تجلیل از شهدای نیروی هوایی در «۲۸۸۸»؛ کارگردان متاثر شد و نشست را ترک کرد

کارگردان فیلم «۲۸۸۸» تا سوال دوم بیشتر تاب نیاورد، وقتی از رشادت‌های شهید عباس دوران و عظمت بلندپروازان و خلبانان دفاع مقدس حاضر در سالن گفت؛ بغضش ترکید، اشک امانش نداد و سالن را ترک کرد و ادامه نشست خبری را به همکارانش واگذار کرد.
به گزارش ایرنا، همه چیز از همان ۳۰ ثانیه نخست نشست رسانه ای فیلم شروع شد. علی اوجی تهیه کننده فیلم ۲۸۸۸ از بلندپروازان و پیشکسوتان نیروی هوایی که در سالن حضور داشتند و در ردیف اول نشسته بودند نام برد: عبدالله نیک فرجام، رستمی، عتیقه‌چی، نعمت‌اللهی، براتی، زمانی، کاظمیان، پیروان، نمکی، زارع نژاد، خانواده آلابا، محققی، فرزند تیمسار اسکندری و سایر خانواده شهدا.
او از حضار خواست ۳۰ ثانیه بایستند و به حرمت و عظمت دلاوری های تیزپروازان آسمان ایران دست بزنند. اتمسفر سالن سرشار از غرور و افتخار شد موسپیدانی از تبار غیرت و ایستادگی؛ صدای کلیک و تابش نور فلش دوربین عکاسان با صدای تشویق حضار در هم آمیخته شده بود.
«۲۶۵ شهید خلبان، ۱۸۴ جاویدالاثر و ۵۷ نفر خلبان آزاده داریم. خلبان‌هایی که در تیتراژ اسامی و عکس‌هایشان بود نیز در نشست امروز حضور دارند که باعث افتخار است.»
کیوان علی‌محمدی کارگردان فیلم، از همان اولین دور صحبت‌هایش بغض داشت به وسعت همان سه سالی که برای این فیلم تلاش کرده بود، صدایش می‌لرزید وقتی می‌گفت کاش جای ما بودید و از اینجا چهره قهرمانان را می‌دیدید،‌ امیدوارم عشقی را که در ۲۸۸۸ داشتیم، منعکس کرده باشیم. در نشست خبری امروز قهرمانانی حضور دارند که صحبت کردن در حضور ایشان واقعا سخت است.
او در بخش دوم بغض امانش نداد، در حالی که اشک می‌ریخت گفت: من ششمین فیلمم را ساختم و هیچ نشست مطبوعاتی به من این‌قدر سخت نگذشته است، اما الان حالم واقعا بد است. این تیم ۳ سال زحمت کشید تا این فیلم ساخته شود. فرزند تیمسار اسکندری مدت ها طول کشید تا به من اعتماد کرد و عکس‌های پدرش را در اختیارمان گذاشت؛ دیگر نمی‌توانم صحبت کنم، اگر هم سوالی دارید از سایر همکاران بپرسید، من را وارد بازی پرسش و پاسخ نکنید و اجازه دهید دیگران صحبت کنند.
علی‌محمدی از حضار اجازه گرفت و سالن نشست خبری را ترک کرد و ادامه بحث را به سایر همکاران خود واگذار کرد…
فیلم ۲۸۸۸ داستان افسر کنترل شکاری در اتاق تاریک عملیات که در انتظار بازگشت عباس دوران و محمود اسکندری دو خلبان هواپیماهای اف ۴ است که برای حمله و بمباران به بغداد حمله کرده‌اند. احتمال بازگشت هواپیماها پنج درصد پیش‌بینی شده و …

ادامه نشست به گزارش مهر؛
در ابتدای این فیلم علی اوجی و علی اکبر حیدری از شهدای نیروی هوایی یاد کردند.
کیوان علیمحمدی هم بیان کرد: دو سال پیش سینما شهر قصه را ساختیم و در جلسه پرسش و پاسخ جوان رعنایی بلند شد و چند سوال کرد و بیرون جلسه گفت فیلم را خیلی دوست داشتم. از آنجا با هم رفیق شدیم انقد به او اعتماد کرده بودم که گفتنی نیست. او زنده‌یاد اشکان منصوری بود که عاشق سینما بود. امیدوارم او فیلم ما را دوست داشته باشد.
شیرین اسماعیلی بازیگر فیلم تاکید کرد: افتخار می‌کنم که در این فیلم بازی کردم.
سیاوش مفیدی دیگر بازیگر فیلم هم گفت: امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید. من به‌عنوان بازیگر می‌گویم این فیلم متعلق به من بازیگر نیست. برای من افتخار بزرگی است که در فیلمی بازی کردم که به قهرمانانی پرداخته که تاکنون کمتر به آنها پرداخته بودیم. برای من حضور در این فیلم یک افتخار بزرگ بود. خودم لذت می‌برم که در این فیلم حضور داشتم.
کامران خلج طراح گریم فیلم گفت: خوشحالم توانستیم بخشی از زحمات قهرمانان نیروی هوایی را در این فیلم به تصویر بکشیم.
عادله گرشاسبی دیگر بازیگر فیلم با تشکر از کارگردان فیلم گفت: جا دارد بگویم اگر امروز اینجا هستم مدیون استادم مرتضی اسماعیل کاشی هستم که جای‌ش اینجا خالی است. اگر جنگ مملکتی را ویران کند، هنر با یک تلنگر می‌تواند آن‌را بازبسازد.
سیاوش پورخلیلی تدوینگر فیلم هم گفت: خوشحالم در این فیلم که درباره قهرمانان ملی ماست، حضور داشتم و از کیوان علیمحمدی بابت اعتمادی که به من داشت تشکر می‌کنم.
کیوان علیمحمدی در این بخش در واکنش به تشکرهای عوامل فیلمش گفت: این دوستانی که اینجا هستند تا به امروز یک ریال از من نگرفته‌اند و من هستم که باید از این تیم تشکر کنم.
کامبیز دیرباز در ادامه گفت: این را بگویم حتی اگر همین صداپیشگی را روی دیالوگ‌های کاپیتان محمود اسکندری انجام نمی‌دادم باز هم به احترام این عقاب‌های تیزپرواز حتماً در این نشست حضور می‌داشتم.
نرگس محمدی بازیگر فیلم نیز در ادامه یادآور شد: فکر می‌کنم دو یا سه روز سر کار بودم اما برای دیدن این فیلم لحظه شماری می‌کردم و از تماشای آن خیلی لذت بردم. ممنونم که به من اعتماد کردند و این نقش را به من دادند چون برایم خیلی مهم بود.
سامان احتشامی آهنگساز نیز گفت: این فیلم ادای دینی است به قهرمانانی که از مرزهای ما دفاع کردند و وظیفه ماست که در عالم سینما و هنر ادای دینی به آنها داشته باشیم. از احمد غلامی مدیر هنری فیلم که مرا به کیوان علیمحمدی و اعضای محترم فیلم معرفی کرد سپاسگزارم. موسیقی مینی مال ساختم و در این ژانر تا حالا کار نکرده بودم.
نعیم مسچیان صداگذار فیلم نیز گفت: شاید این یکی از بهترین تجربه‌های من بوده باشد و ممنونم. رویای هر صداگذاری است در چنین کاری حضور داشته باشد و خوشحالم در آن بودم.
مهدی اصلانی فیلمبردار صحنه‌های پرواز نیز در سخنانی عنوان کرد: من سهم کوچکی در این کار داشتم. من ۲۲ سال است از دستیاری تا فیلمبرداری کار می‌کنم. سر صحنه هستیم و برای تمام پلان‌ها فکر شده است.
وی اضافه کرد: قبل از شروع فیلمبرداری و برای اولین پلان‌هایی که به اصفهان رفتیم، بعد از اینکه با خلبانان آشنا شدم نگاهم به زندگی عوض شد. در حالت عادی ۸۰ کیلو تی ان تی در کابین این خلبانان وجود دارد و در خوش بینانه ترین حالت ۵۰ درصد امکان دارد سالم بازگردند. باید دست اینها را بوسید. من این هواپیماها را دیدم که مثل بمب است. هیچ‌یک از این پلان‌ها آرشیوی نیست و کارگردان از هیچیک از آنها نگذشت.
شیرین اسماعیلی بازیگر فیلم در ادامه در پاسخ به اینکه چقدر به سیمرغ فکر می‌کند یادآور شد: من فقط توانستم در آن فضا و اتمسفر قرار بگیرم. خوشحال می‌شوم سیمرغ بگیرم با این حال بقیه فیلم‌ها را ندیدم و نمی‌دانم.
علی اوجی تهیه‌کننده و از دیگر بازیگران گفت: فیلم دو سال پژوهش دارد و سازندگان با کمترین امکانات بیشترین کار را کردند. ساعت‌ها فیلم مستند درباره این حوزه وجود دارد و سازندگان و هیچیک از ما بعد از این فیلم دیگر آدم قبل نیستیم چون رو به رو شدن با این قهرمانان باعث شد تا ما اینجا بنشینیم و راحت حرف بزنیم و این شما را تغییر می‌دهد.
علی اکبر حیدری کارگردان اثر درباره موضوع گفت: درباره وجهی از فیلم حرف زدیم که تا به حال درباره آن حرفی زده نشده است. اتاقی که در آن یک نفر در تاریکی نشسته است و آسمان را رصد می‌کند، برای ما جذاب بود. شغلی که حتی در گوگل هم اطلاعاتی درباره آن وجود ندارد. ما بعد از آن به تحقیقات پرداختیم و فکر کردیم این بهترین نقطه‌ای است که می‌توان به جنگ تحمیلی پرداخت.
حیدری در ادامه درباره رادیویی بودن این اثر گفت: به نظرم هر کارگردانی آرزو دارد فیلمی بسازد که درباره صدا باشد. ما تصمیم گرفتیم فیلمی بسازیم که روی تخیل تماشاگر کار کنیم. تماشاگر از طریق صدا ارتباط می‌گیرد و این صداست که می‌تواند تخیل را به پرواز دهد. ما این فیلم را راحت نساختیم و سه سال زحمت کشیدیم. شما فکر می‌کنید فرش قرمزی پهن بوده و انتهایش هم سیمرغ‌ها بوده‌اند. اما اینگونه نبوده است و بسیاری از دوستان تا الان هیچیک از دوستان یک ریال هم نگرفته‌اند.
او همچنین پرسید هیچیک از شما حاضرید که یک ماه پولی نگیرید و کار کنید که با پاسخ‌های مثبت خبرنگاران حاضر همراه شد.
وی درباره سواستفاده از نام بازیگرانی که دیده نشدند و اسمشان در خبرها آمده است، بیان کرد: دوستانی که دیده نشدند نامشان «با یاری» در تیتراژ آمد و بازیگران اصلی هم اسمشان آمده است و ما سواستفاده نکردیم.
اوجی نیز گفت: قطعاً باید بازیگران توانایی صدای خلبانان مشهور ما را می‌گفت. ما حتی کلیپی داشتیم و در آن نمایش داده شد که این افراد نشسته‌اند و صداپیشگی می‌کنند و سواستفاده ای صورت نگرفته است.
اوجی در ادامه اظهار کرد: این فیلم تهیه کنندگی مشترک من و سازندگان این و من عضو کوچکی از این گروه هستم. روایت این فیلم از جنگ متفاوت است. من تا پایان فیلم دیدم شاید نهایت ۱۰ نفر بیرون رفتند. شما در فجر فیلم می‌بینید و ممکن است فیلمی شما را خسته کند ولی این روایت به مدل فیلمسازی سازندگان برمی‌گردد و من این را می‌پسندم و افتخار می‌کنم در کنارشان هستم.
در پایان این نشست دو تن از پیشکسوتان نیروی هوایی به نمایندگی از نیرو هوایی ارتش از سازندگان فیلم تقدیر و تشکر کردند که بعد از ۴۲ سال آنها را دیده‌اند.

عکس‌ها از مارال امیرکیان و امیر برنجی (بانی‌فیلم)