کارگردان نمایش «مرگ با طعم نسکافه» نوشت: «این نمایش در ذهن من ترانه بلندی است که در عجیب‌ترین جای زندگی ام نوشته ام و کارگردانی کرده‌ام. قدم زدنی از گذشته تا امروز که مرور گریه‌هایی عمیق و خنده‌هایی از ته دل است. در بستر داستانی که در طی صد سال روایت می شود.»
بابک صحرایی که این روزها نمایشش درحال اجراست در ادامه این دل نوشته که در اختیار ایسنا گذاشته، نوشته است: «در «مرگ با طعم نسکافه»، موسیقی و تئاتر همدیگر را در آغوش گرفته‌اند. به همدیگر پناه داده‌اند. شوپنهاور می‌گوید تمام هنرها می‌روند که روزی به موسیقی برسند. هنر متعالی تئاتر برای من با ترانه و موسیقی، کشف و شهود پیدا می‌کند و از همین مسیر به موسیقی – نمایش «مرگ با طعم نسکافه» رسیدم.
در بیست و سه سال گذشته حدود هزار ترانه از من منتشر شده و هم زمان، در تمام این سال‌ها بدون وقفه با سینما و تئاتر و روزنامه نگاری همراهی داشته‌ام. به نظرم در دنیای معاصر، شعر و موسیقی و تئاتر و سینما هنرهایی گره خورده به یکدیگرند و برای حضور در هرکدام از آن ها، باید آشنایی و الفت مناسبی با آن دیگرها هم داشته باشیم. نمی شود عاشق تئاتر باشیم اما شعر را نشناسیم. یا عاشق ترانه و موسیقی باشیم اما با جهان سینما و نمایش بیگانه باشیم. اگر این بیگانگی در میان باشد، در هیچ کدام شان به بلوغ لازمه نخواهیم رسید.
مرگ با طعم نسکافه برای من نقطعه تلاقی و تعامل شعر، ترانه، موسیقی، سینما و تئاتر است. حاصل استنتاج فلسفی و روانشناختی من از عشق و زندگی و مرگ است. آن هم در عجیب‌ترین و ناباورانه‌ترین جای زندگی ام. در این نمایش گذشته خودم و جامعه‌ام را از دیروز تا امروز ورق زده‌ام. خاطره بازی کرده‌ام. آینده نگری داشته‌ام. گریه کرده‌ام. خندیده‌ام. فریاد زده‌ام، هیجان زده شده‌ام، به آرامش رسیده‌ام. هم نگاه جمعی و تاریخی داشته‌ام و هم نگاه شخصی و فردی. این که تا چه حد موفق بوده‌ام و در مسیر درستی قدم برداشته‌ام یا نه، به نظر و تحلیل مخاطب و قضاوتش برمی‌گردد. هر اثر هنری دو بار قضاوت می‌شود. یک بار در زمان انتشار و دیگری در گذر زمان.
در جهانی زندگی می‌کنیم که هر لحظه اش با لحظه قبل تفاوت بسیاری دارد. گستردگی ارتباطات و انتشار اخبار به شکلی است که لحظه‌ای آرامش نداری و خبر پشت خبر و حادثه از پس حادثه می‌آید. در این میان، هنر بیش از هر زمان دیگری می‌تواند نجات دهنده و آگاهی بخش باشد. شاید به همین خاطر است که هر کدام ما از به نوعی به هنر پناه برده‌ایم.»
«مرگ با طعم نسکافه»، نمایشی ۶ پرده‌ای است که با استفاده از کلید واژه‌های مهم زندگی به روایتِ برش‌های دراماتیک در زمان حال، دهه سی و صد سال گذشته می‌پردازد.
بهنام شرفی، نیکی مظفری، گل ناز عباسی، بهراد محمدی، روشنک رضایی مهر و بابک صحرایی بازیگرانی هستند که در این اثر به ایفای نقش پرداخته‌اند. همچنین محمدرضا عیوضی و مسعود امامی به عنوان خواننده – بازیگر در این اجرا حضور دارند.
از دیگر عوامل این اثر که در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است، می‌توان به تهیه‌کننده: بابک صحرایی، مجری طرح: نازنین صحرایی، طراح صحنه و لباس: منیره ملکی، طراح گریم: مهتاب حسنی، طراح حرکت: مهرگان بذرافشان، بازیگران فرم: مهرگان بذرافشان، روشنک رضایی‌مهر، حدیث محمودوف، ملینا مشایخ، آویسا شریفی، موسیقی متن: ستار اورکی، سرپرست موسیقی زنده: امیر مهراد، آهنگساز قطعات باکلام: حامی، علی موثقی، امیرعباس حسن زاده، تنظیم کننده قطعات باکلام: حامی، علی موثقی، امیر مهراد، نوازندگان: صادق نورانی، محمدرضا بختیاری، فرناز ساحری و روزبه سیاه منصوری، دستیار کارگردان: شهرزاد پورفرد، عکاس و طراح پوستر: کیارش کاویان و مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: حامد قریب اشاره کرد.
بدون دیدگاه