم که استانداردهای لازم را ندارند
مجیدی در پاسخ به این پرسش که دلیل ضعف تولید و اجرای ناکارآمد مجسمه‌های شهری چیست، گفت: البته که آموزش زیادی در این حوزه داشته ایم و مجسمه ساز خوب هم در این عرصه کم نداریم اما موضوع این است که هنرمندان کاربلد کمتر مشارکت دارند و اتفاقاتی از این دست از سوی افراد ناکارآمد صورت می گیرد؛ آدم هایی که شاید الفبای هنر و مجسمه سازی را هم نمی دانند و این موضوع لطمه زننده است
وی تصریح کرد: این که یک نهاد و سازمان برگزار کننده با چه هدفی جلو می رود و در برنامه ها و هدفهایش چه چیزی را در نظر می گیرد یک طرف، شکل قراردادهایی که با توجه به سوابق و تجارب و رزومه مجسمه‌سازان باسابقه توهین آمیز است از سوی دیگر موجب شده است تا هنرمندان حرفه ای ما عموما منزوی و در کنار نشسته باشند و کار در این عرصه بسیار کم صورت گیرد.
در غیبت استادان مجسمه‌سازی طبیعتا کار در دست آدم هایی دیگری که شان و منزلت و جایگاه هنر و مجسمه سازی را ندارند، می‌افتد
این استاد مجسمه‌سازی تاکید کرد: بسیاری از این آثار نیاز به تحلیل دارند که صورت نمی گیرد؛ این که این مجسمه در کجا و چه زمانی و توسط چه کسی ساخته می شود و در این اتفاق تا چه حد مطالعه وجود دارد در حوزه شهر موضوعاتی هستند که مغفول مانده اند و به درستی تعریف نشده‌اند.
وی اظهار داشت: گاهی ایراد در این است که برخی از کارها به دلیل این که در یک بخشی کامل شده و دربخشی دیگر ناقص مانده است، دچار نقص هستند؛ یعنی کار در سمپوزیومی انجام شده است اما در مرحله ریخته گری یا پتینه ضعف دارد.
مجیدی اظهار داشت: در نهایت این گونه نیست که بگوییم همه کارهایی که امروز انجام می‌شوند، بد هستند؛ کارهای خوب هم داریم و اگر توجه شود که هم زمان کافی به هنرمند داده شود، هم فرصت مطالعه کردن در مورد شخصیت مورد نظر و فضایی که می خواهد کار شود در اختیار هنرمند باشد و البته هزینه در حد لازم و آن گونه که شایسته یک اثر هنری است، پرداخت شود، می‌توان انتظار تولید آثاری فاخر و مقبول را داشت.
مجیدی با اشاره به خبری که به تازگی در مورد دزدیده‌شدن کفش مجسمه پرویز تناولی منتشر شده بود، دلیل این موضوع را نیاز مالی، داستان شخصی و حتی قصه‌ای سیاسی عنوان کرد و گفت: این وقایع را قبلا هم داشته ایم و متریال برنز مرتریالی گرانی است که به همین دلیل می طلبد که از این آثار مراقبت شود اما وقتی بخش کوچکی از اثر برداشته می شود، جای تحلیل و تامل بیشتری دارد.
وی در نهایت و در مورد کیفیت برگزاری چهاردهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر تاکید کرد: در این دوره هم مانند سایر دوره ها تلاش بسیاری برای برگزاری جشنواره به شکل مطلوب صورت گرفت که قابل تقدیر است اما به هرحال انتظاراتی هم وجود دارد که مشارکت هنرمندان باید افزایش یابد.
مجیدی گفت: این انتظار می رود که باتوجه به گستره گسترده هنرها در این جشنواره و این که تقریبا تمام هنرهای تجسمی در آن حضور دارند (هنرهای مفهومی و چیدمان و بینامتنی هم اضافه شده است) اگر در مورد سیاستگذاری ها دقیق تر و بهتر عمل شود و جذب مشارکت بیشتری را از هنرمندان مختلف داشته باشند، می توانیم به وضعیت بسیار بهتری برسیم که شاید بتوان این انتظار را داشت که به بینال تهران به شکلی که مدنظرمان بوده است، برسیم.
تنوع آثار در چهاردهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر نقطه قوت این رویداد بود و در آن شاهد تنوع آثار بین متنی بودیم اما این ضعف را هم داشت که شاید می توانستیم چهره هایی که در این عرصه مشارکت بهتری داشته باشند را هم ببنیم
بدون دیدگاه