ونیز هشتادم؛ لبخند لانتیموس در شب ناکامی مایکل مان و دیوید فینچر

ونیز عجیب هشتادم درحالی به کار خود پایان داد که جوایز بزرگ آن، مطابق با پیش‌بینی‌ها اعطا شد اما در بخش‌های دیگر، غافلگیری‌هایی رقم خورد که این اتفاق درنتیجه تعدد فیلم‌های پراقبال در این دوره بوده است.
به گزارش ایرنا، جشنواره ونیز امسال درحالی هشتادمین دوره خود را پشت سر گذاشت که با تحریم گسترده بازیگران بین‌المللی مواجه شد. این اتفاق سبب شد تا فرش قرمز معروف این جشنواره که زبانزد جهانی داشت و هر اتفاق روی آن، به تیتر نخست بسیاری از رسانه‌های جهان تبدیل می‌شد، امسال به یکی از خلوت‌ترین بخش‌های این رویداد تبدیل شده تا ونیز ۲۰۲۳ نتواند هیاهوی همیشگی خود را در زمان برگزاری ببیند.
فارغ از این ویترین ظاهری، ونیز اما به لحاظ محتوایی، دوره مهمی را پشت سر گذراند. نیکولای آرسل، لوک بسون، بردلی کوپر، سوفیا کاپولا، دیوید فینچر، میشل فرانکو، یورگوس لانتیموس و مایکل مان در بخش رقابتی و وودی آلن، وس اندرسون، ویلیام فریدکین، ریچارد لینکلیتر و رومن پولانسکی، در بخش غیررقابتی، تنها بخشی از اسامی بزرگی بودند که در ونیز امسال حضور داشتند.
ونیز هشتادم درحالی به پایان رسید که برخلاف تصور، کارگردانان بزرگی چون مایکل مان و دیوید فینچر، این جشنواره را دست خالی ترک کردند. آن‌هم پس از غوغایی که فیلم‌های این ۲ کارگردان یعنی فراری و قاتل در ونیز به راه انداختند و با تحسین گسترده مخاطبان و منتقدان همراه شدند. فیلم‌هایی که امیدهای اصلی فصل جوایز امسال بوده و حالا در نخستین رونمایی خود، با یک ناکامی بزرگ و تاحدودی باورنکردنی مواجه شدند.
هرچند که در روزهای پایانی ونیز، بسیاری از گمانه‌زنی‌ها، حاکی از ناکامی این ۲ فیلم بزرگ بود چرا که فیلم‌های بسیاری در ونیز امسال، درخشیدند که تا پیش از آن، بر روی کاغذ، شانس چندانی نداشتند و به‌عنوان غافلگیری بزرگ این رویداد مطرح شدند.
اما ونیز هر چه در این زمینه، غافلگیرکننده نشان داد اما جوایز اصلی آن، قابل پیش‌بینی بود علی‌الخصوص در بخش شیر طلای بهترین فیلم که بسیاری از منتقدان، شانس بیچارگان را برای دریافت این جایزه، تقریبا مسجل می‌دانستند. هرچند که برخی از آنها نیز آخرین ساخته هولاند یعنی مرز سبز را شایسته دریافت این جایزه عنوان می‌کردند.
لانتیموس درحالی به شیر طلا بوسه زد که یکی از استعدادهای نوظهور دو دهه اخیر سینمای جهان است علی‌الخصوص آن‌که وی طی سالیان اخیر با فیلم‌های عجیب و مبتکرانه‌ای چون خرچنگ و کشتن گوزن مقدس، به فرم جدیدی از روایت‌گری رسیده که با اقبال عمومی مخاطبان و منتقدان در سراسر جهان مواجه شده بود. لانتیموس پس از تصاحب جایزه ویژه هیات داوران کن ۲۰۱۵ برای خرچنگ، حالا اینجا، دومین جایزه مهم دوران فیلمسازی خود را دریافت می‌کند.
در دوره‌ای که ونیز می‌توانست شاهد یکی از طلایی‌ترین ادوار تاریخ خود باشد، اعتصاب گسترده بازیگران هالیوودی، رونق همیشگی این رویداد را گرفتساخته ریوسوکه هاماگوچی درحالی جایزه بزرگ هیات داوران ونیز ۲۰۲۳ را به دست آورد که شاید کمتر منتقدی می‌توانست این جایزه را در دست این کارگردان ژاپنی تصور کند. شیطان وجود ندارد که در نیمه بالای جدول ستاره‌های ونیز امسال قرار دارد و البته چندان از سوی مخاطبان تحویل گرفته نشد، در حضور رقبایی چون مرز سبز، جانور و حتی من کاپیتان، توانست جایزه بزرگ هیات داوران را به خود اختصاص دهد و یکی از غافلگیری‌های اختتامیه این رویداد را به وجود آورد.
بسیاری از منتقدان حاضر در ونیز، اصلی‌ترین دریافت‌کننده شیر نقره‌ای کارگردانی امسال را بردلی کوپر می‌دانستند. برتران بونلو هم برای جانور، از شانس بسیاری برخوردار بود اما این جایزه در نهایت به ماتئو گارونه برای من کاپیتان رسید تا آثار ایتالیایی، سهم بیشتری در جوایز امسال ونیز داشته باشند.
در بخش بهترین بازیگر زن و مرد نیز ونیز، چندان مطابق پیش‌بینی‌ها پیش نرفت. در بخش بهترین بازیگر مرد، اگرچه بسیاری از نظرسنجی‌ها و گمانه‌زنی‌ها حول مارک رافلو برای بیچارگان و مدس میکلسون برای سرزمین موعود می‌گشت اما این جایزه در نهایت به پیتر سارسگارد برای حافظه رسید.
در بخش بهترین بازیگر زن نیز اگرچه شانس لئا سیدو برای جانور و جسیکا چستین برای حافظه، از دیگر بازیگران، بیشتر به نظر می‌رسید اما این جایزه در نهایت به کیلی اسپینی برای آخرین ساخته سوفیا کاپولا یعنی پریسیلا رسید.
مرز سبز هم درحالی جایزه ویژه هیات داوران ونیز را به دست آورد که یکی از تحسین‌آمیزترین فیلم‌های این دوره بود و در هر فهرست پیش‌بینی، حداقل ۱ جایزه را به خود اختصاص داده بود.
جشنواره ونیز درحالی به پایان رسید که مایکل مان و دیوید فینچر، ناکامان بزرگ این رویداد بودند. در این دوره، استقبال چندانی از فیلم‌های وودی آلن و علی‌الخصوص رومن پولانسکی صورت نگرفت و آنها، با اعتراض بسیاری از مخاطبان و حتی برخی رسانه‌ها مواجه شدند.
در دوره‌ای که ونیز می‌توانست شاهد یکی از طلایی‌ترین ادوار تاریخ خود باشد، اعتصاب گسترده بازیگران هالیوودی، رونق همیشگی این رویداد را گرفت و اجازه نداد تا ونیز، به‌مانند همیشه، با ستاره‌هایش به تیتز نخست بسیاری از رسانه‌های جهان تبدیل شود.