بررسی و مستندنگاری قِلاع الموت در راستای تهیه و تکمیل پرونده ثبت جهانی الموت با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و مدیریت و همکاری پایگاه میراث‌فرهنگی الموت آغاز شده است.
به گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، یاسر جبرئیلی سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اعلام این خبر گفت: دره الموت در حوضه دریای کاسپی، منطقه‌ای کوهستانی است که در میان رشته کوه البرز در شمال استان امروزی قزوین واقع شده است. در دوره اسلامی، این دره گاهی جز دیلمان، زمانی جز قزوین و مدتی جز خاک ری بوده است که در قرون میانی به ایالت نزاری اسماعیلیان ایران ملحق شده و مقر آن در قلعه الموت بوده است.
این باستان‌شناس افزود: ارتفاعات البرز در دو طرف دره الموت، می‌توانسته این سرزمین را به پناهگاهی تسخیرناپذیر در گذشته تبدیل کرده باشد؛ بنابراین به سبب عدم دسترسی آسان و تسخیرپذیری دشوار، مورد توجه حکومتها یا نهضتهای سیاسی و اجتماعی به عنوان پناهگاهی امن بوده است.
او اظهارکرد: حکومتهای مستقر در دره الموت از جمله اسماعیلیان، برای دفع خطر، مقابله و در صورت لزوم حمله و یا ارتباط و تسلط بر جامعه محلی، مجموعه‌ای از استحکامات را در طی حیات سیاسی خود شکل دادند. بر اساس بررسیهای قبلی پایگاه میراث‌فرهنگی الموت، حدود 20 اثر مرتبط با استحکامات منطقه الموت شناسایی شده است که از میان آنها 7 قلعه اَلَموت، لَمبسر، شیرکوه، شمسکِلایه، اِیلان، نَویذرشاه و قُسطینلار به عنوان شبکه‌ای به هم پیوسته از قلعه‌های دفاعی شناخته می‌شوند؛ این استحکامات شامل مجموعه‌ای از قلعه‌ها و پایگاه‌های نظامی-دیده‌بانی هستند که میتوانند به عنوان بخشی از منظر دفاعی این منطقه محسوب شوند.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی در پایان تصریح‌کرد: بنابراین به منظور درک منظر دفاعی الموت، در این بررسی تلاش بر این است تا در کنار مطالعات و بررسیهای قبلی که توسط پایگاه میراث‌فرهنگی الموت انجام گرفته، با نگاهی مبتنی بر منظر، بررسی و مستندنگاری جامع‌تری در منطقه و قلاع مهم و شاخص دره الموت که در بالا از آنها نام برده شد، انجام بگیرد تا بستر و زمینه مناسبتری برای انجام مطالعات آتی فراهم بیاید.
بدون دیدگاه