سرنوشت شاهکار ونگوگ، از اسارت نازی‌ها تا چکش حراج

یک نقاشی آبرنگ از «ونسان ونگوگ» که زمانی به دست نیروهای نازی به سرقت رفته بود، در حراجی کریستیز به مزایده گذاشته می‌شود.
به گزارش ایرنا از روزنامه نیویورک تایمز، نقاشی تپه‌های گندم (Meules de Blé) که در سال ۱۸۸۸ روی بوم آمد و در جریان جنگ جهانی دوم به دست نیروهای نازی افتاد و از سال ۱۹۰۵ میلادی برای عموم به نمایش درنیامده بود، ماه آینده در نیویورک چکش می‌خورد.
این اثر درتوافق نامه‌ای میان مالک کنونی اثر و مجموعه‌داران یهودی که زمانی مالک آن بودند به فروش گذاشته می‌شود و کارشناسان کریستیز ارزش تخمینی آن را حدود ۲۰ تا ۳۰ میلیون دلار برآورد کرده‌اند.
عایدی حاصل از این حراج بین مالک کنونی اثر یعنی خانواده ادوین کاکس، از تاجران نفت اهل تگزاس، و وراث دو خانواده یهودی که وقتی جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد صاحب آن بودند، تقسیم خواهد شد.
جیوانا برتازونی (Giovanna Bertazzoni) نایب رئیس بخش هنر قرن بیست و بیست و یکم حراجی کریستیز در بیانیه‌ای از نقاشی ونگوگ از مزارع گندم فرانسوی به عنوان شاهکاری با کیفیت استثنایی یاد کرده است. به گفته متولیان حراجی کریستیز این اثر می‌تواند یک رکورد جهانی جدید برای آثار روی کاغذ ونگوگ ثبت کند. رکورد گرانترین نقاشی ونگوگ روی کاغذ در حال حاضر مربوط به نقاشی برداشت محصول در پراونس (La Moisson en Provence) است که به قیمت ۱۴ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار فروش رفت.
نقاشی تپه‌های گندم زمانی به مکس میروسکی، از کارخانه‌داران یهودی اهل برلین، تعلق داشت که آن را در سال ۱۹۱۳ خریده بود. وقتی نیروهای نازی در آلمان به قدرت رسیدند، میروسکی در سال ۱۹۳۸ به ناچار از این کشور فرار کرد و این نقاشی را به یک دلال یهودی به نام پل گراوپ در پاریس سپرد.
این نقاشی بعدها توسط الکساندرین دو روچیلد که از یک خانواده بانکدار یهودی بود، خریداری شد اما با شروع جنگ جهانی دوم، دو روچیلد نیز به سوئیس فرار کرد و تپه های گندم پس از تجاوز آلمان به فرانسه به دست نیروهای نازی افتاد. نازی‌ها این نقاشی را اول به موزه ژو دو پوم و سپس به خانه‌ای برای سازماندهی آثار هنری مسروقه منتقل کردند. اما این پایان ماجراجویی‌های این نقاشی آبرنگ نبود چون بعدها به قلعه اشلوس در اتریش برده شد که آن زمان به خاک آلمان الحاق شده بود.
سرنوشت این نقاشی پس از جنگ در هاله‌ای از ابهام است اما براساس داده‌های موجود در سال ۱۹۷۸ به ویلدنستاین در نیویورک رسید و سال بعد به کاکس فروخته شد و حالا هنردوستان و مجموعه‌داران بار دیگر شانس تصاحب آن را به دست آورده‌اند.