بانی‌فیلم: کمتر فرصتی برای مدیران دولتی پیش می‌آید تا بتوانند در واپسین روزهای بودنشان در منصب و مقام‌های انتصابی، عملکردی کاربردی و مثبتی داشته باشند!
برای مدیران سازمان سینمایی فارغ از همه عملکردهای انتقادآمیزشان، امروز و در این دوران بلازده کرونایی، این فرصت مهیا شده تا بتوانند در روزهای آخر دولت مستعجل، بانی عمل نیکویی شوند و با یاری رساندن به دست‌اندرکاران سینمای ایران، قدری از وجوه منفی عملکرد گذشته‌شان بکاهند.
مدیران سینمایی و شخص حسین انتظامی با اینکه در مدت نزدیک به سه سال زمامداری و مسندنشینی سازمان سینمایی هیچ برنامه مشخص و هیچ سیاست راهبردی مثبتی ارایه نکردند، شاید با قدرشناسی این فرصت مغتنم و با با اتخاذ تصمیمی درست و کاربردی برای اهالی سینما در این وانفسای روزگار کرونایی و بیکاری عوامل، اندکی از سنگینی انتقادی سیاست‌های پیشین بکاهند و «نام نکویی» از خود به جا بگذارند.
کاربردی‌ترین راهکارهایی که سازمان سینمایی می‌تواند برای بهبود اقتصادی اهالی سینما مورد بهره‌برداری قرار دهد به این شرح هستند:
نزدیک‌ترین و در دسترس‌ترین راهکاری که مدیران سینمایی ارشاد می‌توانند در پایان عمر مدیریتی خود انجام دهند، لغو کردن جشن بین‌الملل فجر و اختصاص هزینه بودجه میلیاردی این رویداد خنثی به عوامل پشت دوربین سینمای ایران است.
این رویکرد برای انتظامی و مشاوران و مدیرانش، نقطه عطفی خواهد بود تا نقیصه‌های سیاست‌ها و برنامه‌های اعمال شده در سال‌های گذشته را بپوشانند و از این رهگذر دعای خیر زحمتکشان واقعی سینمای ایران را پشت سرشان داشته باشند.
شاهد بودیم که سال گذشته و با برگزار نشدن جشن بین‌الملل فجر، هیچ اتفاق منفی‌ای برای سینمای ایران نیفتاد؛ همان طور که با برگزار شدن این دورهمی یک‌هفته‌ای در سال‌های قبل‌تر، هیچ اتفاق مثبت و خاصی نیز برای سینمای کشورمان رخ نداد!
منطقی‌تر به این پیشنهاد نگاه کنید؛ رویدادی مانند جشن بین‌الملل فجر که بود و نبودش تفاوتی ندارد و برگزارش‌اش هم منشاء اثری نیست چرا باید اصرار به برگزاری آن داشته باشند؟ این جشن یک‌هفته‌ای نه در ابعاد جهانی و نه حتی در قلمروی داخلی هیچ خاصیتی به جز هدر دادن بودجه‌های کلان و میلیاردی ندارد و در نهاست فاقد کوچکترین تاثیری برای سینمای ایران است، رویدادی با این ویٰژگی اصلا چرا باید برگزار شود؟
آیا هزینه کردن بودجه همین جشن برای کمک به اوضاع معیشتی عوامل زحمتکش سینمای ایران که در شرایط سخت و به اجبار تعدادی تهیه‌کننده، ناچار به حضور در پروژه‌های مخاطره‌آمیز هستند، واجب‌تر از دورهمی یک هفته‌ای غیرسودمند نیست؟
یکی دیگر از حوزه‌های «بودجه تلف کن» سازمان سینمایی که کارکرد و عملکردش از اساس غلط بوده، بخش بی‌خاصیت «هنروتجربه» است.
آیا با وجود تعطیلی سالن‌های سینمایی و اکران نشدن فیلم‌هایی که به زور خود را لایق ایستادن در صف اکران در سینماها می‌دانند، بازهم باید مسئولان «هنروتجربه» بدون توجه به شرایط دشوار زندگی عوامل سینما، بودجه‌های چندمیلیاردی‌شان هدر دهند؟
اختصاص هزینه‌های میلیاردی این بخش برای کمک به جامعه سینمایی و عوامل پشت دوربین در روزهای پاندمی کرونایی، نمود روشنی از روش‌های مدیریت آگاه و کارساز در دوران سخت و بحرانی خواهد بود.
آقای انتظامی!
شرایط زندگی دست‌اندرکاران واقعی و زحمتکش سینمای ایران سخت و غیرقابل تحمل است. لطفا با اتخاذ تصمیمی درست و راهبردی بودجه برگزاری رویدادهای بی‌خاصیت را به دست‌اندرکاران بیکار شده سینمایی اختصاص دهید.
زمان کوتاه است و راه هم نزدیک! اگر می‌خواهید در روزهایی که دیگر مسئولیتی در سینمای ایران ندارید، نام شما هم مانند بسیاری از مدیران سابق و اسبق، نقل انتقاد محافل اهالی سینما قرار نگیرد، این فرصت پیش آمده را از دست ندهید!
بدون دیدگاه