بهزاد خورشیدی، هنرمند حوزه گرافیک که پیش‌تر طرحی را برای ابراهیم گلستان کشیده بود، این بار به یاد محمدرضا لطفی پوستری را طراحی کرده است.
به گزارش ایسنا، این هنرمند در توضیح این پوستر چنین نوشته است:
«فروردین ۱۳۹۳ بود. خبر آمد که حال عمومی استاد محمدرضا لطفی (آهنگساز، مدرس موسیقی، پژوهشگر و نوازنده بی‌بدیل تار) رو به وخامت می‌گذارد و پزشکان پاسخ روشنی به رسانه‌ها نمی‌گویند و عاقبت در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳، برای همیشه این جهان را ترک گفت.
بی‌گمان محمدرضا لطفی تأثیر بسزایی بر بازآفرینی و اوج موسیقی کلاسیک ایرانی داشته است.
او فعالیت رسمی خود را از سال ۱۳۵۰ آغاز می‌کند. فعالیت در رادیو ایران و همکاری با هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۵۲، منجر به تشکیل گروه شیدا می‌شود. هر چند در دوران دانشکده هم با ناصر فرهنگ‌فر و علی‌اکبر شکارچی و حسین عمومی پایه‌های این گروه را بنا کرده بودند.
در سال ۱۳۵۴ کنسرت جشن هنر شیراز و اجرای تصنیف مشهور چهره به چهره، آغاز همکاری لطفی و محمدرضا شجریان بود و لطفی برای نخستین‌بار از ساز دف در موسیقی ایرانی استفاده کرد.
بعد از واقعه ۱۷ شهریور در سال ۱۳۵۷، گروه شیدا و عارف متشکل از حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان و هوشنگ ابتهاج از رادیو و تلویزیون استعفا می‌دهند و به صورت مستقل و تحت همین نام در زیرزمین خانه لطفی مشغول اجرای سرود و موسیقی انقلابی می‌شوند. آلبوم‌های گروه چاووش از مهم‌ترین آثار برجسته موسیقی کلاسیک ایرانی این دوران است.
محمدرضا لطفی پس از اقامتی طولانی در اروپا و امریکا، در سال ۱۳۸۵به ایران بازگشت و در همان ساختمان قدیمی نوستالژیک، مکتب‌خانه میرزا عبدالله مستقر شد و همچنان مشغول تدریس موسیقی و تهیه آثار تازه!
اثر گرافیکی فوق را که در آخرین روزهای حیات استاد لطفی طراحی کردم به واسطه عموزاده ایشان (ماهور) بر روی یک فوم بٌرد چاپ و برای بیمارستانی که لطفی در آن روزها بستری بود ارسال کردم. البته ناگفته نماند که این طرح مجددا پرداخت‌تازه‌تری شده است. در سال‌های اخیر و با پیشرفت‌های منحصر به فرد گرافیک، چه به لحاظ تکنیکال و کاربردهای بصری در شبکه‌های مجازی و محیطی و… چه به اشکال متفاوت در ارائه سبک‌های متفاوت “دیجیتال آرت”، این هنر مدرن نیز با اقبال عمومی مواجه شده است.
در شکل‌گیری یک اثر هنری و برای خلق یک پرتره «آرت دیجیتال» هم آنالیز شخصیت مورد نظر در ابعاد مختلف و ویژگی‌های آن فرد بسیار لازم و ضروری است. اسکیس مدادی و یا هر ابزار دیگری برای ترسیم خطوط کلی پرتره در قوام گرفتن اثر موثر است و این که طراح در استفاده از «عکس» به چه میزانی از مهارت و تبحر رسیده است تا بتواند با طراحی یک پرتره به تمامی و یا بخشی از درونیات شخصیت یا کاراکتر فوق را عرضه بدارد.»
بدون دیدگاه