وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره سرعت گرفتن روند ساخت و تجهیز طرح‌های نیمه تمام فرهنگی و هنری و به ویژه سالن‌های نمایش و سینما، از تکمیل زنجیره سینماهای کشور در موعد مقرر خبر داد و تاکید کرد: شهرهای فاقد سینما در اولویت ریل‌گذاری ساخت و تکمیل هستند.
محمد مهدی اسماعیلی در گفت وگو با ایرنا با اشاره به رویکرد و اولویت دولت مردمی مبنی بر تکمیل طرح‌های نیمه تمام به جای کلنگ زنی جدید در سراسر کشور، تاکید کرد: این وزارتخانه مصمم است تا در راستای این رویکرد و سیاستگذاری دولت، مبنا را بر تکمیل و ساخت و تجهیز طرح‌های فرهنگی و هنری نیمه تمام گذاشته تا از این طریق بتوانیم ضمن پایان دادن به اینگونه طرح‌های مانده از قبل، بلافاصله روی طرح‌های جدید برنامه‌ریزی و اقدامات بایسته را در دستور کار قرار دهیم.
رئیس شورای هنر کشور در ادامه با اشاره به وجود ۶۳۸ سالن نمایش در کشور، خاطرنشان کرد: از برنامه‌های کوتاه‌مدت این دوره وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت مردمی، افزایش تعداد سالن‌های نمایش سینماهای کشور به هزار سالن تا سال ۱۴۰۲ خواهد بود.
عضو کابینه دولت مردمی همچنین در ادامه، گسترش زیرساخت‌های این حوزه را از برنامه‌های مهم دولت انقلابی عنوان کرد و یادآور شد: با مجموع اقدامات انجام گرفته در مدت زمان آغاز به کار این دوره وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم، تعدادی از این طرح‌ها در قالب مجموعه تالارهای فرهنگی و هنری در شیراز، اهواز، همدان، ارومیه را تکمیل و به بهره برداری رسانده و برخی نیز مانند کتابخانه مرکزی قم، تالار مرکزی ساری نیز تجهیز شدند.
وی با اشاره به تخصیص بودجه‌های مجزا برای ساخت و تکمیل مجموعه‌های فرهنگی و هنری در استانها درباره تالار مرکزی ارومیه ، اظهارداشت: در راستای تحقق عدالت فرهنگی با تخصیص قابل توجه به اعتبارات به حوزه زیرساخت در فعالیت‌های فرهنگی و هنری این تالار مرکزی با زیربنایی بیش از ۱۸ هزار مترمربع در سفر هیات دولت به استان آذربایجان غربی به بهره برداری رسید.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خاطرنشان کرد: مراحل ساخت تالار مرکزی فرهنگ و هنر ارومیه از سال ۱۳۸۶ آغاز و این مجموعه جزو ۸ تالار بزرگ کشور محسوب می‌شود، اعتبار سال ۱۴۰۰ این طرح ۴۱ میلیارد تومان بوده و امسال نیز۴۰ میلیارد تومان دیگر اعتبار به این طرح اختصاص داده شد.
اسماعیلی افزود: با عنایت ویژه دولت مردمی به تحقق عدالت فرهنگی در سراسر کشور و با سرعت بخشیدن به روند ساخت در چند ماه اخیر، تالار مرکزی ارومیه مورد بهره برداری اصحاب فرهنگ و هنر و مخاطبان قرار گرفت.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: خوشبختانه ریل‌گذاری نهایی را انجام داده و در تحقق وعده‌های بزرگ فرهنگی و هنری نگاه شعاری نداشته و نخواهیم داشت بنابراین با جدیت تلاش می کنیم تمامی وعده‌های ارایه شده در ابتدای این دولت و اعلام شده در برنامه های ارائه شده به مجلس شورای اسلامی را در موعد مقرر اجرایی و عملیاتی کنیم.

نگاهی به سالن‌های سینمایی کشور
آخرین آمارهای رسمی مربوط به تعداد سینماهای کشور، مربوط به یک سال گذشته است که سازمان سینمایی، تعداد سینماهای کشور را ۱۷۸ و تعداد سالن‌ها را ۶۳۸ سالن اعلام کرد.
این تعداد سالن، ۱۰۱ هزار و ۶۵۳ صندلی دارند. نکته جالب‌توجه اما مقایسه این آمار با آمارهایی است که سازمان سینمایی یک سال قبل از انتشار این آمار، یعنی در سال ۱۳۹۹ منتشر کرد. در این آمار تعداد سینماهای کشور ۲۷۷ و تعداد سالن‌ها ۵۴۱ سالن ذکر شد. تعداد صندلی‌ها ۱۳۲ هزار صندلی بوده است.
در واقع طی یک‌سال، ۹۹ سینما از گردونه اکران و نمایش خارج شدند اما تعداد سالن‌ها ۱۱۲ سالن افزایش یافته است. این آمار نشان‌دهنده این حقیقت تلخ است که با وجود کاهش ۹۹ باب سینما، ۱۱۲ سالن به سالن‌های کشور افزوده شده است. سینماهای کنار رفته، همین سینماهای متروک بودند و افزایش سالن نیز به‌معنای تعدد پردیس‌های سینمایی چندسالنه در کشور است.
بنابراین به این نتیجه می‌رسم آنچه امروز سینماداران را مجبور به ارائه درخواست تغییر کاربری کرده، روند خزنده‌ای است که طی سالیان گذشته آغاز شده و با شیوع کرونا، به اوج خود رسیده و سبب شده آنها چاره دیگری برای فرار از این معضل پیدا نکنند.
مدیریت سینمایی که در تمام این سال‌ها تنها درپی تقویت نهضت سالن‌سازی بود، بی‌توجه به ابعاد مختلف این رویه، دیگر به این امر مهم توجه نکرد که در قبال تکثر سالن‌های مدرن سینمایی، قرار است چه چیزهایی را از دست بدهند. البته با آگاهی از این وضعیت باز هم اتفاق چندانی برای سالن‌های قدیمی نیفتاد. پول‌ها و امکانات به‌سمت مال‌ها سرازیر شد و سالن‌های قدیمی تنها وعده و وعید شنیدند و روزبه‌روز مخروبه‌تر شدند. البته در شرایط کنونی نیز وضع به همین منوال است.
وقتی که قرار است تعداد سالن‌های سینمایی کشور تا پایان سال آینده به عدد هزار برسد، سهم سینماهای متروک و قدیمی از این میزان چقدر است؟ یعنی چند درصد از این هزار سالن را سالن‌هایی با عمر بیش از ۲۰ سال تشکیل می‌دهند؟
اشکال این طرح در آن بود که طراحان، تنها به ابعاد مدرنیسم و تعدد سالن دقت کردند و در این میان فکری برای حمایت و نگه‌داشت سالن‌ها و سینماهای قدیمی نداشتند تا شمار سالن‌های کشور را با حفظ سالن‌های قدیمی بیشتر کنند و تنها به فکر تاسیس مال‌ها و سینماها در مراکز خرید نباشند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *