جبار آذین
فیلم سینمایی «ماهور» نخستین ساخته مجید نیامراد که پیش‌تر در آثار سینمایی و تلویزیونی در حوزه‌های طراحی صحنه و لباس و دکور و بازیگری فعال بوده به تهیه‌کنندگی اصغر پورهاجریان که در ده‌ها اثر سینمایی مهم و تلویزیونی مطرح، مسئولیت طراحی و اجرای جلوه‌های ویژه را به عهده داشته و جوایز بسیاری هم از جشنواره‌های مختلف و از جمله فیلم فجر کسب کرده است. او بانی و مؤسس تشکل‌های جلوه‌های ویژه در ایران است و همچنین سال‌ها در این زمینه تدریس کرده، بعد از هفت سال رنگ پرده نقره‌ای سینما را به خود دیده و توانسته در معرض تماشا و قضاوت قرار گیرد.
«ماهور» یک اثر اجتماعی با محتوایی بلند و والاست و در کنار چند فیلم جسورانه ضد جنگ ایران قرار می‌گیرد.
داستان «ماهور» از بستر مناسبات خانوادگی به گستره جامعه راه یافته و با کوله‌باری از مضامین دوران جنگ و پیامدها و عوارض آن در قاب تصویر و سینما نشسته است.
گرچه «ماهور» با کارگردانی و تصویرسازی قوی‌تر می‌توانست به یک فیلم مانای اخلاقی و انسانی درجه یک تبدیل شود،اما با بضاعت کنونی نیز با بهره‌گیری از داستانی تاُثیرگذار، بازیگرانی خوب و عوامل کاربلد، محتوای ارزشمند خود را در نقد جنگ و ارایه پیام صلح و دوستی به مخاطب منتقل می‌کند.
داستان فیلم که جای قوام بیشتر دراماتیک را داشته و موضوع سترگ ضد جنگ و انسان دوستانه آن، ظرفیت پرداخت موضوعی و داستان سازی عمیق و دراماتیک‌تر را می‌طلبید، از مناسبات شخصی و خانوادگی گذر کرده و در حالی که ترکش‌های دوران جنگ را به همراه داشته با نواختن آهنگ زندگی و سمفونی صلح و مهر و انسانیت از ایران تا اوکراین دل‌ها و گوش‌ها را می‌نوازد.
کاراکتر «ماهور» همان کلید اتصال دنیای تلخ و سرد دیروز و ملتهب امروز و گرم و پر امید فرداست که با رهبری ارکستر توسط سعید موهبت و دمیدن روح تازه در روح و جان ماهور در درام پراحساس فیلم اجتماعی و ضد جنگ ماهور و بستر موسیقایی روایت و ساختار فیلم محقق شده است.
تلاش سازندگان فیلم انسانی و محتوا محور ماهور و دعوت ایران و جهان به صلح و دوستی و عشق و محبت در قالب یک اثر سینمایی، قابل تاُمل و شایسته تحسین است.
گرچه از تولید و نمایش ماهور هفت سال گذشته است، ولی آنچه این فیلم را در یادها ماندگار می‌کند، پیام جهانی و انسانی آن است که تاریخ مصرف ندارد و گویای نیاز همیشگی و جاودان بشریت به مهر و دوستی است.
بدون دیدگاه