دومین فصل کاوش در تپه رستم سیستان، یکی از محوطه‌های اقماری شهر سوخته، توسط اعضاء هیات‌علمی و دانشجویان گروه باستانشناسی دانشگاه زابل با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری آغاز شد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حسینعلی کاوش سرپرست هیأت باستانشناسی 28 دی 1400 با اعلام این خبر گفت: گروه باستانشناسی دانشکده هنر و معماری دانشگاه زابل با هدف آموزش دانشجویان رشته باستانشناسی و همچنین استفاده از توان متخصصین داخلی اقدام به کاوش در محوطه‌های کلیدی دشت جنوبی سیستان کرده است.
او تپه رستم را یکی از محوطه‌های اقماری شهر سوخته خواند که در دشت جنوبی سیستان و در محدوده حوضدار تاریخی در نزدیکی قلعه رستم قرار گرفته است.
این باستان‌شناس با بیان اینکه در این فصل از کاوش 15 دانشجوی ترم آخر رشته باستانشناسی به مدت 45 روز به فعالیت میدانی و کسب تجربه می‌پردازند تصریح‌کرد: با توجه به اهداف و یافتن پاسخ‌های احتمالی در این فصل دو ترانشه 7در10 متر با هدف شناسایی آثار معماری تعیین و کاوش می‌شود.
او با اشاره به نتایجی که تاکنون از کاوش فصل اول این محوطه به دست آمده اظهارکرد: برخی از اشیاء و قطعات سفالینه‌ها و دیگر داده‌های مکشوفه از این محوطه ارتباط و تاثیرپذیری آن را با شهر سوخته اثبات و اهمیت‌اش را در عصر مفرغ (پنج هزار سال پیش) یعنی همزمان با شهر سوخته سیستان آشکار می‌سازد.
سرپرست هیات باستانشناسی تپه رستم سیستان گفت: این محوطه بر روی یک تپه مصنوعی ساخته شده و ساختار معماری آن دارای یک حصار مدور با دیوارهای بلند بر گرد یک بنای بزرگ مرکزی تشکیل شده است.
او افزود: فضاهای متعددی با دیوارهای قطور بصورت مدور در اطراف بنای مرکزی ساخته شده که به جهت اهمیت این سازه در گذشته توسط ساکنین آن قبل از ترک کردن تپه، فضاهای اطراف بنای مرکزی بمنظور حفاظت با خاک پر شده که خود نشان از اهمیت این سازه معماری دارد.
کاوش خاطرنشان‌کرد: به نظر می‌رسد این فضا یک بنای مقدس بوده باشد که با ادامه حفاری و هویدا شدن کامل بنا از زیر خاک می‌توان به صورت قطعی کارکرد آن‌را در عصر مفرغ و یا دوره تاریخی مشخص کرد.
سرپرست هیأت باستانشناسی در پایان با اشاره به کاوش‌های صورت گرفته توسط گروه باستانشناسی دانشگاه زابل در محوطه‌های اقماری شهر سوخته تصریح‌کرد: تاکنون16 فصل حفاری در چهارمحوطه از جمله تپه طالب خان، تپه یلدا، تپه گراتزیانی و تپه رستم انجام گرفته و نتایج ارزشمندی از آنها نظیر معماری و اشیاء باستانی از قبیل اشیاء سنگی، اشیاء سفالی، پیکرک‌های حیوانی و انسانی و اشیاء فلزی، مهر و اثر مهر بدست آمده که تمامی این آثار در خود محوطه‌ها تولید می‌شده‌اند و این امر نشان می‌دهد مردمان دشت جنوبی سیستان 5000 سال قبل به تخصص و دانش ابزارسازی دست پیدا کرده بودند.
بدون دیدگاه