رضا توکلی: خودم را شاگرد اویسی می‌دانم

رضا توکلی، بازیگر سینما و تلویزیون که در سریال‌های «زیرزمین» و «دارا و ندار» با فتحعلی اویسی همبازی بوده گفت: آقای اویسی با همه دانش و تخصصی که داشت به‌شدت متواضع بود. من از او خیلی چیزها یاد گرفتم و خودم را شاگردش می‌دانم.
به گزارش ایرنا، فتحعلی اویسی پیشکسوت سینما و تلویزیون پس از طی دوره‌ای بیماری صبح روز گذشته در ۷۶ سالگی درگذشت. رضا توکلی که در سریال‌های زیرزمین (علیرضا افخمی، ۱۳۸۵) و دارا و ندار (۱۳۸۹) به کارگردانی مسعود ده‌نمکی با این بازیگر همبازی بوده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا خبر فوت فتحعلی اویسی را یکی از تلخ‌ترین خبرهای زندگی‌اش خواند و توضیح داد: من در سریال زیرزمین با آقای اویسی آشنا شدم. ۴۰ سال است دارم فعالیت می کنم و بدون اغراق و تعارف بازیگری را به افتادگی او ندیده‌ام.
او یک بازیگر تحصیل کرده بود وهر چقدر بار آدم سنگین تر باشد افتادگی اش بیشتر می‌شود. انسانیت و معرفت در وجودش جاری بود. من از او خیلی چیزها یاد گرفتم. برخی از بازیگران بنام برای دیده شدن تلاش زیادی می کنند. اما فتحعلی اویسی یک ذره دنبال این نبود که خودش را نشان بدهد یا ادا دربیاورد. اویسی نهایت سادگی و صداقت را داشت. من از سال ها پیش دائم این نکته را در مصاحبه هایم گفته‌ام و حرفی نیست که بخواهم بعد از رفتنش بگویم.
این بازیگر با مرور خاطراتی از سریال‌های زیرزمین و دارا و ندار اظهار داشت: در سریال زیرزمین من نقش مردی را بازی می‌کردم که فلج شده و روی ویلچر نشسته‌است. او در کوچه و پس کوچه های پامنار ویلچر مرا هل می‌داد. این قدر پرانرژی بود که من تعجب می کردم. در سریال دارا و ندار من نقش وکیل مرحوم اویسی را بازی می کردم. در یکی از سکانس‌ها فتحعلی اویسی به من گفت بیا دیالوگ ها را کنار بگذاریم. او در عین جدیت دیالوگ های زیبایی گفت و این دیالوگ های زیبا از یک ذهن زیبا بیرون می آمد. در این سریال وقتی دیالوگ طنز می‌گفت ما خیلی خودمان را نگه می‌داشتیم که نخندیم. خیلی شیرین و پرتحرک بود.
توکلی با اظهار ناراحتی از درگذشت فتحعلی اویسی گفت: این غم مدت های زیادی روی دل و قلب من می‌ماند. برخی وقت‌ها بازیگر سر یک سریال می رود و آرزو می کند که کار زودتر به پایان برسد و از دست انرژی های منفی خلاص شود. اما وقتی در کنار فتحعلی اویسی بودم، حضور فرشته‌های آسمانی را حس می‌کردم. نگاهش این قدر انسانی بود. معتقدم هنرمند جاودان است و هیچ وقت از بین نمی رود. همین که درباره‌اش حرف می زنیم یعنی خاطرات ماندگاری بین ما باقی گذاشته است.
این بازیگر با بیان این‌که اویسی جرات و جسارت تغییر ژانر را داشت توضیح داد: این که یک بازیگر بخواهد ژانر خودش را از نقش‌های منفی و تاریخی جدی به کمدی تغییر دهد شوخی نیست. مردم او را در ژانر کمدی هم پذیرفتند. این موضوع قدرت بازیگری اویسی را می‌رساند.
وی افزود: قلب اویسی قلب یک کودک بود. او عشق و صداقت دوران کودک را در خودش حفظ کرده بود. در هر سریالی که بود بین تمام بازیگرها مثل خورشید می‌درخشید و این موضوع به صداقتش برمی‌گشت. معتقدم این محبوبیت عنایت پروردگار بود.
توکلی ضمن عرض تسلیت به جامعه هنری و بازماندگان این مرحوم درباره حس و حال خودش هنگام شنیدن خبر فوت فتحعلی اویسی گفت: دو روز سخت در زندگی‌ام داشتم که خیلی اذیت شدم. یک بار در هنگام بازی در سریال روزهای اعتراض آقای سهیلی زاده خبر فوت رضا سعیدی را به من دادند. دیروز صبح زود هم هنگامی که سر لوکیشن یک سریال بودم، یک لحظه چشمم به گوشی تلفن همراه افتاد و خبر فوت آقای اویسی را دیدم. آرام روی زمین نشستم و فقط فکر کردم. امیدوارم من هم مثل آقای اویسی جوری زندگی کنم که مردم بعد از مرگم بگویند خدا رحمتش کند که درخشید و با درخشندگی از این دنیا رفت.