چرا در پایتخت کنسرت پاپ نداریم؟!
میلاد ماهان‌راد که از تهیه‌کنندگان موسیقی پاپ است، درباره دلایل تاخیر در برگزاری کنسرت پاپ در تهران می‌گوید که بخشی از این امر به سیاست‌های محدود کننده برخی از مسئولان فرهنگ و هنر برمی‌گردد.
روال برگزاری کنسرت‌ها با پایان محرم و صفر همه ساله به این صورت بوده که در هفته پایانی این ایام، بلیت‌فروشی کنسرت‌های مختلف آغاز می‌شده است اما امسال با وجود اینکه بیش از یک هفته از پایان ایام سوگواری می‌گذرد، به جز چند کنسرت محدود، شاهد برگزاری اجراهای صحنه‌ای متعددی در کشور نیستم.
شاید در نگاه اول به نظر برسد، به دلیل حضور هنرمندان در خارج از کشور با کم‌رونقی کنسرت‌ها در کشور به خصوص پایتخت مواجه هستیم اما پس از پرس و جو متوجه شدیم که برگزاری کنسرت‌های پاپ در تهران به اواسط مهرماه موکول شده است.
میلاد ماهان‌راد (تهیه کننده موسیقی) علت برگزار نشدن کنسرت‌های پاپ در تهران را «همراهی و حمایت نکردن برخی دستگاه‌های دولتی مسئول» می‌داند و به ایسنا می‌گوید: شاید برخی بگویند که مردم علاقه خود را به موسیقی پاپ از دست داده‌اند ولی حقیقت اینجاست که مردم نه تنها علاقه خود به موسیقی پاپ را از دست نداده‌اند بلکه اگر حمایت‌های مردمی از این طیف موسیقی نبود، به جرأت کور سوی موسیقی پاپ در ایران در این شرایط پیش از این خاموش می‌شد.
او همچنین توضیح می‌دهد که بسیاری از مسولان به دنبال محدودسازی شدید موسیقی پاپ هستند و می‌گوید: متاسفانه مستقل از اثرات حوادثی مانند بحران کرونا و یا ناآرامی‌های سال گذشته، ساختار حمایت و هدایت موسیقی پاپ در ایران دارای مشکلاتی ریشه‌ای است؛ فکر نمی‌کنم این انتظار زیادی باشد که موسیقی پاپ بتواند در فضای صدا و سیما تبلیغ شود و یا برنامه‌های نقد و نظر مانند سینما و یا ورزش داشته باشد!
ماهان‌راد در همین راستا به نتایج سیاست‌گذاری‌ها در عرصه موسیقی می‌پردازد و تصریح می‌کند: متأسفانه خیلی وقت‌ها همان ظرفیت‌های محدود در بخش دولتی و خصوصی، یا کاهش داشته‌اند یا اولویت خود را از کنسرت به کاربری‌های دیگر مثل همایش و … تغییر داده‌اند. در همین تهران در یکی دو سال اخیر از پنج سالن حداقلی موجود برای اجرا ، دو سالن ایرانیان و سالن وزارت کشور از دور برگزاری کنسرت خارج شده‌اند و بیش از ۵۰ خواننده باید تنها در سه سالن روی صحنه بروند.
این تهیه‌کننده در همین باره می‌گوید: در عرصه محتوا و شعرها چندان ضوابط و رویکرد هدایتگری حاکم نیست و سلیقه‌محوری بر ممیزی‌ها انجام گرفته است؛ به همین دلیل چندان شاهد ارائه کار جدید در بین خواننده‌ها نیستیم. سختگیری برای صدور مجوزها در سایر استان‌ها در سنوات اخیر به حدی رسید که منجر به انتشار بیانیه صنف و اعتراض شخص وزیر ارشاد شد.
او ادامه می‌دهد: بدنه مدیریتی وزارتخانه فعلا سیاست سکوت را در پیش گرفته است. خبری هم از نشست خبری اعلان سیاست‌ها و برنامه‌ها نیست. سایر نهادها و دستگاه‌ها هم چندان از موسیقی پاپ حمایت نمی‌کنند. مالکیت معنوی آثار رعایت نمی‌شود حتی اپراتورهای بزرگ موبایل بجای حمایت از این صنف، در شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های خود حمایت قابل توجهی از مالکیت معنوی خوانندگان ندارند.
این تهیه‌کننده موسیقی می‌گوید که «باوجود چنین شرایطی سرمایه‌گذاران از عرصه فرهنگی گریزان شده‌اند» و ادامه می‌دهد: به همین دلیل هم اندک علاقه‌مندان و فعالان صنف به ناچار به سمت اجراهای خارج از کشور رو آورده‌اند که هر چند حفظ ارتباط و تعامل با ایرانیان خارج از کشور امری ستوده و ارزشمند است اما جهت‌گیری اخیر بیشتر ناشی از فضای بسته و عدم حمایت داخلی است. خیل مشتاقان جوان و علاقه‌مندان داخلی هم یا با صرف هزینه‌های گزاف در قالب تورها برای شرکت در کنسرت به خارج از کشور می‌روند و یا فعالیت‌های تفریحی نه چندان سالم را جایگزین محیط مفرح، سالم و خانواده‌محور کنسرت داخلی کرده‌اند و با این شرایط واقعا چندان امیدی به آینده موسیقی پاپ در ایران وجود ندارد.
بدون دیدگاه