یادداشت / شاهپور محمدی
یکی از وظایف اصلی خانه سینما و سازمان سینمایی کشور ایجاد یک رفاه حداقلی برای جامعه سینمایی کشور است؛ این موضوع، سالیان سال است مغفول مانده و معلوم نیست چه زمانی قرار است مدیران این حوزه‌ها اندکی به خود آمده و با توجه به وخامت شرایط اقتصادی، در این زمینه‌ها حرکتی از خود نشان دهند.
اگر این عزیزان بخواهند اندکی به خود زحمت دهند، قطعا کارهای بزرگی را می‌توانند دراین بخش انجام دهند.
بارها گفته شده که سرمایه اصلی سینما در وهله اول، خود سینماگران هستند بعد آثارشان!
متاسفانه برعکس عمل میشود و به اندازه ای که به دنبال آثار هنرمندان سینما درجشنواره‌ها و مجامع عمومی و دادن آمار تولیدات سینمایی و سرگرم جابجایی مدیران فرهنگی هستیم به عوامل و سازندگان فیلم ها که با خون دل به تولید آثار دست می‌زنند، اهمیتی نمی‌دهیم.
چرا سازمان سینمایی که از امکانات دولتی برخوردار است و هر لحظه نیز اراده کند می‌تواند از طریق وزیر و دولت به امکانات بیشتری نیز دسترسی پیدا کنند، دست روی دست گذاشته و حداقل یک تشکیلات رفاهی برای سینماگران و اعضای خانه سینما ایجاد نمی‌کند؟
هر ارگان و شرکت بزرگ و کوچک دولتی و خصوصی در این کشور از یک تعاونی رفاهی حداقلی برای اعضای خود برخوردار است، چرا سینماگران نباید از چنین امکاناتی برخوردار باشند؟
چه کسی و کدام مدیر اجرایی می‌بایست اینگونه امکانات رفاهی را از شخص وزیر ارشاد و یا اگر نشد از طریق شخص رییس جمهور و یا اگر آنهم نشد، از طریق معاون اجرایی رییس جمهور و دیگران باید پیگیری کند؟
عزیزان لطف کنند پاسخ دهند که چرا هیچگونه حرکتی در این زمینه ها مشاهده نمی‌شود.؟
چرا وضعیت رفاهی و گرانی رهن و اجاره خانه‌ها و درمان و گرفتاری‌های بیمارستانی سینماگران برای شان از اهمیت لازم برخوردار نیست و هر زمان نیز صحبت از اقتصاد و معیشت و رفاه سینماگران میشود برای فرار از اصل موضوع، آنرا سیاسی می‌خوانند و صورت مسأله را پاک می‌کنند؟
با شرایط مدیریتی موجود باید گفت یا به وظایف خود اشراف و احاطه ندارند!؟
یا از وضعیت اقتصادی و مشکلات جامعه سینمایی کشور بی‌اطلاعند که بعید است.
یا اینکه زحمت برخی کارها را نمی‌خواهند متقبل شوند!
یا وام های ناچیز (بخوانیم خجالت آور) صندوق هنر، خیال‌شان را از بابت تامین رفاه سینماگران راحت کرده است!!
که در هر حالت ممکن، به راحتی زیر سوال‌اند!
حال که سینمای این کشور قرار است دولتی اداره شود، خانه سینما به عنوان یک سندیکا که از دولت نیز بودجه میگیرد، می بایست امکانات رفاهی و درمانی برای هنرمندان سینما ایجاد کند.
اگر مدیران قبلی نیز در گذشته در این زمینه کم کاری داشته‌اند، این عزیزان باید حرکتی از خود نشان دهند.
هر سندیکایی در این کشور، کم یا زیاد دارای یک سری امکانات رفاهی است، چرا اعضای این سندیکا که بالغ بر ۵ هزار نفر عضو دارد، می‌بایست از یک سری امکانات معمولی رفاهی و درمانی و غیره محروم بمانند؟
مشکل کار کجاست ؟
عزیزان هیات مدیره اعلام کنند تا همگان بدانند که چرا از اینگونه حرکت‌های ضروری و مفید برای خانواده سینما خبری نیست و اگر هم جزو برنامه آتی این خانه است چرا اطلاع رسانی نمی‌شود؟
سازمان سینمایی کشور، نه خود برای چنین حرکت‌هایی پیشقدم میشود و نه خانه سینما را برای چنین کارهایی تشویق و یا حمایت می‌کند و نه به اتفاق هم یک اقدام اساسی را در این زمینه صورت می‌دهند.
چرا وزیر ارشاد نیز به عنوان نماینده اجرایی دولت سکوت اختیار نموده و حرکت و واکنشی از طرف ایشان نیز در این زمینه‌ها مشاهده نمی‌شود؟
مگر وضعیت اقتصادی را نمی‌بینند؟
در این میان تکلیف هنرمندان سینما چیست؟
صدالبته که چنین توقعی زمانی معنا پیدا می‌کند که علاقه و دغدغه ای برای چنین اقداماتی وجود داشته باشد که ظاهراً نبود چنین دغدغه ای در بدنه مدیریتی وزارت ارشاد ، خود مانع بزرگی را ایجاد کرده است.
وقتی همگان سکوت اختیار کنند و حرکتی در این زمینه‌ها از هیچکس و هیچ بخشی دیده نشود، به معنای این است که چنین مفاهیمی برای دست اندرکاران حوزه فرهنگ کشور اهمیت چندانی ندارد.
هیات مدیره و سخنگوی خانه سینما و مسول سازمان سینمایی توضیح دهند که هم اکنون با وضعیت کمرشکن اقتصادی موجود، جایگاه بخش رفاهی سینماگران کجاست و چرا کاری نمی‌کنند؟
اگر هم موانع و محدودیت‌هایی برای چنین فعالیت های خدماتی و درمانی وجود دارد، چرا با صراحت اعلام نمی‌کنند تا همگان از آن اطلاع پیدا کنند تا بلکه چاره اندیشی جمعی صورت گیرد؟
خانه سینما یا سازمان سینمایی کشور ملک و اداره شخصی کسی نیست که بخواهد کم‌کاری کند و کسی هم آنها را بازخواست نکند.
خانه سینما نباید فعالیت‌های خود را صرفا در حد صدور بیانیه محدود کند.
جمله مدیران سینمایی کشور توضیح دهند که برای کدامین موضوع مهم و رفع کدامین مشکل در پست‌های خود حضور دارند؟
آیا غیر از این است که رفاه حال سینماگران و خانواده های‌شان می‌بایست اولویت اصلی فعالیت‌هایشان باشد؟
در غیر اینصورت لطف کنند توضیح بدهند که حضور این عزیزان در این ادارات و پست‌ها به نمایندگی از قاطبه سینماگران کشور، با چه هدفی صورت میگیرد؟
یک کشوری با این عظمت فرهنگی و تاریخی نباید به هنرمندان و فرهیختگان جامعه خودکه سکان فرهنگ و هنر و ادب و رسانه کشور را بدست دارند، اینقدر بی‌توجه و بی تفاوت باشد.
امید که به این سکوت طولانی و بی‌اهمیتی‌ها پایان داده شود.
بدون دیدگاه