در نشست پیوند سینما و کتاب با نگاهی به مستند «هیچ کس منتظر نیست» با حضور امیر مهریزدان، مدیر مرکز مستند سوره، خسرو باباخانی، نویسندۀ کتاب ویولن‌زن روی پل و جعفر کبریایی، نویسنده و منتقد برگزار شد.
به گزارش ایرنا، امیر مهریزدان دربارۀ ایدۀ ساخت این مستند، بیان کرد: این مستند، اثری اجتماعی و دراماتیک است که مورد توجه فعالان اجتماعی و فعالان حوزۀ زنان قرار گرفته است و روایتی از یک مرکز نگهداری زنان کارتن خواب در منطقۀ شوش تهران است. بانوان، زمانی که درگیر معضل اعتیاد می‌شوند، علاوه بر سختی هایی که تحمل می کنند، ممکن است یک زندگی را به نابودی بکشانند. محسن اسلام‌زاده، تهیه‌کننده و کارگردان مستند «هیچ کس منتظرت نیست»، مرکز نورسپید هدایت را برای کار پژوهشی خود انتخاب کرد که ایدۀ آن باعث ساختن این مستند شد.
وی در خصوص اکران این اثر اظهار کرد: اتفاق ویژه ای که در اکران «هیچ‌کس منتظرت نیست» رخ داد این بود که در فضای کمپ ترک اعتیاد و ندامتگاه‌ها انجام شد که بازخوردهای خوب و متفاوتی گرفتیم. این اثر انگیزه‌ای شد تا افراد آسیب‌دیده به‌ویژه بانوان در ترک اعتیاد پیش قدم شوند.
مدیر مرکز مستند سوره دربارۀ ماموریت این مرکز،گفت: برای این مرکز حائز اهمیت است مستندی که می سازد علاوه بر ویژگی های فنی و کیفی، مورد توجه مخاطب عام قرار گیرد. برای ساخت مستند دنبال مسائل روز در جامعه هستیم تا دغدغۀ افراد را بیان کنیم. مسائل روز اجتماعی، موضوعات روز و تاریخ انقلاب اسلامی از جمله مواردی است که تلاش داریم به بهترین وجه در ساخت مستندهایمان از آن استفاده کنیم.
در بخش دیگر نشست، خسرو باباخانی، نویسندۀ کتاب «ویولن‌زن روی پل» بیان کرد: از سال ۱۳۶۵ نوشتن داستان را آغاز کردم. حدود ۳۵ سال گرفتار اعتیاد بودم و هر راهی را امتحان کردم تا درمان شوم اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. سال ۱۴۰۰ تصمیم گرفتم تجربیاتم را بنویسم که حاصل آن کتاب «ویولن زن روی پل» شد.
وی در خصوص انتخاب اسم کتاب خود گفت: یکی از دلایل انتخاب اسم کتابم، بچه هایی را دیدم که روی پُل برای درآوردن خرج اعتیادشان از راه ویولن‌زدن در می‌آورند. همچنین به افرادی که هروئین مصرف می‌کنند، اصطلاحاً ویولن‌زن می گویند و این اسم دو پهلو است. دلیل دیگر این بود که بلافاصله ذهن را به سمت اعتیاد نمی برد زیرا اگر با اسمی عام چون «من معتاد هستم» نوشته می شد، خواننده را دفع می کرد. اما به گمانم این اسم مناسب‌ترین اسمی بود که می شد برای این کتاب انتخاب کرد.
در ادامه جعفر کبریایی، نویسنده و منتقد با اشاره به اینکه پویش مطالعاتی به سبک کتاب با محوریت کتاب «ویولن‌زن روی پل» در نظر گرفته شده است، مطرح کرد: بخشی از جامعه ما درگیر معضل اعتیاد هستند و این معضل ویژۀ قشر خاصی از جامعه نیست. با ترویج این کتاب می‌توان راه درست ترک کردن مواد مخدر را به جامعه نشان داد و با شعار کتاب که سفر از ظلمت به نور است، به سوی روشنایی پیش رفت.
وی در پایان یادآور شد: یکی از روش‌های معرفی کتاب، برگزاری پویش های مطالعاتی است. این پویش‌ها روی کتاب و حوزه های مطالعاتی مانور می‌دهند و آن ها را از طریق تبلیغات به مردم معرفی می‌کنند. به همین دلیل پویشی برای این کتاب راه افتاده است که دوستان می توانند در آن شرکت کنند.
این نشست به همت خانۀ کتاب و ادبیات ایران برگزار و از طریق تلویزیون اینترنتی کتاب پخش شده است.
بدون دیدگاه