قربان محمدپور می‌گوید همکاری با کشورهای دیگر برای تولید فیلم و سریال به‌صورت تولید مشترک، به بازگشت سرمایه کمک می‌کند.
قربان محمدپور کارگردان و تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با مهر، درباره پروژه‌های مختلفی که در دست دارد گفت: در حال حاضر ۴۰ درصد از سریال «سلام بمبئی» در هندوستان تصویربرداری شده و تنها بخش ایران باقی مانده است که به دلیل بروز برخی از مشکلات هنوز نتوانسته‌ایم در ایران کاری از پیش ببریم. در حال حاضر در زمینه دریافت برخی از مجوزها از سوی نهادهای مختلف از جمله نیروی انتظامی، شهرداری و … با مشکل مواجه هستیم و وزارت ارشاد نیز گفته است در این زمینه نمی‌تواند با ما همکاری داشته باشد، باید دید می‌توانیم تا یک ماه آینده این مشکلات را برطرف کنیم یا خیر. البته با محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی نیز جلساتی داشته‌ام تا بتوانم هرچه سریع‌تر مشکلات موجود را برطرف کنیم.
وی با اشاره به اینکه به زودی اسامی رسمی بازیگران این سریال شبکه نمایش خانگی منتشر خواهد شد، توضیح داد: درباره پروژه سینمایی «عاشقی در هانوی» نیز که مدت‌ها به دلیل شیوع ویروس کرونا، مرزهای ویتنام بسته و تولید آن متوقف شده بود، باید بگویم به تازگی و با باز شدن مرزهای این کشور به ما اعلام کرده‌اند در صورت اینکه تمایل به ادامه این پروژه را دارید، شرایط مناسب برای تولید فراهم شده است.
این کارگردان سینما درباره ادامه همکاری‌های خود با کشورهای دیگر بیان کرد: در واقع همکاری با کشورهای دیگر برای تولید فیلم یا سریال، مسیر متفاوتی است که می‌توان آن را ادامه داد و این نوع از همکاری‌ها را می‌توان تبدیل به پتانسیل کرد. در واقع مخاطبان سینمای ایران دیگر از لوکیشن‌های تکراری تهران و شهرستان‌ها خسته شده‌اند به همین دلیل معتقدم سینمای ایران نیاز به تغییر لوکیشن برای جذب مخاطب دارد. همان طور که سینمای هند بسیاری از فیلم‌های خود را در اروپا و یا آمریکا می‌سازند و ما نیز می‌توانیم با استفاده از لوکیشن کشورهایی مانند هند، ویتنام و یا کره جنوبی در جذب مخاطب موفق باشیم.
«سلام بمبئی» در بیش از ۲۰ کشور اکران شد
وی ادامه داد: البته در کنار جذابیت‌های بصری، از نظر اقتصادی نیز می‌تواند تاثیر مثبت داشته باشد. در واقع فیلم‌هایی از این دست می‌تواند از ۲ کشور سرمایه جذب کند، به این معنا که اگر سریال باشد که می‌توان به پلتفرم‌های ایرانی و کشور مورد نظر بفروشید و یا اگر سینمایی باشد اکران آن در ۲ کشور قطعی است. با توجه به اینکه سینمای ایران بازار بین‌المللی ندارد، اگر یک فیلم بتواند تهیه‌کننده خارجی داشته باشد به خصوص اگر این تهیه‌کننده هندی باشد، فیلم می‌تواند به راحتی توسط تهیه‌کننده خارجی به بازارهای جهانی ارائه شود. به عنوان مثال «سلام بمبئی» در بیش از ۲۰ کشور اکران شد که خود بسیار قابل توجه است.
محمدپور گفت: از سال ۹۵ تا امروز، پروژه‌هایی که کار کرده‌ام همگی پروژه‌هایی بوده که با همکاری کشورهایی مانند هندوستان تولید شده که از آن جمله می‌توان به «سلام بمبئی»، «دختر شیطان» و حالا سریال «سلام بمبئی» را دارم. البته پروژه «عاشقی در هانوی» در ویتنام نیز از دیگر پروژه‌های مشارکتی بود که به دلیل کرونا و البته افزایش قیمت دلار ساخت آن با مشکلاتی برخورد کرده است، اما از چنین تجربه‌ای بسیار راضی هستم و بی شک چنین روندی را ادامه می‌دهم.
سینمای ایران دیگر تمام شده است!
وی در پاسخ به اینکه همکاری با سینمای هند و یا ویتنام تا چه اندازه می‌تواند از نظر اقتصادی به صرفه باشد، بیان کرد: متاسفانه سینمای ایران دیگر تمام شده است و می‌توان آن را یک سینمای ورشکسته دانست. ما فیلم می‌سازیم و بعد از پشت سر گذاشتن سختی‌های بسیار تنها در ایران اکران می‌کنیم اما سینمای کشوری مانند هندوستان تنها به اکران در کشور خود فکر نمی‌کند و آن را در کشورهای مختلف نیز اکران می‌کنند که البته با موفقیت نیز همراه است. این در حالی است که سینمای ایران طی ۲ سال گذشته به دلیل سیاست گذاری‌های غلطی که مدیران ما داشته‌اند به نابودی کشیده شده، این در حالی است که استقبال مخاطب از این سینما نیز بسیار کم است.
این کارگردان سینما توضیح داد: تصور کنید هزینه تولید یک فیلم سینمایی در ایران ۱۵ میلیارد تومان است و این به آن معنا است که یک فیلم باید ۴۰ میلیارد تومان در گیشه فروش داشته باشد تا هزینه آن باز گردد. این در حالی است که از هر ۱۰ فیلم، ۹ فیلم هم نمی‌تواند هزینه پوستر و تبلیغات خود را به دست آورد و این به معنای این است که سینمای ایران کاملاً تمام شده است و اگر هم تولیدی در سینما وجود دارد بیشتر مربوط به فیلم‌های ارگانی است که بازگشت سرمایه برای آنها مهم نیست. تعداد تولید در بخش خصوصی نیز بسیار کاهش پیدا کرده به همین دلیل معتقدم فاتحه سینمای ایران خوانده شده است.
وی با اشاره به اینکه تعداد تولیدات در سینمای ایران بسیار کاهش پیدا کرده و بخش اعظمی از این تولیدات کاملاً ارگانی بوده و دیگر بخش خصوصی وجود ندارد، بیان کرد: اگر با کشورهای دیگر در زمینه تولید همکاری داشته باشیم به راحتی می‌توانیم از پس هزینه‌های تولید برآییم. به عنوان مثال اگر با ویتنام برای تولید همکاری کنیم، نه تنها بخشی از سرمایه اولیه فیلم از سوی این کشور تامین می‌شود، بلکه ۷۰ درصد از فروش گیشه نیز به ما می‌رسد و این خود بسیار قابل توجه است. نکته دیگر این است که هزینه تولید در ویتنام نسبت به هندوستان بسیار پایین‌تر است، به عنوان مثال دستمزد ستاره‌های بازیگری در ویتنام ۵۰ هزار دلار است، در حالی که یک هنرپیشه ایرانی برای حضور در یک فیلم سینمایی زیر ۵ میلیارد تومان دستمزد نمی‌گیرند.
محمدپور در پایان گفت: یکی از مهمترین مشکلاتی که در سینمای ایران وجود دارد، این است که ما مغز متفکر نداریم. «عاشقی هانوی» در واقع پروژه سفیر ویتنام است. در واقع سفیر ویتنام از من خواست تا یک فیلم در ویتنام بسازم تا خلیج هالونگ که یکی از عجایب هفت گانه طبیعت به شمار می‌رود را معرفی کند، سالانه حدود ۲۰۰ هزار ایرانی به تایلند که همسایه ویتنام است سفر می‌کنند اما چون آشنایی با این کشور ندارند به ویتنام سفر نمی‌کنند، به همین دلیل است که سفیر ویتنام از من خواست تا این فیلم سینمایی را جلوی دوربین ببرم.
بدون دیدگاه