در ششصد و بیست و یکمین برنامه از مجموعه برنامه‌های سینماتک خانه هنرمندان ایران، دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، فیلم «لاک» (Locke) ساخته استیون نایت، محصول مشترک انگلستان و آمریکا (۲۰۱۳)، در تالار استاد ناصری به نمایش درآمد. پس از نمایش این فیلم ۸۵ دقیقه‌ای، نشست نقد و بررسی آن با حضور خسرو دهقان (منتقد سینما) و اجرای سامان بیات برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در ابتدای نشست، خسرو دهقان با اشاره به ساختار منحصربه‌فرد فیلم «لاک»، آن را اثری «جادویی» در تاریخ سینما توصیف کرد و گفت: در این فیلم، تمام بار دراماتیک بر دوش یک شخصیت در یک لوکیشن بسته و محدود است؛ اما همین محدودیت، بستری شده برای خلق یک داستان عمیق انسانی، اخلاقی و شخصیت‌محور.
وی با تاکید بر پایبندی شخصیت اصلی فیلم به اصول اخلاقی، افزود: قهرمان فیلم با وجود آن‌که در موقعیتی بحرانی قرار دارد، حاضر نیست دروغ بگوید یا از مسئولیت فرار کند. حتی وقتی می‌توانست خطای خود را پنهان کند، تصمیم گرفت حقیقت را با همسر و فرزندانش در میان بگذارد و تبعاتش را بپذیرد. این رفتار او، نمایش‌عینی شرافت و مسئولیت‌پذیری است.
دهقان ادامه داد: یکی از نکات مهم فیلم، گفت‌وگوی شخصیت اصلی با صندلی عقب ماشین است؛ گویی در حال گفت‌وگو با پدر غایب خود است. در این صحنه‌ها، وجهی درونی و احساسی از شخصیت نمایان می‌شود که به عمق فیلم می‌افزاید.
او با معرفی استیون نایت به عنوان یکی از فیلمنامه‌نویسان برجسته معاصر گفت: نایت عمدتاً به‌عنوان فیلمنامه‌نویس شناخته می‌شود و آثار تلویزیونی متعددی در کارنامه دارد. از جمله مهم‌ترین آثار او، سریال موفق Peaky Blinders است که از نظر ساختار و شخصیت‌پردازی بسیار مورد توجه قرار گرفت.
در ادامه، دهقان به بررسی بازی تام هاردی، بازیگر نقش اصلی فیلم پرداخت و با اشاره به زندگی پر فراز و نشیب او گفت: هاردی از کودکی تا جوانی، تجربه‌های متعددی پشت سر گذاشته—از دزدی و اعتیاد گرفته تا بازیگری، نویسندگی و کارگردانی. اما در این فیلم، توانسته با ظرافت تمام، یک شخصیت عمیق و باورپذیر را خلق کند. او تمام بار درام را به‌تنهایی بر دوش می‌کشد.
دهقان در بخش دیگری از نشست، درباره نقش مهم مدیر فیلمبرداری در شکل‌گیری فضای بصری فیلم گفت: مدیر فیلمبرداری در این فیلم، بیش از آن‌که صرفاً مسئول دوربین باشد، در جایگاه مدیر نورپردازی قرار دارد. در سینما، آن‌چه باعث دیده شدن، درک، و در نهایت انتقال احساس می‌شود، نور است. فیلمبرداری این اثر طی دوازده جلسه چهار ساعته انجام شده و تمامی جزئیات با دقت بسیار بالا ثبت شده‌اند.
وی افزود: فیلم‌های جاده‌ای معمولاً درباره سفر فیزیکی هستند، اما در «لاک»، با یک سفر درونی مواجهیم. شخصیت اصلی در طول مسیر، به مرور با گذشته و مسئولیت‌هایش مواجه می‌شود و دچار تحول اخلاقی می‌شود.
در پایان نشست، خسرو دهقان با اشاره به تغییرات مدیوم‌های تصویری در جهان گفت: سریال‌ها به‌تدریج جای سینما را می‌گیرند. در کشورهایی مثل ترکیه، صنعت سریال‌سازی بسیار پررونق شده و سریال‌ها با نفوذ در زندگی روزمره، سینما را به حاشیه برده‌اند. شاید لازم باشد ما هم به این روند، توجه بیشتری داشته باشیم.
بدون دیدگاه