حسین زاهدی‌نامقی نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر پیشکسوت تئاتر کودک که در حوزه توسعه این گونه تئاتری با محوریت فرهنگ رضوی پژوهش‌های بسیاری انجام داده بود و در نخستین جشنواره آهوانه از وی تقدری شده بود صبح امروز (جمعه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۰) در مشهد مقدس درگذشت.
داوود کیانیان نمایشنامه‌نویس و کارگردان پیشکسوت تئاتر کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایرنا ضمن تایید این خبر و تسلیت فقدان این پژوهشگر و نویسنده فعال و کوشا در حوزه تئاتر کودک و نوجوان گفت: زنده‌نام حسین زاهدی‌نامقی نمایشنامه‌نویس و هنرمندی بلند طبع و از همه مهمتر متعهد به سیره اهل بیت بود و در معرفی گونه تئاتر دینی و مذهبی به کودکان و نوجوانان نقش بسیار ارزنده‌ای داشت.
این هنرمئد ییشکسوت با اشاره به آثار متنوع و متعدد زنده‌نام زاهدی‌نامقی درباره مهمترین ویژگی‌های قلم و ادبیات این هنرمند فقید خاطرنشان کرد: خلق آثار مختلف، متنوع و بدیع در حوزه نمایشنامه‌های کودک و نوجوان با اتکا بر سیره ائمه اطهار(ع)، آموزه‌های دینی مبتنی بر مبانی مذهبی، اسلامی، اخلاقی و دینی برای کودکان و نوجوانان مهمترین دغدغه و ویژگی آثار وی به شمار می‌رود.
کیانیان با تاکید بر آنکه سهم زنده‌نام زاهدی‌نامقی در توسعه تئاتر دینی کودک و نوجوان به ویژه با اتکا بر فرهنگ رضوی، خصائل، ویژگی‌های اخلاقی و دینی حضرت امام رضا(ع) غیرقابل انکار است تصریح کرد: بهره بردن از زبانی سلیس، جذاب و قابل درک برای مخاطبان کودک و نوجوان و تطبیق خلق آثار با جهان‌بینی و نگاه این گروه هدف از مخاطبان باعث شده بود تا آثار او به ویژه نزد کودکان و نوجوان با اقبال بالایی مواجه شود.
به گزارش ایرنا، زنده‌نام حسین زاهدی‌نامقی نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر پیشکسوت تئاتر کودک صبح امروز (جمعه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۰) در مشهدالرضا درگذشت.
از وی آثار متعدد و مختلفی در حوزه نمایشنامه و پژوهش‌های تئاتر کودک و نوجوان با محوریت آثار دینی و مذهبی به جای مانده که از جمله مهمترین آنها می‌توان به جوجه گنجشک‌ها، کی شاخه را تکان داد، دم قرمزی، زنده‌باد، بازی شن‌های داغ، معجزه باران، محمد و ماه دلتنگی، ماهک و پرندهها، آهونامه، یک قمقمه از کوثر و… اشاره کرد.
پیش از این به پاس یک عمر تلاش زنده‌یاد حسین زاهدی‌نامقی در راه اعتلای فرهنگ ایران و نیز فرهنگ رضوی در نخستین جشنواره آهوانه در مجتمع فرهنگی هنری امام خمینی(ره) که وابسته به موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی است تقدیر به عمل آمده بود.
این هنرمند فقید در بخشی از یادداشتی که به مناسبت بزرگداشتش در این جشنواره نوشته، آورده بود: است: رویش گل محمدی باغ و باغبان طلب می‌کند تا به هنگامه روئیدن و شکفتن چشم‌ها را به خود خیره و مشام جان‌ها را معطر کند آن‌گونه که مشک ختن!
باور کنیم ۷۰درصد سرمایه اصلی هر جامعه نیروی انسانی آن شمرده می‌شود، و نه هیچ چیز دیگری! «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید» خود را از قید سلیقه‌های شخصی برهانیم و به بچه‌ها بیندیشیم. کج‌سلیقگی را دور بیندازیم. تنگ‌نظری ما را به جایی نخواهد برد. اگر می‌خواهیم جامعه پویا، خلاق، نوآور، کارآفرین، بدعت‌گذار، فعال، جستجوگر، با اراده، و سلیم‌النفس داشته باشیم و آرزومند آنیم شهروندان آتی این سرزمین کهن مردان و زنانی مبتکر، متفکر، مسالمت‌جو باشند و دوستدار صلح و دوستی، باید در اندیشه‌های بچه‌های امروز باشیم.
وی یادداشت خود را اینگونه به پایان برده بود: بچه‌هایی با هوشی سرشار و توانایی شگرف بالقوه. باور بداریم دیدن مستمر تئاترهای فاخر و جذاب که با متر و معیار روان‌شناسی کودک و نوجوان اندازه گرفته می‌شود و ارزش‌های زیباشناسانه هنری در آنها به چشم می‌خورد. مضمون درونمایه آنها با شرایط سنی بچه‌های مخاطب همخوان و مطابق است. توسط نویسندگان و کارگردان‌های توانمند و آشنا به این حیطه تخصصی نوشته و تولید می‌شود و می‌تواند به درستی پاسخگوی نیازهای عاطفی- ادراکی بچه‌ها باشد؛ در رشد و بالندگی و شکوفایی شخصیت فردی- اجتماعی بچه‌ها نقشی به سزا دارد و در گام نخست بچه‌های ما را در زیر سقف سالن نمایشی به خرد جمعی و مشارکت و مسالمت نزدیک می‌کند تا یکدیگر را به دوستی بپذیرند و در لحظه‌لحظه‌های نمایش در عواطف آن با یکدیگر شریک شوند؛ پس بیاییم به احترام بچه‌ها کلاه از سر برداریم و آنها را صمیمانه با تئاتر آشنا کنیم.
بدون دیدگاه