پیکر مفتون امینی که به قول شاملو «وسواس مهربان شعر» بود در روز بارانی ۱۳ آذر ماه با حضور مدیر بنیاد فرهنگی مقبره الشعرا شهریار و تنی چند از شاعران و دوستان این شاعر فقید از منزل امینی به سمت بهشت زهرا(س) بدرقه شد.
به گزارش ایرنا، مراسم تشییع پیکر زنده‌نام یدالله مفتون امینی شاعر فقید و نامدار کشورمان صبح امروز (یکشنبه ۱۳ آذرماه) در هوای غریب و بارانی پایتخت از منزل این شاعر به سمت قطعه نام‌آوران بهشت‌زهرا(س) برگزار شد.
جواد وندنوروز مدیر بنیاد فرهنگی مقبره الشعرا شهریار، ابوالقاسم ایرانی، فرهاد عابدینی، پونه ندایی، کامیار عابدی، مهدی مظفر ساوجی و خانواده زنده‌نام امینی از اعضای حاضر در این مراسم بودند.
مفتون امینی جزو آخرین نفر از نسل طلایی بود که با رفتن او پرونده این نسل طلایی به لحاظ جسمی بسته می‌شودبعد از شعرخوانی به زبان آذری در بدرقه این شعر آذری‌زبان؛ کامیار عابدی شاعر، منتقد ادبی و از دوستان زنده‌نام مفتون امینی با صدایی بفض‌آلود گفت: شخصی که پیکرش اینجاست، از بزرگان فرهنگ وادب کشورمان بود و آثارش همچنان پاینده و جاویدان است. مفتون امینی در هفت دهه با اخلاص تمام؛ اندیشه‌ها، تامل‌ها، لحظه‌ها، حس‌ها و تصویرها و صورت‌های ذهنی خود را هم به زبان فارسی و هم به زبان مادری‌اش ترکی آذربایجانی، در کلام ریخت.
این منتقد ادبی یادآور شد: وجود مفتون برای کشور بسیار غنی بود. او جزو مفاخر کشورمان است. استاد امینی جزو نسل طلایی است که در دهه ۱۳۲۰ فعالیت شعری و جهان شاعرانگی خود را آغاز کرد. هوشنگ ابتهاج، شاملو، سپهری و سیاوش کسرایی از این نسل بودند. این‌ها آدم‌های برجسته‌ای بودند که تمام وجود خود را در شعر و کلام، ارزشمند خود ریختند.
عابدی تصریح کرد: طبق اطلاع تاریخی، مفتون امینی جزو آخرین نفر از نسل طلایی بود که با رفتن او پرونده این نسل طلایی به لحاظ جسمی بسته می‌شود و به لحاظ روحی به تاریخ ادبیات کشور ما سپرده می‌شود.
یاد مفتون همیشه به نیکی در ادبیات ایران خواهد ماند و تاریخ ادبیات ایران همواره پایدار خواهد بود
عابدی سپس در حالی که صورتش از اشک خیس شده بود و به هوای بارانی پایتخت طعنه می‌رد شعری از مفتون امینی را که در سوگ صمد بهرنگی سروده بود، خواند.
پیکر مفتون امینی تشییع شد/ باران به بدرقه «وسواس مهربان شعر» آمد
اگر تجربه‌ها در صندوقچه اسرار سینه این هنرمندان به خاک برود، نمی‌توانیم راه را درست برویم و با چراغی که آنها به دست ما می‌دهند، مسیر را باز کنیم
مهدی مظفرساوجی دیگر شاعر و دوست مفتون امینی در سخنان کوتاهی گفت: مفتون انزوای خودخواسته ای داشت و از این که در جمعی حاضر شود، پرهیز داشت. کمتر اتفاق می‌افتاد شعر بخواند. او انسان شریف و وارسته‌ای بود.
وی با بیان آنکه از سال ۱۳۸۲ پیگیر این بودم که تجربه‌های او را به نسل بعد منتقل کنم تصریح کرد: اگر تجربه‌ها در صندوقچه اسرار سینه این هنرمندان به خاک برود، نمی‌توانیم راه را درست برویم و با چراغی که آنها به دست ما می‌دهد، مسیر را باز کنیم.
مظفر ساوجی خاطرنشان کرد: با طیف وسیعی از هنرمندان گفت‌وگو کردم. اما مصاحبه من با مفتون از سال ۱۳۸۲ آغاز و در سال ۱۳۹۷، تمام شد. آن مصاحبه ۱۴ سال طول کشید زیرا درجه خلوص مفتون بسیار بالا بود. و تواضع و فروتنی داشت که در معدود آدم‌ها دیدم و شاید مفتون شبیه سهراب سپهری بود. این کتاب با عکس همراه است و کتاب جلد دیگری دارد که در یکی دوسال آینده آماده می‌شود.
مظفرساوجی در پایان شعر شفیعی کدکنی که به مفتون و منوچهر آتشی تقدیم کرده و سپس شعر شهریار را که برای مفتون سروده بود، خواند.
بدون دیدگاه