بانی‌فیلم: در میان فیلم‌های در دهه شصت، «اجاره‌نشینها» بی بروبرگرد، یک اثر شاخص است؛ فیلمی که ضمن وفاداری به کمدی موقعیت، با نگاهی جامعه‌شناسانه، لایه‌های مختلف اجتماعی را مورد واکاوی قرار داد!
زنده‌یاد داریوش مهرجویی پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹ با ساخت فیلمی که چندان مورد علاقه حاکمیت نبود؛ («مدرسه‌ای که می‌رفتیم») تا شش سال فیلمی نساخت. «اجاره‌نشینها» نخستین فیلم سینمایی او پس از بازگشت از فرانسه بود؛ فیلمی که این کارگردان را در کانون توجه‌ها قرار داد.
بخشی از نبوغ مهرجویی در «اجاره‌نشینها»، شناساندن لایه‌های جامعه‌ای شهری در حال توسعه و قشرهای مختلف است که مهم‌ترین ویژگی همگی‌شان هم فرصت‌طلبی و تلاش برای کسب موقعیت‌های بیشتر است!
در میان کسانی که در «اجاره‌نشینها» حضور دارند و به عنوان نمایندگان قشرهای مختلف، اعم از هنرمند و روشنفکر و کاسب تا دلال و لمپن هستند، یک گروه اجتماعی هم مورد توجه کارگردان است؛ لمپن‌ها.
در «اجاره‌نشینها»، انگشت تاکید مهرجویی روی لمپن‌هایی‌ست که فقط منافع خودشان در اولویت است؛ دلالانی فرصت‌طلب که باعث و بانی آشوب هم هستند!
سکانسی که در اینستاکرام یا تلگرام بانی‌فیلم می‌توانید ببینید، اوج خلاقیت مهرجویی در نمایاندن طیفی از این لمپن‌ها‌ست که هنوز هم امثال‌شان را در طبقات مختلف جامعه امروزی به وفور قابل مشاهده هستند!
سیاوش طهمورث سردسته بنگاهی‌ها لمپن که طرفدار عباس‌آقا سوپر گوشت (با بازی عزت‌اله انتظامی) هستند از یک طرف، و مرحوم منوچهر حامدی که نماینده بنگاهی‌های لمپنی‌ست که روبروی هم ایستاده‌اند و قصد تصاحب ملکی را دارند که متعلق به هیچ‌کدام‌شان نیست!
اعتبار سینمایی «اجاره‌نشینها» در گروی وجود مجموعه‌ای از همین سکانس‌هاست؛ سکانس‌هایی که توانسته‌اند این فیلم را به اثری شاخص در سینمای ایران مبدل سازند…
روح داریوش مهرجویی، عزت‌اله انتظامی، حسین سرشار، نادره، فریماه فرجامی و منوچهر حامدی شاد باشد.
نشانی اینستاگرام و تلگرام بانی‌فیلم
@banifilmdaily
بدون دیدگاه