هشداری که بهار می‌دهد

غزل تاجبخش درحالی که به آن‌چه با آمدن بهار برای مخلوقات توسط خالق یادآوری می‌شود، اشاره می‌کند از بهاریه‌هایش می‌خواند.
این شاعر پیشکسوت که سال‌ها انجمن غزل را در خانه خود برگزار می‌کرد، در گفت‌وگو با ایسنا درخصوص نگاهش به بهار در شعرهایش سخن خود را چنین آغاز کرد: به نام خداوند که بهار و همه فصل‌ها را بنا بر مصلحتش برای مخلوقی که خودش خلق کرده، آفریده تا این مخلوق بتواند از طراوتی که در بهار وجود دارد، سهمی داشته باشد.
او در عین حال ابزار امیدواری کرد: امروزه، روزگار شیرینی نیست و در همه دنیا اوضاع بدی وجود دارد. امیدوارم با رسیدن بهار، خداوند رحمتش را شامل حال همه مردم دنیا کند، و وضعیت‌شان را بهاری کند. این در حدی است که می‌توان برای مردم دعا کرد.
غزل تاجبخش بهار را مثل آن‌ وعده‌ای دانست که سبب می‌شود صبورانه مشکلات زندگی را تحمل کنیم و گفت: در زمستان با همه سختی‌هایش، پس از پاییز لبریز از مشکلات خودش و تابستان همه در فکر این هستیم که چه زمانی بهار می‌رسد؟ مردم با بهار چه کار دارند؟ بهار خلقتی است از آن‌چه خداوند برای مخلوق خود شادمانی آفرید. این بهاری شدن حتی بر اخلاق، خوی و سرشت ما هم تاثیر می‌گذارد.
او افزود: وقتی می‌گویند کسی مثل بهار می‌ماند، یعنی نه مثل تابستان داغ است، نه مثل پاییز خشک است و نه مثل زمستان یخ‌زده است؛ نرم، ملایم و عاشقانه است.
تاجبخش همچنین بیان کرد: حالا نه تنها در این مملکت بلکه در همه دنیا مشکلاتی وجود دارد، آن‌هایی که قدرتی دارند ولی نمی‌فهمند این قدرت را از کجا آورده‌اند و وظیفه قدرتمندان چیست. آیا قادر متعال از قدرت خود، این‌ها را خلق نکرده و خلق نکرده که آن‌ها را امتحان کند؟ این‌ها همه امتحان پس دادن است. قادر متعال با قدرت شگفت خودش مخلوقش را امتحان می‌کند. بعضی‌ها که مثل پاییز خشکند، سبز و بهاری‌شان می‌کند تا ببیند متوجه می‌شوند که چرا نعمات سبز در اختیارشان است. اگر خداوند خوی بهاری در آن‌ها آفرید و قدرتی به آن‌ها داد، با این قدرت بهاری چه می‌کنند؟