بانیفیلم: هنوز بیشتر از یک ماه به زمان برگزاری فستیوال جهانی کن ۲۰۲۳ مانده؛ در این حدفاصل بسیاری از فیلمسازان، آثار خود را برای شرکت در این فستیوال معرفی کردهاند اما اینکه چه فیلمی و از کدام کشورها فرصت نمایش در این جشنواره فرانسوی را خواهد داشت در نشست رسانهای مدیران کن در اواسط ماه آوریل اعلام خواهد شد.
به گزارش خبرنگار بانیفیلم از فرانسه، براساس خبرهای غیررسمی از کن امسال، گویا این فستیوال هم گرایش خاصی را به حضور فیلمهای ایرانی دارد که خارج از روال مقررات وزارت ارشاد و سازمان سینمایی ساخته شدهاند!
برمبنای برخی شنیدهها، فیلمهایی با بازیگران مطرح سینمای ایران مثل شهاب حسینی و پیمان معادی و دیگر بازیگران مشهور و غیرمشهور از سوی تهیهکنندگانشان به جشنواره کن امسال پیشنهاد شده است.
از سوی دیگر فیلمهای بسیاری نیز از فیلمسازان شناخته شده و تازه نفس به جشنواره ارسال شده که در میانشان تعدادی هم نخستین ساخته کارگردانانشان است. در میان فیلمهای ارسالی، دو فیلم هست که امیدهای زیادی به آنها میرود.
در مجموع بیش از ۳۰ فیلم بلند ایرانی ثبتنام کردهاند که باید تعداد بسیاری هم فیلم کوتاه به این جمع افزود.
در کن امسال، سینماگران ایرانی خارج از کشور هم درخواست حشور دادهاند؛ فیلمهایی از آمریکا، کانادا، آلمان، ترکیه، فرانسه و… که تقریبا تمامی آنها بیارتباط با اعتراضات مردمی و مسایل جاری و خشونتبار شش ماه اخیر ایران نیست.
همچنین شنیده شده که بسیاری از آثار متقاضی که در ایران ساخته شدهاند خارج از نظارت و مقررات جدید وزارت ارشاد اسلامی بوده و در برخی از آنان اصلا مقوله حجاب اجباری رعایت نشده است!
اینکه کدام یک از این فیلمها به بخشهای گوناگون کن امسال راه مییابند، در اواسط ماه آوریل بعد از کنفرانس خبری مسئولان کن مشخص خواهد شد.
در بین این آثار اینکه فیلمی از این سینماگران ایرانی ساکن داخل و خارج از ایران توانایی رفتن به بخش مسابقه اصلی را دارند، باید منتظر ماند!
سال گذشته دو فیلم ایرانی «برادران لیلا» به کارگردانی سعید روستایی و «عنکبوت مقدس» به کارگردانی علی عباسی در بخش مسابقه جشنواره کن حضور داشتند، فیلمهایی که هیچکدامشان مورد تایید وزارت ارشاد نبود و هیچگاه نیز به طور رسمی در ایران بنمایش درنیامدند. اما این دو فیلم در بسیاری از کشورها به پرده سینماها رفتند. (البته در روزهای اخیر «برادران لیلا» که نتوانسته بود پروانه نمایش داخلی بدست آورد، به شکل قاچاق پخش شد و تماشاگران بسیاری هم داشت.)
آیا همین مورد بعد از جشنواره کن ۲۰۲۳ درباره فیلمهای «بدون پروانه» در ایران تکرار خواهد شد؟
آیا سینمای زیرزمینی در ایران، حالا به «اینترنتی/ مجازی» تبدیل نشده است؟!
پاسخ دادن به این پرسش که راههای نمایش فیلمهای ایرانی در این کشور، چه مسیری خواهد داشت، شاید معضلات پیش روی سینمای ایران را بیشتر نمایان و پررنگ کند؛ از جمله اینکه تکلیف سالنهای خالی سینماها چه خواهد شد؟ آیا در آیندهای نزدیک شاهد بسته شدن بسیاری از سینماها خواهیم بود؟
بدون دیدگاه