جشنواره ونیز؛ واکنش‌های متفاوت به برفک و باردو

قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان، با نام‌هایی بزرگ، به ایستگاه هفتادونهم رسید. واکنش‌های متفاوت به برفک و باردو از حواشی مهم روزهای نخست این رویداد است.
به گزارش خبرنگار اعزامی ایرنا به ونیز، جشنواره امسال برای ایرانی‌ها، حسابی خاطره‌انگیز است. نمایش ۴ فیلم ایرانی در بخش‌های مختلف و البته حضور لیلا حاتمی که یکی از داوران بخش رقابتی امسال است، سبب شده تا تمام توجه سینمادوستان ایرانی به ونیز ۲۰۲۲ معطوف شود.
ونیز ۲۰۲۲، یک فیلم افتتاحیه خوب داشته که منتقدان، از تماشای این فیلم‌ (برفک) ذوق کردند.
باردو ساخته ایناریتو که یکی از مهم‌ترین‌ آثار ونیز امسال بود نیز واکنش‌های متفاوتی را به خود دید. عده‌ای، در میانه نمایش، سالن‌ها را ترک کردند و برخی که تا پایان ۱۷۵ دقیقه، به تماشای فیلم‌ نشستند، طبق رسم این جشنواره، به صورت ایستاده فیلم‌ را تشویق کردند. فیلمی که برخی از منتقدان، آن را کوبیدند و برخی دیگه هم آن را تا اندازه‌های هشت‌ونیم فلینی بالا بردند.
این موارد اتفاقات مهم جشنواره ونیز در روز نخست بود. با ما در گزارش‌های روزانه و اختصاصی ایرنا از ونیز ۲۰۲۲ همراه باشید.

دو روز نخست ونیز ۲۰۲۲؛ از شائبه‌های سیاسی
تا مدعی دریافت اسکار بهترین بازیگر زن

جشنواره ونیز امسال به دلیل حضور آثار مهم، درحالی بازگشت این جشنواره به روزهای باشکوه خود را نوید می‌داد که برخی حرکت‌های سیاسی در این دوره، ضمانت این مهم را با تردیدهایی مواجه کرده است.
به گزارش خبرنگار ایرنا به ونیز، هفتادونهمین دوره قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان، در حالی آغاز به کار کرد که این رویداد، با پیامی از سوی زلنسکی افتتاح شد. اتفاقی که پیشتر در جشنواره کن امسال نیز رخ داده بود و انتقادهایی را به همراه داشت.
این حرکت درحالی از سوی جشنواره ونیز تکرار شده که این جشنواره طی مشی جدید خود طی سالیان اخیر، بازتاب کمترین میزان اتفاق‌های سیاسی در جهان بوده است. این تصمیم درحالی اخذ شده که ونیز طی دهه‌های گذشته، قافیه کیفی رقابت را به شکلی آشکار به کن باخته بود و حالا این‌گونه اندیشیده شده که ونیز با کنار گذاشتن برخی بازتاب‌های سیاسی، یک جشنواره صرفا هنری باشد. عملکردی که طی سالیان اخیر با نتیجه خوبی نیز همراه بود که یکی از نتایج آن، پیشی گرفتن از رقیب سنتی خود یعنی کن در مقوله کیفی و رونمایی از آثار شاخص جهان بوده است؛ رویکردی که نمونه آن در مقایسه با آثار امسال این دو جشنواره، به وضوح قابل درک است.
در تداوم این روند، حضور هیلاری کلینتون بر روی فرش قرمز مراسم افتتاحیه، دیگر علامت سوال جشنواره ونیز امسال بود. هنوز مشخص نشده که کلینتون با چه هدفی بر روی فرش قرمز حضور پیدا کرده اما سخنرانی وزیر خارجه اسبق آمریکا در جشنواره تورنتو که تا جند هفته دیگر برگزار می‌شود، این شائبه را به وجود آورده که احتمالا انگیزه‌های سیاسی، دلیل این سفر بوده است که ابعاد آن در آینده مشخص خواهد شد.
طبیعتا اگر اتفاق‌هایی از این دست در جشنواره‌ ملی ما رقم می‌خورد، واکنش‌های عجیبی از سوی برخی منتقدان داخلی و بین‌المللی این حرکت رقم می‌خورد حال آن‌که همین منتقدان در برابر بروز چنین اتفاق‌هایی در ونیز، واکنش جندان شدیدی ندارند.
برفک، به عنوان فیلم افتتاحیه امسال، با واکنش‌های خوبی از جانب منتقدان و اهالی رسانه مواجه شد و به یکی از بهترین آثار افتتاحیه ادوار اخیر جشنواره ونیز تبدیل شد که با کمترین میزان واکنش منفی بدرقه شد.
در ادامه این استقبال، باردو ساخته وسوسه‌انگیز ایناریتو، واکنش‌های متفاوتی را به خود دید. عده‌ای، در میانه این فیلم بلند ۱۷۵ دقیقه‌ای،سالن را به نشانه اعتراض ترک کردند و آنها که تا انتهای فیلم نشستند، ۴ دقیقه به صورت ایستاده به تشویق فیلم پرداختند و سبب شدند تا اینارتو با اشک‌های خود،به یک از ترندهای فضای مجازی تبدیل شود.
اخبار خوب ونیز در روزهای نخست، به همین موارد منتهی نمی‌شود. بازی کیت بلانشت در نقش رهبر یک ارکستر در فیلم تار، موجی از تحسین‌ها را به همراه داشته. آنچه اما فراتر از این تحسین‌ها در فضای رسانه‌ای دنبال می‌شود، این است که او به‌واسطه این بازی، اسکار بازیگری ۲۰۲۳ را به خانه خواهد برد و در این زمینه، هت‌تریک می‌کند.
این موارد، اصلی‌ترین نکاتی بود که در دو روز ابتدایی جشنواره ونیز ۲۰۲۲ به چشم خورد. جشنواره‌ای که اگرچه به‌واسطه سیاسی‌بازی‌های افتتاحیه، کمی‌شائبه‌برانگیز ظاهر شد اما کیفیت چند فیلم مهمی که طی دو روز ابتدایی نمایش داده شد، تحسین‌ها را برانگیخته تا قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان در ادامه، چشم‌انتظار واکنش‌ها به دیگر آثار مهم خود باشد.