یادداشت رسیده/ مینا مقرب صمدی
در این که کلیت جشنواره فیلم فجر شگفتیساز است، شکی نیست، مربوط به دوره خاصی هم نمیشود فقط شگفتانههایش در ادوار مختلف کم و زیاد میشود. از ابتدای اعلام فراخوان تا مدتها پس از اختتامیه هم این اخبار ادامه دارد. در اینجا خداحافظی دو فیلمساز از دوره چهلم جشنواره را با هم مرور میکنیم که کاملا مشخص نیست دودیست برآمده از کنده سینماگر در مواجهه با سیمرغهای جشنوارهای و یا دستاورد دیگری از چهلمین جشنواره فیلم فجر!
سیدرضا میرکریمی که سیمرغ بهترین کارگردانی را از ساخته اخیرش «نگهبان شب» از جشنواره چهلم گرفت در صفحه شخصی خود نوشت: سیمرغ آخر و جشنوارهای که دیگر نیست… اینکه تا پیش از این میرکریمی چقدر اعتقاد داشته جشنواره واقعا ” هست” بماند. اما آنچه در برگزاری ادوار مختلف این رویداد سینمایی به چشم میآید اتفاقات عجیب، تغییر قوانین، واکنشهای نه چندان طبیعی افراد، داوریهای مشکوک و … همیشه جزء جدایی ناپذیر این جشنواره بوده و هست! تا آنجا که از برپایی جشنوارهای بدون موارد ذکر شده باید تعجب کرد. پس این خداحافظی و ایضا بدرودهای مشابه را هم به مثابه اعلانهای فاقد ارزش خبری و بی تاثیر این جشنواره میبینیم وگرنه اگر قرار به شرکت نکردن و خداحافظی کردن بود چرا پس از اعلام برگزیدهها؟ اصلا چه نیازی به اعلام این کنارهگیری هست؟ مگر قرار است هر فیلمسازی هر سال برای سال آینده لیست حاضری در جشنواره را تیک بزند که از الان غیبتش را با “من دیگر نیستم” موجه کند؟
محمدحسین مهدویان نیز کارگردان دیگری بود که در پستی اینستاگرامی نوشت: «جشنواره فیلم فجر برای من تمام شده. از دوران حضورم در جشنواره یادگارهای زیادی دارم. بیشتر از دو سیمرغی که گرفتهام. خاطرات بدش را از خودم دور میکنم تا جشنواره را با خوشیهاش به یاد بیاورم و همیشه برایم زیبا باقی بماند. تا همینجا و همین قدر برایم کافی است. حالا دیگر سودایی در سر ندارم. فقط شوق سینماست که خالصتر از قبل وسوسهام میکند.»
بگذریم از اینکه فیلم «مرد بازنده» که آورده مهدویان به این دوره از جشنواره بوده در جدول ارزشگذاری منتقدان نیز رتبه ۶ را کسب کرد اما اگر بخواهیم به نوشته خودش هم متوسل شویم این جشنواره خاطره خوب برای مهدویان کم به جای نگذاشته، البته که مهدویان هم نگاهی به مخاطب این روزهای سینما دارد اما باز هم هر چه فکر میکنم دلیلی برای این خداحافظی آن هم بعد از اعلام برگزیدگان پیدا نمیکنم به جز همان وسوسه نه چندان خالصِ زیر میز زدن چون به هر حال باید دیده شوم!
قهر میکنم پس هستم! به ویژه حالا که شبکه خانگی دروازههایش، رویمان باز است و فرصت برای دیده شدن بی شمار…
عکس از آرشیو بانیفیلم
بدون دیدگاه