آهنگساز فیلم هفت بهارنارنج درباره موسیقی بخش‌هایی که علی نصیریان آواز می‌خواند، گفت: تونالیته (مایه) صدای او را با موسیقی هماهنگ و از آن استفاده کردیم، موسیقی را بعد از خواندن ایشان ساختیم.
پیام آزادی با تاکید بر اینکه کارگردان فیلم هفت بهارنارنج به او اعتماد داشته است، به ایرنا گفت: آزادی عمل من در این فیلم بالا بود و تقریبا کنترل تمام بخش‌هایی از موسیقی (soundtrack) را فرشاد گل‌سفیدی کارگردان به من سپرده‌بود.
البته اعمال نظرهایی انجام شد. جاهایی بود که من هم اعمال نظر می‌کردم، البته با توجه به اینکه این موسیقی فیلم است، می‌توان باور داشت که تهیه کننده نظر نهایی را می‌دهد. در کنار این‌ها با نظرهایی که دادم موافقت شد.
آهنگساز فیلم هفت بهارنارنج درباره تجربه‌اش از تماشای فیلم در سالن سینما گفت: وقتی فیلم را در سالن سینما دیدم، موسیقی کاملا متناسب بود. گاهی فیلم را در سینما تماشا می‌کنیم اما صداگذاری به شکلی است که موسیقی شنیده نمی‌شود یا شرایط کاملا هجو دارد و موسیقی گم می‌شود. اما صدا و موسیقی در فیلم هفت بهارنارنج کاملا متناسب هم بودند. در برخی از صحنه‌ها احساس کردم شاید می‌توانستم به یک ساز افکت بهتری بدهم.
او با اشاره به فضای فیلم که در آن پیرمردی در ویلا به تنهایی زندگی می‌کند، گفت: اگر می‌خواستیم فقط به موسیقی ایرانی بپردازیم به فضای ویلا و پیرمرد تنها نمی‌خورد. شاید برای پیرمردی قاجاری بیشتر از سنتور حتی عود استفاده می‌کردم، اما فضای این فیلم فضایی نزدیک به اروپای شرقی و سرد بود. به همین دلیل از سازهای زهی و سازهای بادی استفاده کردیم.
آزادی ادامه داد: از کمانچه و سه تار در ساخت موسیقی فیلم استفاده کردیم، اما کنترل کردیم و اجازه ندادیم که زیاد تاثیر داشته باشند. صدای ساز سه تار در تنهایی پیرمرد وارد می‌شد به صورتی که هر جایی شمس (پیرمرد فیلم) را می‌دیدیم سه تار همراهی می‌کرد این قدمتی بود که به دلیل سن به او داده بودیم.
آزادی با بیان اینکه از ایده تا اجرا و پایان ضبط سازها پنج ماه طول کشید، افزود: به خاطر جنس فیلم سعی کردیم فضای فیلم را احساساتی نکنیم و فضای دراماتیک در آن زیاد نشود. زیرا با شخصی مواجه بودیم که تنها بود و در برزخی زندگی می‌کرد. باید این حد را حفظ می‌کردیم؛ سعی کردم ملودی ساده‌ای برای آن بسازم.
آهنگساز فیلم هفت بهارنارنج درباره میزان تاثیر شخصیت نصیریان در ساخت موسیقی توضیح داد: بخش‌هایی که علی نصریان خودش می‌خواند، تونالیته (مایه) صدای او را با موسیقی هماهنگ و از آن استفاده کردیم و موسیقی را بعد از خواندن ایشان ساختیم. برای صدای نصریان که قبلا خوانده بود، موسیقی ساختیم، ولی احساس کردم هرچه موسیقی پیچیده نباشد، بهتر است. مانند سادگی و پیچیده بودن است که فقط دنبال عاشقی است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *