*فرزاد موتمن
ويليام هـارت در هـفتاد و يك سالگى درگذشت.
در ٢٠١٨ اعلام شده بود كه به سرطان مبتلاست.
او در دهـه هـشتاد با بازى در نقش يك سرباز داوطلب از ويتنام برگشته كه دچار ناتوانى جنسى‌ست در «آرامش ابدى»، يك زندانى سياسى هـموسگسوئل در «بوسه زن عنكبوتى»، يك وكيل زنباره كه مرتكب قتل مي‌شود در «گرماى تن» و يك پليس روس در «پارك گوركى» انتظارات بسيارى را به وجود آورد.
چهـار بار كانديد اسكار شد. يك‌بار اسكار دريافت كرد، شش بار كانديد گلدن گلوب شد، جايزه بفتا را دريافت كرد و… اما از دهـه نود، كمتر براى بازى در نقش اصلى پيشنهـاد دريافت كرد. شايد به خاطر اينكه بازيگر بسيار خاصى بود.
او ستاره‌اى بود كه مثل ستارگان رفتار نمي‌كرد. حرف‌هـاى هـميشگى ستارگان را نمى‌زد. اداهـاى آنان‌را نداشت. مصاحبه‌هـايش مردم پسند نبودند و انتخاب‌هـايش به نظر هـاليوودى‌هـا عجيب مي‌آمد، مثلاً بازى در «پارك ژوراسيك» را رد كرد اما در نقش كوتاهـى در «هـوش مصنوعى» ظاهـر شد.
هـر چند در اين سال‌هـائى كه ديگر هـاليوود روى خوشى به او نشان نمي‌داد هـم در فيلم‌هـاى مهـم و ماندگارى مثل «تا انتهـاى جهـان» و «دود» بازى كرد.
هـارت بازيگر بسيار باهـوشى بود، چندان كه بعضى از نقش‌هـائى كه بازى كرده بسيار ريسكى بوده‌اند و مي‌توان حدس زد كه در دست بازيگر ديگرى ممكن بود كميك به نظر برسند.
از ياد نخواهـد رفت.
عكس‌هـا به ترتيب: گرماى تن (لارنس كاسدان / ١٩٨١) آرامش ابدى (لارنس كاسدان / ١٩٨٣) پارك گوركى (مايكل آپتد / ١٩٨٣) بوسه زن عنكبوتى (هـكتور بابنكو / ١٩٨٥) فرزندان خدائى كهـتر (راندا هـينز / ١٩٨٦) تا انتهـاى جهـان (ويم وندرس / ١٩٩٠) دود (وين ونگ / ١٩٩٥) شهـر تاريك (الگس پروياس / ١٩٩٨) دهـكده (ام نايت شيامالان / ٢٠٠٤) تاريخچه خشونت (ديويد كراننبرگ / ٢٠٠٥)
بدون دیدگاه