بانوان بد سینمای ایران(!!) از دیروز تا امروز به روایت نیم قرن شناخت دور و نزدیک نگارنده

یادداشت / جمشید پوراحمد
چرا بانوان هنرمند بد ؟!
چون دیر زمانی است که دیگر هیچ چیز سر جای خودش نیست و متاسفانه اکثر تازه واردها به عرصه هنر کشور عین اجناس تقلبی و فراوان در بازار، بی قیمت هستند و از سوی دیگر واقعیت انکار ناپذیر کودتا است. کودتایی که توسط ضد هنران و هنرمندان اتفاق افتاد و بدون محاکمه، فرهنگ و هنر و هنرمند را با داشته‌های ارزشمندشان مثل زیبایی، حقیقت، صداقت، لیاقت، تربیت، ادب، اصالت شایستگی و احترام، اعدام کردند!
اما جایگزین این یاقوت های قیمتی چه‌ها بودند؟! زشتی، دروغ، وقاحت، بی‌شرمی و بی‌هنری از جنس فلزهای تقلبی روی به بازار ارتباطی هنر عرضه کردند!
ژاله علو، ثریا قاسمی، سوسن تسلیمی، رویا تیموریان، فاطمه معتمد آریا، پریوش نظریه، هنگامه قاضیانی، ریما رامین فر، لعیا زنگنه، هدیه تهرانی و بسیار بانوان هنرمند بد دیگر! که بنده سعادت شناخت و آشنایی آنها را ندارم.
یکی از ویژگی‌های این بانوان هنرمند بد؛ ادب آنهاست، ادب دوست داشتن، ادب نیاز حتی …
ادب معاشرت، رفاقت، همکاری، ادب گفت‌وگو، ادب نزدیکی و دوری، ادب تشکر، ادب حضور در دنیای مجازی و ادب رفتاری با دوستداران و طرفدارنشان…
یکی از شخصیت‌های برتر و بی‌نظیر، بانوی بزرگ و پرآوازه هنر ایران ژاله علو که افتخاری‌ست برای حقیر و نوشتن سومین یاداشت…
ژاله علو؛
فهمیدن خیلی سخت‌تر از شناختن است… ممکن است خیلی‌ها تو را بشناسند، اما کم هستند کسانی که تو را می‌فهمند.
می شود این مجموعه بانوان هنرمند بد را همراه و هم نظر با احمد شاملو کرد:
«انشایم که تمام شد، معلم با خط کش زد پشت دستم و گفت ؛ جمله‌هایت زیباست… گفتم؛ اجازه آقا پس چرا می‌زنید؟!
پوزخند تلخی زد و گفت؛ میزنم تا همیشه یادت بماند که خوب نوشتن و زیبا فکر کردن در این دنیا تاوان دارد…»