اجرایی شدن طرح بلیت شناور، اتفاق مبارکی بود که حالا متاسفانه با بررسی زوایای آن مشخص شده، به جز معدود پردیس‌های سینمایی، سینماداران، آن را رعایت نمی‌کنند.
به گزارش ایرنا، شناور کردن بلیت سینما، یکی از مطالبات جدی در مسیر صنعتی شدن سینمای ایران است. مطالبه‌ای که دغدغه‌مندان سینما، سال‌هاست در پی احقاق و اجرایی کردن آن هستند اما متاسفانه این ضرورت، تا قبل از شهریورماه امسال، در ایران عملیاتی نشد.
البته که شروع این طرح، در ابتدا با فیلم هناس و در سینماهای حوزه هنری بود. اتفاقی که مطابق با انتظارها ظاهر شد و توانست میزان مخاطبان این فیلم را تا ۳۰ درصد افزایش دهد.
موفق بودن طرح آزمایشی این طرح سبب شد تا دلسوزان سینما، حالا امیدوارتر از هر زمان دیگری، نسبت به هموارشدن مسیر عملیاتی این طرح چشم به اجرای آن بدوزند. با اعلام شورای صنفی نمایش در خروجی جلسه چندهفته قبل، این امیدواری پررنگ‌تر شد اما هنوز یک نگرانی وجود داشت و آن، پسوند «اختیاری» این طرح بود. پسوندی که به سینمادارها اجازه می‌داد تا به میل خودشان به این طرح بپیوندند و هیچ اجباری در این مسیر، متوجه آنها نبود.
نکته قابل تامل است آن‌که اولا چرا شورای صنفی نمایش، انجام این طرح حیاتی و مهم را اختیاری کرد و ثانیا، سینمادار چگونه به این ضرورت پی نبرده که منافع شناور شدن بلیت سینما، در وهله نخست، متوجه خود او خواهد بود.حالا و پس از گذشت ۱۰ روز از اجرایی شدن این طرح، خبرنگار سینمایی ایرنا متوجه شده تنها ۵ پردیس ملت، مگامال، معین‌مال، زندگی، تماشا و موزه سینما از این طرح تبعیت کرده و بالغ بر ۵۵ سینمای پایتخت، هیچ چراغ سبزی به طرح شناور بلیت نشان نداده و قیمت بلیت خود را در تمامی سانس‌ها، به قیمت سقف می‌فروشند.
آن‌چه در این زمینه قابل تامل است آن‌که اولا چرا شورای صنفی نمایش، انجام این طرح حیاتی و مهم را اختیاری کرد و ثانیا، سینمادار چگونه به این ضرورت پی نبرده که منافع شناور شدن بلیت سینما، در وهله نخست، متوجه خود او خواهد بود.
اینکه چطور شورای صنفی نمایش به عنوان اصلی‌ترین قطب در زمینه اکران در کشور، همچنان در این زمینه توجیه نیست، به پرسشی عجیب تبدیل شده است. شورایی که باید با تدابیر هوشمندانه خود، سبب تسهیل فرآیند اکران شود، چطور طرح به این مهمی را اختیاری کرده، مورد عجیبی است که اعضای این شورا باید در قبال آن پاسخگو باشند. طرحی که در تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما اجرایی شده و اثرات مثبت بسیاری داشته است، چرا در سینماهای ایران اختیاری است؟ وقتی اجرای آزمایشی این طرح، به افزایش ۳۰درصدی تعداد مخاطبان فیلم هناس منجر شد، دلیل این میزان کاهلی در این زمینه چه چیزی می‌تواند باشد؟
در آن سوی قضییه، بسیار عجیب است که چطور سینماداران با درک وضع موجود، از استقبال بیشتر مخاطب ابا دارند. یعنی برای سینمادار تفاوتی نمی‌کند که سالن او با بلیت ۳۵ هزار تومانی، ۲۰ مخاطب داشته باشد تا اینکه بخواهد با بلیت ۴۵ هزار تومانی، پذیرای ۵ مخاطب باشد؟ وقتی میزان استهلاک هر سانس برای سینمادار، با وجود ۲ مخاطب یا ۵۰۰ مخاطب، یکسان است، آن‌وقت چرا سینمادار باید در برابر طرح بلیت شناور، مقاومت کرده و آن را اجرایی نکند؟
طرح بلیت شناور که طی ماه جاری عملیاتی شده، به عنوان راهکاری برای رونق بیشتر سینما تمهید شده است. وقتی شورای صنفی نمایش، ضرورت این طرح را توجیه شده، نباید با انفعال در برابر آن رفتار کرده و با اختیاری نمودن این طرح، جلوی کارایی صحیح و نرمال آن را بگیرد. بنابراین ضروری است شورای صنفی نمایش، ضمن اجباری نمودن این طرح، سینماداران را از مزایای این طرح آگاه کند. در این صورت است که طرح بلیت شناور، از روی کاغذ خارج شده و به کمک سینمای ایران می‌آید.
بدون دیدگاه