جبار آذین
با تکه و پاره شدن جشنواره فیلم فجر به دو بخش نمایشی و فرمایشی و سیاسی و تجاری، قانقاریا هم بر انواع بیماری‌های بازار مکاره سینمای دولتی ایران افزوده شد تا شاید مرگ آن را جلو بیندازند و یکی از بزرگترین دستاوردهای سینما را به سفارش و دستور خارجی‌ها و نوکران داخلی‌ آن‌ها، زیرِ پای ایران ستیزان قربانی کنند.
نامدیران اشتباهی با لشکری از خادمان و کاسبکاران و مزدوران خود در تدارک برگزاری دو جشنپاره به اصطلاح ملی و جهانی با پولِ مردم که بسیاری به نان شب خود محتاج‌اند، هستند.
حال و روز جشنپاره‌ها از افراد و گروه‌هایی که برای برگزاری آن‌ها به خدمت گرفته شده‌اند پیداست.
در جریان حیف و میل بیت المال در پوشش جشنپاره های یاد شده، سه گروه دخیل هستند.
یک: نامدیران اشتباهی سازمان مستعمل سینمایی که کیسه‌های خود را برای انجام سفرهای خارجی و پاداش‌ها دوخته‌اند.
دو: سازمان‌ها و نهادهای مختلف حزبی که سیخ‌های باور خود را برای به نیش کشیدن سیمرغ‌های جشنپاره‌ها، تیز کرده‌اند.
و سه: سینماگرانی که از گوشت‌های لذیذ سیمرغ‌ها چیزی عایدشان نمی‌شود و دل خود را به بوی کباب سوخته سیمرغ‌ها و اینکه فیلم‌هایشان امکان اکران در سال آینده را می‌یابند، خوش کرده اند. غافل از اینکه، چنانچه از خان‌های جشنپاره‌ها به سلامتی عبور کنند، در اکران در دام مافیای اکران خواهند افتاد.
این نمای عمومی جشنپاره‌های بی‌ربط با فجر است که عریان و به روشنی قابل مشاهده است.
از همین رو، آن چند تنی که هنوز امیدوارند اتفاق جدید و مبارکی در سینما رخ دهد، باید از خواب بیدار شوند. البته با حضور باندهای مخرب در سازمان مستعمل سینمایی و برگزارکنندگان این دو جشنپاره، اتفاق‌هایی خواهد افتاد، ولی به طور حتم مبارک نخواهد بود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *