بانی‌فیلم: مراسم رونمایی از سردیس روزبه فیروزآبادی ادیب بزرگ ایرانی در شهر فیروزآباد با حضور مقامات و مسئولان این شهر برگزار شد.
روزبه دادویه معروف به ابن مقفَّع در سال ۱۰۴ در شهر جور (فیروزآباد کنونی) چشم به جهان گشود. این نویسنده و مترجم بزرگ ایرانی در طول عمر کوتاه ۳۸ ساله‌اش، آثار بسیاری را از زبان پارسی به زبان عربی ترجمه کرد.
مجسمه سردیس روزبه فیزوزآبادی به پیشنهاد معاونت زیباسازی شهر فیروزآبادی و موافقت شهردار این شهر توسط جواد غلامی از هنرمندان مجسمه‌ساز فیروزآباد ساخته شد.
مراسم رونمایی از این سردیس با حضور جمعی از فرهنگيان و فرهيختگان شهر فيروزآباد و مسئولان شهر، شهردار فیروزآباد، مسئول زيباسازي شهر، مهندس ستاره شبان مجسمه ساز (تنديس ساز )، جواد غلامی هنرمند مجسمه‌ساز و اعضاي شوراي شهر برگزار شد.
در این مراسم مهندس محمد بيرمی شهردار فیروزآباد با ستایش از این حرکت فرهنگی، آن را تاکیدی بر نمایان ساختن بخشی از هویت تاریخی شهر فیروزآباد قلمداد کرد.
جواد کراچی فیلمساز ایرانی ساکن آلمان که خود زاده فیروزآباد است در یادداشتی که برای بانی‌فیلم فرستاد در باره شخصیت و جایگاه فرهنگی و علمی روزبه پور دادویه مطالبی را نوشت که می‌خوانید:
در باره «روزبه پسر دادویه»
*جواد کراچی
ای خانه مهر گر شدم از تو برون
با چشمی اشکبار و قلبی پر خون
سوگند به خاک درت ای درگه مهر
تن بردم و دل نهادم آنجا به درون
گویند این شعر را زمانی که روزبه بر ایوان کاخ اردشیر بابکان در حال بیرون رانده شدن از خاک وطن بوده تا به سوی یمن کنونی جلای وطن کند. سروده.
شکی نیست که هنرمندان و متفکران کشورمان در بلندی و پستی‌های روزگار، همیشه به گونه‌ای عمل می‌کرده‌اند که بتوانند منظور خودشان و فکر خودشان را به هر ترتیب که شده بیان کنند و قدرت قدرتمداران تمامیت‌خواه را دور بریزند. به همین جهت در ایام گذشته باب شده که از زبان حیوانات و یا جادوگران هندی موضوعی را بیان کنند.
اما آنچه در گذر تاریخ آشکار شده آن است که زحمات بیهوده حلقه به گوشان قدرت و قدرتمداران، توانایی باز داشتن و یا تغییر محتوای گفته‌های ادیبان کشورمان را نداشته و تنها زحمت بیهوده خودشان را به یادگار گذاشته‌اند؛ اگر به یادگار گذاشته باشند!
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
داستان های کلیله و دمنه مملو از آموز ه های فکری و فرهنگی است که در زبان حیوانات گذاشته شده است.
روزبه ملقب به ابن مقفع، ایرانی و مانوی بوده این دانشمند در شهر جور یا فیروزآباد فارس کنونی می زیسته و مدتی از عمرش را در بصره گذرانده. مهمترین اثر او کلیله و دمنه که برای نخستین بار بوسیله سیلوستر دوساسی فرانسوی در سال ۱۸۱۸ میلادی در پاریس ترجمه گردیده به زبان های زنده دیگر دنیا نیز ترجمه شده است.
روزبه در سال ۱۴۲ هجری بدست سفیان بن یزید بن مهلب و به فرمان منصور، خلیفه دوم عباسی به شیوه ای وحشیانه و بسیار غیر انسانی کشته شده است. بهنگام مرگ رو به قاتلش گفته (( با کشتن من هزار تن را بکشی ولی اگر صد چون تویی را بکشند یک تن را نکشته باشند))
و بدینگونه بود که مولانای بزرگ در وصف او سروده:
گر در یمنی چو با منی پیش منی
گر پیش منی چو بی منی در یمنی
من با تو چنانم ای نگار وطنی
خود در غلطم که من توام یا تو منی
کارل مارکس اندیشمند بزرگ آلمانی نیز در وصف روزبه چنین گفته است که او اولین پرسنده تاریخ است.
مردمان سه دسته اند: هوشمند و دور اندیش و بی خرد.
هوشمند کسی است که چون به سختی گرفتار آید در هراس نمی افتد و خود را نمی بازد، و با تیز بینی و اندیشه ورزی راهی برای برون رفت از آن می جوید.، و دور اندیش به کسی گویند که آفت را پیشاپیش بشناسد و برای دور ماندن از آن چاره ای جوید و راهکاری بیابد. اما سست رای بی خرد نه آینده نگری دارد و نه چون در مانده شود چاره جوید. کودنی و سرگشتگی سر انجام به نابودی اش می کشاند.
هیچ دانشی چون تدبیر و هیچ پرهیزی چون بازداشتن از آزار کسان نیست.
پرهیزکاری را نباید در سختگیری دانست.
روزبه پسر دادویه، که با نام عبدالله بن مقفع نیز شناخته میشود مسلط بر زبان عربی بوده و متون پارسی پهلوی را به عربی ترجمه می‌کرده.
هر که نامخت از گذشت روزگار
هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار
بر خود لازم می‌دانم که از به تمامي دست اندركاران شهر بالاخص شهردار فیروزآباد مهندس شبان، شوراي شهر و فرهنگيان و فرهيختگان این شهر تبريك بگويم و قدردان زحمات آنان هستيم. موفقيت‌شان را آرزو مي كنم.
بدون دیدگاه