جبار آذین
اوس محمود با هیجان و خوشحالی می‌گفت: آقا دم این سینماگرانی که با هزار مکافات و با عبور از هزار خان تولید فیلم در ایران، موفق می‌شوند در جهان بدرخشند و با این کار، نشان می‌دهند که به‌رغم ممنوعیت‌ها، محدودیت‌ها و باندبازی‌های رخنه کرده در سازمان به قول شما مستعمل سینمایی و پیکره سینمای دولتی و نهادی و نفس‌تنگی سینماگران کشور، هنوز سینما در ایران زنده است و باز هم می‌تواند به همت سینماگران خوش‌فکر و حرفه‌ای که با تکیه بر بخش خصوصی که از ارکان ساختار سینمای ملی است به فیلمسازی بپردازند و در دنیا از ایران و سینمای مردمی آن، آبروداری کنند، گرم.
گفتم: آفرین برشما اوس محمود چقدر درست و قشنگ،مانند یک کارشناس صحبت می‌کنید. بله درست است، با آنکه سینمای دولتی و نهادی ایران، همچنان بدون توجه و احترام به اهالی سینما و بستن درهای هنر به روی هنرمندان، در مسیر تحقق اهداف سیاسی دولتی‌ها حرکت می‌کند و منصوبان سیاسی هنر و سینما هم مجریان این برنامه‌ها هستند و پول ملت را بعد از کم کردن سهم خود، به وسیله بی‌هنران، صرف تولید فیلمک‌های سفارشی که عموماً با استقبال روبرو نمی‌شوند و تولیدات بنجل تجاری می‌کنند، برخی سینماگران که در گروه شکل دهندگان بدنه سینما حضور و فعالیت دارند با تولیدات متفاوت و متمایز خود، مرزها را درنوردیده و در جهان سینما مورد توجه قرار می‌گیرند و گاه افتخاراتی بحق و شایسته کسب کرده و برای مردم ایران، ارمغان می‌آورند.
اوس محمود گفت: منظور من هم همین است. تو خبرها خواندم که امسال دو فیلم ایرانی موفق به شرکت در جشنواره کن شده و یکی از آنها حتی به بخش مسابقه راه پیدا کرده است. واقعا ایوالله به این فیلمسازان که با تمام سختی‌ها و مرارت‌ها نام سینمای ما را در جهان مطرح می‌کنند.
گفتم: گرچه جشنواره‌های سینمایی جهان مانند دو جشنپاره تکه و پاره شده موسوم به فجر زیر سایه و سرمایه دولت‌ها برگزار می‌شوند و کن و اسکار از سایر جشنواره‌های مشابه مشهورترند، اما تمام آنها جشنواره‌های سیاسی/سینمایی هستند و سرمایه و سیاستگذاران و مجریان آنها با اهداف سیاسی و سفارشی به برپایی و گزینش فیلم‌ها و برنده‌ها می‌پردازند و در این ارتباط، آن سری از فیلم‌ها که به اهداف آنها نزدیک‌ترند، در الویت انتخاب‌ها قرار دارند.
با این حال این بدان معنا نیست که فیلم‌های خوش ساخت و با محتواهای انسانی و هنری، دیده وپسندیده نمی‌شوند،چرا که اغلب این آثار،سینما و هنر هستند و توسط گروه کثیری از هنرمندان و سینماگران و دوستداران سینما دیده می‌شوند.
این دو فیلم ایرانی هم که در کن این دوره پذیرفته شده‌اند، برخلاف برخی فیلم‌ها که از ایران و ایرانیان سیاه و تلخ‌نمایی کرده‌اند، با محوریت موضوع‌ها و مسائل انسانی ساخته شده و در مضمون و محتوا نوگو و نوآورند، به ویژه فیلم «مادر و بچه» ساخته سعید روستایی که به تهیه‌کنندگی سیدجمال ساداتیان تولید شده است و امیدواریم که با دست‌هایی پر از کن به وطن بازگردند.
نکته دیگر اینکه شرکت و افتخار آفرینی این نوع فیلم‌ها هیچ ربطی به سینمای فرمایشی دولتی/نهادی ایران ندارد و دستاوردهای احتمالی آنها به سینما و سینماگران ملی و ملت ایران متعلق است.
اوس محمود گفت: ولی این بار باز هم مسئولان و نامدیران فرصت‌طلب سینما و کاسه لیسان آنها، سعی خواهند کرد، این افتخارها را به خود نسبت دهند و از آب گل‌آلود ماهی بگیرند.
گفتم: حنای این جماعت دیگر برای اهالی هنر و قلم و سینما و مردم، رنگ ندارد و همگان پشت و روی منافقانه آنها را دیده‌اند و فریب بازی‌های آنها را نخواهند خورد.
امیدوارم که به زودی شرایط تغییر کند و فرصت فیلمسازی و حضور جهانی برای تمام سینماگران حرفه‌ای و تولد سینمای ملی و مردمی در ایران فراهم شود.
من و اوس محمود، آمین گفتیم و او اسفند دود کرد.
بدون دیدگاه