جبار آذین
سینماگران تاُثیرگذار و جریان ساز و مطرح کشور از سه مهد فرهنگی و هنری مهم و ارزشمند به سینمای حرفه‌ای ایران پیوسته‌اند. البته هنرمندانی هم بوده و هستند که از عرصه‌های دیگر مانند ورزش و سیاست و اقتصاد و… وارد حرفه سینما شده‌اند،اما به رغم شهرت بعضی از آن‌ها هیچ‌کدام در سازندگی سینما نقش موثر نداشته‌اند.
از همین رو اغلب سینماسازان که هر کدام در حد بضاعت و اندوخته‌های هنری و تجربیات خود به پیدایش و رشد سینما در کشور یاری رسانده‌اند، از میان سه مهد و طیف “تئاتر”، “موج نو” و “سینمای آزاد” برخاسته‌اند.
اکثر فیلم‌های تماشایی و مانای سینما حاصل کار این سه گروه است که از سال‌های دور به فعالیت در سینما پرداخته‌اند و گرچه متاُسفانه امروز به علت ناراستی‌ها و نادرستی‌ها و بی‌عدالتی‌های حاکم بر فضای سینما و فرهنگ و هنر و بازیچه قرار گرفتن سینما توسط سیاسیون و مبتذل‌سازان، بسیاری از هنرمندان و سینماگران سه حوزه یاد شده در پس غبارهای جاری در این عرصه‌ها قرار گرفته و امکان تولید آثار جدید را به آسانی یا هرگز نمی‌یابند، ولی این غفلت بزرگ، به معنای نبودن و دیده نشدن و فراموش شدن این هنرمندان که عمر و جوانی خود را وقف خدمت به هنر و سینما و مردم کرده‌اند، نیست.
آن‌ها با آنکه کم پیدا هستند و گروه‌های بیشتری هم از سینماگران و هنرمندان آزاده خانه‌نشین به آن‌ها اضافه شده‌اند، ولی هرگز و نباید به عنوان خادمان صادق هنر و سینما مورد غفلت قرار گیرند.
این همان سیاستی است که منافع‌داران سینما برای انزوای هنرمندان و از گردونه خارج کردن آن‌ها و دادن میدان به عوامل و کیف‌کش‌های بی‌هنر خود در سینما، تئاتر و موسیقی و… در پیش گرفته اند.
مجید قاری‌زاده از جمله سینماگران محترمی است که از سکوی بلند سینمای آزاد وارد سینمای ایران شده و در مدت فعالیت‌های خود موفق به ساخت چندین فیلم به یاد ماندنی خانوادگی و اجتماعی شده است.
قاری‌زاده تهیه کننده، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینمای کشور، کار هنری را با عکاسی فیلم و عکاسی صنعتی آغاز و ساخت فیلم را در سال پنجاه و سه با عضویت در سینمای آزاد تهران و تولید فیلم هشت میلی متری «مکث» شروع کرد.
او با کارگردانی فیلم مانای «پدربزرگ» در سال شصت و چهار وارد سینمای حرفه‌ای ایران شد و با این اثر توانایی‌هایش در فیلمسازی را نمایان ساخت.
قاری‌زاده کارگردانی ۹ فیلم از جمله فیلم‌های «پدربزرگ»، «شقایق»، «سرزمین آرزوها،»، «بی‌قرار،»، «جوانی»، «رفقای خوب» و… را به عهده داشته و نویسنده فیلمنامه فیلم‌های خود و فیلم «آن سفر کرده» بوده و منهای فیلم «بی‌قرار»، شش فیلم را نیز تهیه نموده است.
او جزو راه اندازان چرخ سینمای امروز کشور بوده است.
در شب کارگردان که در سال نود و هشت به جهت قدردانی از او برگزار شد، ناصر غلامرضایی کارگردان دیگر سینما، قاری‌زاده را یک دانشنامه سینمایی خواند و عنوان کرد، او مردی است که زیاد می‌داند و به ابعاد مختلف سینمای حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای اشراف دارد.
سیدضیا هاشمی تهیه‌کننده و سینماگر حرفه‌ای کشور هم در باره قاری‌زاده گفت: مجید در کار صنفی درجه یک است.
علی‌رضا رئیسیان کارگردان متفاوت‌اندیش و متفاوت‌ساز سینما نیز در‌باره قاری‌زاده عنوان کرد که او یکی از آدم‌های مهم سینما در دهه شصت است.
اکنون بعد از سال‌ها کار و تلاش و خدمت، این سینماگر محترم کشور و سازنده فیلم‌های موفق خانوادگی و اجتماعی و انسانی و اخلاقی همانند دیگر بزرگانی چون خود مورد غفلت نامدیران و نامسئولان سینما قرار گرفته است.
مجید قاری‌زاده‌ها عمر و جوانی خود را خالصانه برای حیات و قوام فرهنگ، تقدیم سینما و سینماگران امروز کشور کرده‌اند و شایسته است که در جایگاه رفیع احترام فرهنگی، سینمایی و اجتماعی قرار گیرند.
آیا نامدیران و نامسئولان و غارتگران بیت‌المال سینما، توانایی درک و فهم این مهم را دارند یا گوش‌ها و چشم‌های خود را با دلارهای ملت پر کرده و قادر به دیدن و شنیدن نیستند؟
بدون دیدگاه