موفقیت هنری، اقبال اقتصادی؛ جشنواره کن در تسخیر کمپانی‌ها!

بانی‌فیلم: همیشه پرسشی در میان علاقمندان سینما مطرح بوده که آیا جشنواره فیلم کن در قبضه کمپانی‌هاست؟
با اینکه در نگاه اول پاسخ صریحی وجود ندارد اما باید اذعان کرد که جدای از همه هیاهوهای جشنواره کن، مثل حضور ستارگان سینما، کارگردانان و فیلم‌هایشان که هر کدام‌شان نقش بسزایی در استحکام و اهمیت بخشیدن به جشنواره جهانی فیلم «کن» دارند، اما این کمپانی‌های پخش‌کننده فرانسوی هستند که بر میزان نفوذ و اعتبار این رویداد مهم سینمایی می‌افرایند.
البته این یک رابطه دو طرفه میان جشنواره کن و پخش‌کنندگان است و به جز کمپانی‌های فرانسوی، اغلب فروشندگان بین‌المللی فیلم‌ها هم شامل این همکاری دو طرفه هستند و به آن نیاز هم دارند.
اگر فیلم‌های خوبی ساخته شود و صاحبان این آثار، این فیلم‌ها را در اختیار کن قرار ندهند، از اعتبار این جشنواره کاسته می شود، همچنین اگر جشنواره کن، فیلم مهم و قابل توجه آنان را نگیرد، امکان فروش این فیلم‌ها در بازار فرانسه و از سوی دیگر در بازار جهانی، با مشکل اساسی روبرو می شود.
شاهدی بر اهمیت و ضرورت این رابطه متقابل اینکه یک پخش کننده مهم اعتراف کرد که بدون حضور فیلمش در جشنواره‌ها بسیار مشکل می‌تواند آن را بفروشد.
با توجه به این نکات، سال‌های زیادی است که کمپانی‌هایی که نام‌شان می‌آید نقش بسزایی در بالاتر بردن جایگاه جشنواره کن ایفا کرده‌اند.
از جمله این کمپانی‌ها می‌توان به پخش‌کنندگانی مانند «لوپاکت»، «دیافانا »، «وایلدبانچ (گودفلس)»، «اد،ویتام»، «ممنتو»، «پیرامید»، «ام کادو»، «گومونت»، «ا.ر . پ»، «پاته» و…
در این میان البته چند کمپانی کوچک‌تر هم هستند که حضورشان برای فیلم‌های هنر و تجربه از اهمیت برخوردار است؛ از جمله «فیلم دو لوزانژ»، «ژور دو فت»، «بک فیلم»، «تاندم» و…
باید برای فیلم‌های بزرگ امریکایی باید از کمپانی‌های دیگر نام برد که بحث جداگانه ای می طلبد.
جالب اینجاست که فیلم‌های پرفروش ایرانی در فرانسه را همین کمپانی‌ها پخش می‌کنند که تلاش دارند پلی بین فیلم‌های هنری و مردم پسند ایجاد کنند.
برخی از آثار ایرانی در سی سال اخیر توانسته‌اند فروش خود را از مرز ۱۰۰ هزار تماشاگر عبور دهند، مثل آثار فیلمسازانی چون محسن مخملباف، عباس کیارستمی، بهتاش صناعی‌ها، سعید روستایی، و… اما آنچه بیشتر جلب توجه می‌کند فیلمهای ایرانی هستند که توانسته‌اند هر کدام «بیش از پانصد هزار تماشاگر» در فرانسه داشته باشند مثل چند فیلم از اصغر فرهادی از جمله «جدایی نادر از سیمین» و همچنین «تاکسی» جعفر پناهی، و «دانه‌های انجیر معابد» ساخته رسول‌اف که این آثار در اختیار این کمپانی ها ی ذکر شده بوده اند.
حال باید منتظر شد و دید بیشترین موفقیت گیشه فیلمهای ایرانی در سال ۲۰۲۵ نصیب کدام فیلم‌ها می‌شود؟